نوآوران آنلاین- حسین سلیمی در اولین همایش ملی اقتصاد آموزش و پرورش که در دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد با بیان اینکه در یکسال اخیر و پس از اوج گرفتن بحران‌های اقتصادی می‌توان گفت پیوند میان دانشگاه و دولت با تقاضای دولت نزدیک شده است گفت: خواسته‌اند وارد مسائل شده و راه حل‌های موجود را ارائه کنند.
وی افزود: خوشه‌هایی با حضور دانشگاه‌های برتر در حوزه‌هایی شکل گرفته، جلسات منظمی برگزار و نتایج آن به دولت ارائه شده است و برخی نتایج آن در زمینه‌های مختلف از جمله اقتصاد کشور را شاهدیم و نشان می‌دهد قرار گرفتن دانشگاه در کنار دولت می‌تواند ثمراتی داشته باشد.
رئیس دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه همکاری بین دانشگاه و دستگاه‌های اجرایی به معنای آن نیست که مسئولان ما با علوم و نظریه‌ها بیگانه‌اند، بلکه منظور ما این است که کارکرد نهاد اجرا و شیوه کنش اجتماعی‌اش با نهاد اندیشه ورزی در دانشگاه متفاوت است گفت: فرهیخته‌ترین افراد اگر در موضع اجرا قرار بگیرند باز هم بی نیاز از همکاری نهاد اندیشه‌ورز دانشگاه نیستند. امیدواریم زمینه همکاری کارکردی دانشگاه با دستگاه‌های اجرایی بویژه آموزش و پرورش هرچه بیشتر فراهم شود.
سلیمی افزود: کارنامه آموزش و پرورش در چهل سال بعد از انقلاب اسلامی براستی درخشان است. در نهادهای روشنفکری عادت کرده‌ایم صرفاً نقاط منفی را برجسته کنیم، در حالی که عملکرد آموزش و پرورش بعد از انقلاب درخشان است و نتایج خوبی دربرداشته است، هرچند نیازمند بازاندیشی است.
وی با اشاره به پیشرفته‌ترین نظام‌های آموزشی که در چرخه‌های چند ده ساله دچار بحران‌هایی می‌شوند که باید بازمهندسی و بازاندیشی کنند اظهار کرد: جست و جو به دنبال نقاط ضعف و تلاش برای رفع آن، خودش یک نقطه قوت محسوب می‌شود و دغدغه‌های کارشناسانه در آموزش و پرورش وجود دارد و نویدبخش حل مسائل است.
رئیس دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه با تمام قوا حاضر به مسئله‌یابی هستیم گفت: وقتی سخن از اقتصاد آموزش و پرورش به میان می‌آید همه به سراغ بودجه دولتی و راهکارهای تأمین و حفظ آن می‌روند. صحبت از نادارایی ها برای جذب منابع دولتی شیوه درستی نیست. باید در چند حوزه اقتصاد آموزش و پرورش بازاندیشی جدی صورت گیرد.
سلیمی تاکید کرد: آموزش و پرورش نیازمند طراحی مدیریت مالی مجدد در درون خود است. نزدیک یک سوم بودجه کشور را آموزش و پرورش به خود اختصاص می‌دهد باز هم برخی مدارس و دانشگاه‌ها به عنوان حوزه‌های فقیر محسوب می‌شوند. واقعاً دولت بیش از این نمی‌تواند.
وی ادامه داد: اگر قرار باشد آموزش و پرورش به نقطه تعادل عادی برسد باید نیمی از بودجه کشور را در اختیار بگیرد که امکان پذیر نیست. باید بهره‌وری را در آموزش و پرورش بالا ببریم. چطور نزدیک به ۹۰۰ هزار نفر در آموزش و پرورش حضور دارند ولی نمی‌توانند آنطور که باید امور را پیش ببرند، فرمول بهره وری اقتصادی در آموزش و پرورش چیست؟.
رئیس دانشگاه علامه طباطبایی به حجم بزرگی از کمک‌های خیرین اشاره کرد و گفت: آیا جهت دهی این کمک‌ها قابل تغییر است؟ آیا نمی‌توان این اعتبارات را برای ایجاد شبکه جدید مدارس و تأمین نیروی انسانی برای مدارس خیرساز اختصاص داد؟ هزاران میلیارد تومان صرف مدرسه‌های خیرسازی می‌شود که برای تأمین منابع مالی آن دچار مشکل هستیم.
وی ادامه داد: آیا می‌شود بخش مهمی از بودجه شرکت‌های دولتی را به سمت آموزش و پرورش هدایت کرد؟ و بخشی از آن را برای ایجاد شبکه کارآمدی از نظام آموزشی در کنار صنعت صرف کرد؟ به نظر می‌رسد می‌توان راه حل‌های عمیقی قبل از آنکه با بحران روبرو شویم ارائه کرد که نیازمند اندیشه‌های خارج از سیستم آموزش و پرورش است.