نوآوران آنلاین- دکتر محمدباقر ضیا در گفت‌وگو با ایسنا، با انتقاد از سازمان تامین اجتماعی به دلیل تاخیر زیاد در پرداخت مطالبات داروخانه‌ها، گفت: در حال حاضر وضعیت نامناسبی را با سازمان تامین اجتماعی می‌گذرانیم. واقعا شرایط به‌گونه‌ای شده که به‌طور پراکنده همکاران‌مان در شعب داروخانه‌ها نمی‌توانند نقدینگی را تامین کنند و در نتیجه به شدت در مضیقه قرار دارند. بنابراین سازمان‌های بیمه‌گر بویژه تامین اجتماعی باید فکری در این زمینه کنند.
وی افزود: واقعا این خویشتن‌داری تا حدی ادامه دارد و از یک جایی به بعد نمی‌توان با این اوضاع ادامه داد. وقتی چک داروخانه برمی‌گردد و گرفتاری‌هایش چند برابر می‌شود، نمی‌توان انتظار داشت که بدهی هفت و هشت ماهه‌اش را نادیده بگیرد. بر این اساس ما به سازمان تامین اجتماعی هشدار می‌دهیم و لازم است به حال وضعیت پرداختی‌هایشان فکری کنند. زیرا در صورت ادامه این وضعیت، داروخانه‌ها امکان ارائه خدمت ندارند.
ضیا با بیان اینکه در حال حاضر سازمان تامین اجتماعی طلب داروخانه‌ها را تا خرداد ماه پرداخت کرده، ادامه داد: بنابراین از خرداد تاکنون که نزدیک به هفت ماه است، هیچ پرداختی از سوی این سازمان نداشته‌ایم. باید توجه کرد پولی که در اختیار سازمان‌های بیمه‌گر و تامین اجتماعی است، سود داروخانه نیست، بلکه سرمایه داروخانه است. باید این سرمایه به داروخانه‌دار بازگردد تا بتواند دارو بخرد و ارائه خدمت کند. اگر این نقدینگی بازنگردد، سیکل تامین دارو ادامه پیدا نمی‌کند. واقعا جای تاسف است که بعد از سال‌ها این بی‌اعتنایی همچنان ادامه دارد.
رییس انجمن داروسازان ایران همچنین گفت: داروسازان حرمت مردم و بیماران را نگاه می‌دارند و تا جای امکان همکاری می‌کنند، اما گاهی می‌بینید داروخانه‌ای برای حل مشکل نقدینگی‌اش از بانک هم قرض گرفته و دیگر بانک هم به او کمک نمی‌کند. از طرفی سود بانکی را هم باید بپردازد. درحالیکه سود دارو هم پایین است و چیزی برای داروخانه باقی نمی‌ماند.
ضیا درباره وضعیت مطالبات داروخانه‌ها از بیمه سلامت نیز گفت: وضعیت پرداختی‌های بیمه سلامت کمی بهتر از تامین اجتماعی است. البته عملکرد بیمه سلامت هم به‌طور کامل مورد قبول نیست و باید مطالبات را به طور مرتب بپردازند، اما در مجموع این سازمان سروسامانی به پرداختی‌هایش داده و در بسیاری از مناطق تیر و مرداد ماه را برای داروخانه‌ها پرداخت کرده است. البته در برخی جاها هم پرداخت نداشته است. سازمان بیمه سلامت عمدتا مطالبات بخش‌های کوچک و کم‌بدهی را می‌پردازد، اما نسبت به تامین اجتماعی وضعیتش بهتر است، اما باید مرتب مطالبات را پرداخت کند.
وی در ادامه صحبت‌هایش با اشاره به تغییراتی در سطوح مدیریتی سازمان غذا و دارو، گفت: در مجموع تغییراتی را که در سازمان غذا و دارو اتفاق افتاده به دیده مثبت نگاه می‌کنیم. امیدواریم مسئولان این سازمان به مسیر درستی روند. در حال حاضر بحث نقدینگی در صنعت دارو هم به مشکل بزرگی بدل شده است. در تولید و توزیع نیز همین مسائل صادق است و اگر نقدینگی‌شان تامین نشود، دچار مشکل می‌شوند. البته میزان مطالبات تولیدکنندگان دارو به بیش از یکسال رسیده است.
ضیا تاکید کرد: در حوزه دارو مشکل ما این است که بزرگترین خریدار خدمت دارو در کشور دولت است. از طرفی خود دولت هم قیمت‌گذار است. بنابراین قاعدتا برای اینکه بتواند بودجه‌اش را حراست کند، قیمت را پایین نگه می‌دارد. در حالیکه در حالت خوشبینانه ۴۰ تا ۵۰ درصد دارو، مواد اولیه است که آن را با ارز ۴۲۰۰ تومانی تامین می‌کنیم، اما بقیه مواد مورد نیاز دارو و وسایل جانبی آن مانند بسته‌بندی و... با دلار آزاد تامین می‌شود و امکان ندارد بتوانیم در طولانی مدت به این صورت ادامه دهیم. بنابراین یا باید قیمت را منطقی کنند و یا باید منتظر توقف تولید باشند.
وی با اشاره به دو مشکل بزرگ دارو یعنی کمبود نقدینگی و منطقی نبودن قیمت دارو در کشور، اظهار کرد: تا زمانیکه دولت در بخش خصوصی نیز تصدی‌گری کند، داستان همین است. تا زمانیکه اختیارات را تفویض نکند و فقط خودش تصمیم‌گیر باشد، وضعیت همین است. چندین سال است که این معضل وجود دارد. لازم است این مسائل سریع‌تر حل شوند.
رییس انجمن داروسازان ایران با بیان اینکه بسیاری از مشکلات دارویی کشور به تحریم ربطی ندارد، ادامه داد: البته نمی‌گویم که تحریم بی‌تاثیر بوده، بلکه تحریم مشکلات‌مان را در زمینه ارتباط با کشورهای دیگر، خرید مواد اولیه و نقل و انتقالات مالی سخت کرده، اما بحث نقدینگی و قیمت دارو موضوعات داخلی و مدیریتی هستند که می‌توان آن‌ها را حل کرد.
ضیا همچنین اظهار کرد: در حال حاضر تمام توان داروسازان اعم از صنعت تولید، توزیع و... این است که آسیبی به مردم وارد نشود. بر این اساس اگر داروخانه هفت ماه تاخیر را تحمل می‌کند، به این دلیل است که نمی‌خواهد خدشه‌ای به ارائه خدمت به مردم وارد شود و با تمام توان به ارائه خدمت ادامه می‌دهد. اما شرایط‌مان دارد به نقطه‌ای می‌رسد که دیگر توانش را نداریم. در نتیجه اگر اینها مختل شود، متضرر اصلی آن مردم و بیماران هستند. واقعا باید فکری به حال این شرایط شود تا از کوچکترین اختلال در خدمت‌رسانی به مردم جلوگیری شود.