نوآوران آنلاین-

زن جوان از یک طرف نمی توانست رفتارهای شوهرش را تحمل کند و از طرف دیگر نمی خواست زندگی اش به تباهی برسد. درمانده از همه جا خود را به اتاق مشاوره کلانتری رساند تا بتواند راهی برای نجات زندگی اش پیدا کند. لیلا درباره سرگذشت خود گفت: خواستگارهای زیادی داشتم که چند تای اول را خودم رد کردم و دوتای آخری را پدرم. می گفت اینها به خانواده ما نمی آیند و از این حرف ها! دختر سوم و آخر خانواده بودم و دو خواهر بزرگ ترم، ازدواج کرده بودند. من هم تا دیپلم درس خواندم و به خاطر برخی مسائل و سنت های غلط محله مان، از ادامه تحصیل بازماندم. ۲۰ ساله شده بودم و به نظر پدر و مادرم، برای ازدواجم خیلی دیر شده بود؛ اما چه کنم که ۲سالی بود هیچ خواستگاری نداشتم. خودم هم داشت باورم می شد که دارد دیر می شود؛ باوجود این، روزهای خوب و شادی را با برادران کوچک ترم در خانه پدری می گذراندم. تابستان ۸۳ بود که پسری ۲۶ساله، از طریق همسایه ها با ما آشنا شد و همراه مادرش به خواستگاریم آمد. با هم غریبه بودیم و خیلی راجع به آنها شناخت نداشتیم؛ اما آخرین گزینه برای من بود و حسی که از مادر، پدر و خانواده ام دریافت می کردم، این اجازه را به من نمی داد که خیلی دقیق فکر کنم و اگر از او خوشم نیامد، خواستگاری اش را رد کنم. به نوعی همه منتظر جواب مثبت من بودند و خودم هم از ماندن در خانه پدر، راضی نبودم؛ چراکه همه همکلاسی ها و همدوره ای هایم به خانه بخت رفته بودند. به بهانه آشنایی، چند دقیقه ای را با مرد آینده زندگی ام صحبت کردم؛ رفتارش سرد و بی روح و معلوم بود که او نیز سردرگم و بی اختیار به خواستگاری من آمده است؛ با این حال به خودم امید می دادم که با گذشت زمان همه چیز بهتر می شود. با پاسخ مثبت من و مراسمی کوچک، به عقد هم درآمدیم. یکسالی گذشت؛ ولی شرایط تغییری نکرد و همسرم هر ۲ماه یکبار به شهر و خانه ما می آمد؛ آن هم نه مشتاقانه و از روی میل، بلکه از سر تکلیف و با اصرار مادرش! ماه های نخست سال ۸۴ بود که زیر یک سقف رفتیم. روزهای اول زندگی مشترکمان شیرین بود و خاطره ای خوش برای هر دوی ما ساخت؛ اما پس از مدتی زندگی یکنواخت و نه چندان گرم می گذشت. من همچنان برای جلب توجه زیادتر همسرم، عاشقانه تلاش می کردم. چندین بار و درطول سال های مختلف، با مشاوران خانواده سخن گفتم و نسخه های آنان را به کار بستم؛ ولی افاقه نکرد. چند صباحی روند زندگی بهتر می شد و سپس باز هم روی روال قبلی می افتاد. این فراز و نشیب، ۱۶سال به طول انجامید و تولد ۲فرزندمان هم تغییری اساسی در عشق سردِ بین ما ایجاد نکرد. با ورود گوشی هوشمند به زندگی و پس از آن تلگرام و اینستاگرام، ویژگی های فردی و شخصیتی همسرم نیز تغییر شدیدی پیدا کرد و آن مرد متعهد که من تنها به خاطر همین با او ازدواج کرده بودم، حالا مشتاق فیلم ها و تصاویر غیراخلاقی فضای مجازی بود و ساعت ها وقتش را پای گوشی می گذراند. مکالمه ای در محیط خانوادگی ما انجام نمی شد و من در این خانه که بی شباهت به خانه ارواح نبود، تمام تلاشم را می کردم که مبادا فرزندانم در فضایی بیمار رشد کنند؛ اما باز هم چندان موفق نبودم. باوجود ۱۶سال تحمل این زندگی رسمی و سرد، هیچگاه گلایه و شکایتی به خانواده خود و همسرم نکردم و اجازه ندادم کسی از شرایط زندگی ما مطلع شده و دخالت کند. پس از گذشت این سال ها، آرام آرام خودم را قانع کردم که ذات همسر من همین است و شاید انسانی درونگراست و نمی تواند محبت درونی و عشقش را بیرون بریزد و از صمیم قلب من و زندگی مان را دوست دارد؛ به هر حال با همین شرایط زندگی را پیش می بردم تا این که بعضی رفتارهای همسرم، مرا مشکوک کرد. ارتباطات شبانه تلگرامی اش خیلی زیادتر شده بود. گاهی اوقات محبت های بی سابقه ای به من و فرزندانم داشت و گاهی هم خیلی سرد و عصبانی رفتار می کرد. روزهای خاص و زمان های مشخص در هفته و به بهانه های مختلف خانه را ترک می کرد و هیچ توضیحی در این خصوص نمی داد. فضولی ام گل کرد و یک روز صبح که خواب بود، ماشینش را زیر و رو کردم. یافتم آنچه را نباید می یافتم! بله؛ آقا فیلش یاد هندوستان کرده و زنی را به عقد موقت خود درآورده بود. دنیا بر سرم خراب شد و بی اختیار با صدای بلند گریه کردم. همسر خیانتکارم بیدار شد و صیغه نامه اش را که در دستانم بود، دید. از آن روز به بعد زندگی ما وارد مرحله ای جدید شد و الان که چند ماهی از آن تاریخ می گذرد، فراز و نشیب این زندگی پرماجرا، چندبرابر شده است؛ گاهی دعوا، گاهی قهر و گاهی هم تنفر! نمی دانم چه کنم؟! اگر زن دوم گرفته بود، با این قضیه کنار می آمدم؛ ولی داستان به اینجا ختم نمی شد و او گفت که با من به آرامش نمی رسد و از همان ابتدای زندگی عاشقانه مرا نمی خواسته و ازدواج من با او اشتباه بوده است. هرچند با او موافقم، ولی همه این سال ها او را عاشقانه دوست داشتم و تمام عشقم را نثارش کردم و حالا او با این حرف ها انگار کوهی از یخ بر سرم ریخته و جسدی بی روح شده ام. شروع خیانت در بستر فضای مجازی محمد شاهچراغ، دانشجوی دکترای جامعه شناسی در این باره معتقد است: خیانت زناشویی یا همان بی وفایی، یکی از چالش برانگیزترین،سخت ترین و مهم ترین اتفاقات منفی است که در روابط بین زن و شوهر در کل زندگی مشترک رخ می دهد؛ بی وفایی می تواند طیفی از رفتارها را دربرگیرد. رفتارهایی که به یک رابطه جنسی نامشروع بیرون از رابطه زناشویی شرعی و قانونی می انجامد یا رفتارهایی که تنها به رابطه های عاطفی بیرون از آن رابطه زناشویی قانونی و شرعی کشیده می شوند. یکی از راه های شروع خیانت، بستر فضای مجازی است که فرد پیمان شکن در حریم اینترنتی، احساسات صمیمانه ای را که معمولا‍ً برای افراد خاص (به ویژه همسر) باید بیان کند، با افراد غریبه در میان می گذارد و با ایجاد رابطه ای عاطفی با مخاطب خود، از همسر خود دور می شود. از زاویه ای دیگر، نارضایی در روابط زناشویی، خود عامل مهم و موثری است که می تواند به خیانت منجر شود؛ در میان برخی از زوجین به مرور زمان، یک نوع جدایی عاطفی و روابط کور شکل می گیرد که راحت تر به جدایی عاطفی تن می دهند و برای رسیدن به روابط عاطفی مناسب و ارضای احساسات خویش، ممکن است به روابط نامشروع متوسل شوند. افزون بر این، مقایسه اجتماعی، مهم ترین عامل پیدایش احساس نارضایتی از وضع موجود و احساس نیاز در انسان هاست. بر همین اساس، نظریه وابستگی متقابل مبتنی بر این فرض است، هنگامی که هر یک از زوجین با موقعیت جدیدی مواجه شده و امکان انتخاب دیگری برایشان فراهم می شود، آیا زندگی زناشویی خود را حفظ می کنند یا به آن خاتمه می دهند؟! البته ذکر این نکته هم ضروری است، موقعیت ها و افراد خطرآفرین بعد از ازدواج، می توانند زمینه خیانت را فراهم آورند؛ وقتی فردی حریم زندگی شخصی خود را با افراد غریبه به اشتراک می گذارد و حد و مرز زندگی خود را رعایت نمی کند، در کنار تاثیرپذیری از شخص سوم و دل دادن به او، زندگی را از حالت عادی خارج کرده و به سمت خیانت می کشاند و این خیانت، تا روابط فرا زناشویی تداوم می یابد. در هر حال برای بهسازی این رابطه زخم خورده، در وهله اول باید عاقلانه تامل کرد و تصمیم گرفت. باید بدانیم که خیانت، فرایندی دفعی و ناگهانی نیست و این موضوع، ریشه ای چندین و چندساله دارد که حالا خود را نشان داده؛ لذا برای درمان آن نیز باید زمانی مناسب درنظر گرفت و از تصمیم عجولانه پرهیز کرد. نوع برخورد با این پدیده در خانواده می تواند متفاوت باشد؛ گاهی اوقات فرد تصمیم می گیرد از همسر خود جدا شود و تمام آسیب ها، مشکلات و تهدیدات طلاق را برای خود، همسر و فرزندانش به جان بخرد و گاهی نیز تصمیم می گیرد میدان را خالی نکند و دوباره برای ساختن ستون های محبت و عشق در خانواده تلاش کند. حال اگر قرار بر ماندن شد، خیلی صادقانه باید فرد روی خود و طرف مقابل کار کند. استرس ها، تنش ها و درگیری خود را پایین بیاورد، فضای خانه را آرام نگه دارد و شرایط را برای ترمیم نواقص موجود در روابط عاطفی ایجاد کند.