نوآوران آنلاین- غلامرضا تختی پنجم شهریور ماه سال ۱۳۰۹ در محله خانی‌آباد تهران، چشم به جهان گشود .تختی نماد پهلوانی و مروت شد تا آیندگان هم اسم و رسمش را پاس بدارند.

جهان پهلوان تختی یک مدال طلا، دو نقره و یک مقام چهارمی المپیک و یک طلا و دو نقره قهرمانی جهان به همراه طلای بازی‌های آسیایی را در کارنامه زرین خود دارد اما رمز جاودان شدن جهان پهلوان ذره‌ای به ویترین پر از مدالش ارتباط نداشت؛ آن چیزی که تختی را ماندگار کرد و هیچ‌گاه خاطرش از قلب مردم بیرون نرفت، پهلوانی، مردم داری، دستگیری افتادگان و مهربانی‌اش در قبال همه - از مردم کوچه و بازار گرفته تا هم تیمی‌هایش - بود.

با وجود گذشت قریب به چهار دهه از آسمانی شدنش نام و مرامش همچنان ورد زبان‌ها است و اسم و رسمش ماندگار. تختی با مدال‌هایش به قلب مردم رسوخ نکرد بلکه مهربانی‌های بی حد و حصرش او را ماندگار کرد. تختی به عشق مردم زیست و هیچ‌گاه از آن‌ها جدا نشد. همیشه یار و یاور محرومان بود و دستگیر افتادگان و این همان رمز جاودانگی «جهان‌پهلوان» است.

چه در میدان نبرد و پنجه در پنجه حریفان و چه در کوچه و بازار، همواره منش پهلوانی و اخلاق مداری را فراموش نکرد و به آن پایبند بود. ۳۷ سال بیشتر زندگی نکرد اما همین عمر اندک را وقف مردم کرد و برای آن‌ها زیست. طول عمرش کوتاه بود اما عمق وجودش چنان بلند است که سال‌ها است مردم ایران، پهلوانی را با نام تختی معنا می‌کنند.

هیچ چیز را برای خودش نخواست؛ او از خود گذشت تا به خدا رسید. نیم قرن از رفتن غریبانه‌اش می‌گذرد اما تختی و راه و رسمش هیچگاه از یادها نخواهند رفت تا مردانگی و پهلوانی همچنان زنده بماند و از یادها نرود.

پهلوان تولدت مبارک …