نوآوران آنلاین- بهار مشیری در گفت‌وگو با ایسنا، در پاسخ به سوالی درباره وضعیت چاپ آثار فریدون مشیری اظهار کرد: چون به طور کلی آمار کتاب‌خوانی کاهش یافته است و فضای مجازی گسترش بیشتری پیدا کرده، حتی خود من که جزء افراد کتاب‌خوان بودم و خیلی زیاد کتاب می‌خریدم، حالا کم‌تر کتاب می‌خرم و می‌خوانم، چون نه فضایی در خانه برای نگهداری آن‌ها دارم و نه فرصتش را. این مسئله درباره دیگران هم وجود دارد. فضای مجازی هم وقتی برای مردم نمی‌گذارد، برای همین آن‌ها ترجیح می‌دهند که از اینترنت چیزی را پیدا کنند و بخوانند. 

او افزود: اما به نسبت وضعیت موجود، هنوز هم آثار پدر چاپ می‌شوند؛ البته تیراژ آن‌ها پایین آمده‌ است. در حال حاضر چند نشر هستند که کارهای پدر را هر سال چاپ می‌کنند. اما خود ناشران می‌گویند که میزان نشر پایین آمده است. من به این چند نتیجه رسیده‌ام که مردم فرصت کافی برای کتاب خواندن ندارند، هم فضای مجازی وقت کافی برای کتاب‌خوانی باقی نمی‌گذارد و هم این‌که خانه‌های مردم کوچک است و خیلی نمی‌توانند کتاب بخرند. البته به نظر من قیمت کتاب خیلی زیاد نیست، اما وقتی همه گرفتاری‌های مالی دارند، کتاب به سبد خانوار نمی‌آید. این‌ها چیزهایی است که واضح است و به نظر کارشناسی نیاز ندارد.

دختر فریدون مشیری همچنین درباره این‌که آیا آثار این شاعر هم درگیر کپی‌رایت و قاچاق بوده است یا خیر، گفت: تاکنون چند کتاب به این شکل دیده‌ام، هرچند که تعداد آن‌ها زیاد نبوده و آمار آن‌ها خیلی بالا نرفته است. دیده و شنیده‌ام که تعدادی از کتاب‌ها را به‌صورت غیرمجاز چاپ و منتشر می‌کنند، اما آثار پدرم کم‌تر جزء آن‌ها دیده شده است؛ البته دیده‌ام که بدون اجازه‌ ما مجموعه‌های جیبی جدیدی چاپ شده است. حتی در نمایشگاه کتاب متوجه چاپ آن‌ها شدم و در خیابان انقلاب هم دیده‌ام.

بهار مشیری همچنین به موج جعل آثار شاعران و نویسندگان در فضای مجازی اشاره و بیان کرد: چیزی که در ارتباط با کمپین «مبارزه با نشر جعلیات» متوجه شدیم این بود که نشر آثار جعلی خیلی زیاد است. هرچند که این‌ها چاپ نمی‌شود اما در حال حاضر در کانال‌های تلگرامی وجود دارد. نه فقط از پدر بلکه از شاعران دیگر هم جملات بی‌ثبات و بی‌معنی منتشر شده است. این‌ها عده‌ای هستند که برای شهرت خودشان این کار را انجام می‌دهند و کارهای خودشان را با نام یکی از بزرگان منتشر می‌کنند و بعد اعلام می‌کنند که این اثر جعلی است، بعد اصرار دارند که مشخص شود این اثر مال چه کسی است. البته که آثار جعلی مربوط به پدرم هنوز خیلی زیاد نشده است. این مسئله اوایل خیلی من را عصبی می‌کرد که این کار یعنی چه؟ ضمن این‌که چیزهایی می‌گویند که حتی به سبک کارهای آن فرد هم شباهتی ندارد. اما متاسفانه این هم جزء بیماری‌های جامعه ماست. اما از وقتی که کمپین «مبارزه با نشر جعلیات» دست به کار شده است ما به این نتیجه رسیدیم که آثار جعلی خیلی کم شده است.

او با اشاره به آسیب‌های ناشی از این آثار جعلی گفت: متاسفانه بچه‌های جوان در حالی که هنوز سعدی را نمی‌شناسند مطالبی را با نام سعدی می‌بینند یا می‌شنوند که شباهتی به آثار او ندارد. اخیرا حتی شنیده‌ام که در رادیو و تلویزیون هم چیزهایی را غلط اعلام می‌کنند.

بهار مشیری اظهار کرد: من شخصا به این نتیجه رسیده‌ام که آثار پدر نتیجه خود را در جامعه گذاشته است و مردم هم آن‌ها را دوست دارند. برای بیشتر شدن این موضوع حرص نمی‌زنم و تلاش خودم را در حد توان در این ۱۸ سال کرده‌ام. البته جلسه‌ها و مراسمی که در این سال‌ها برای او برگزار شده، اکثر خصوصی بوده چون عمومی‌ها مشکلات خودش را دارد.

دختر فریدون همچنین درباره سرانجام کتاب‌های کتابخانه پدرش گفت: کتابخانه پدر در سال ۹۵ به مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی داده شده است و اکثر کتاب‌های ایشان اکنون آن‌جا هستند. چون ما خودمان امکان و فضای نگه‌داری از آن‌ها را نداشتیم و دیدیم که بهتر است آن‌جا باشند. البته هنوز تعداد محدودی از آن‌ها پیش خودمان است.