نوآوران آنلاین- میادین شوش، قیام، خراسان و نیز خیابان های شوش، فدائیان اسلام، رجب نیا، هرندی، هفده شهریور جنوبی ( تیر دوقلو ) ری، مولوی، گمرگ، قزوین و... از مراکز اصلی استقرار و آمد و شد مفلوکان و مغضوبان پایتخت یا اصطلاحاً همان کارتن خوابان نگون بخت محسوب می شوند. با مختصر خطای ممکن، احتمالاً حداقل جمعیتی بین ۱۳ الی ۱۵ هزار نفر و اکثراً بی خانمان مطلق در این محلات و کوچه پس کوچه ها و پارک های حوالی آن ها به سر می برند که به دلایلی، شب ها نمود بیشتری دارند.
این انبوه انسانی فراموش شده و به گِل نشسته، بدون رعایت و البته برخورداری از پیش پا افتاده ترین موارد و وسایل ایمنی و بهداشتی، با یک دیگر مراوده و همزیستی داشته و جزئی ترین اهمیتی به امکان مبتلاء شدن یا احیاناً ابتلای خود به ویروس کرونا و یا ناقل بودن آن قائل نیستند. به عنوان مثال، از دقایق نزدیک به عصر هر روز تا ساعاتی پس از نیمه شب، حدود ۳۰۰ نفر که بین آن ها به وفور خانم ها نیز مشاهده می شوند، در یک محدوده ۱۰۰ متری از پیاده روی باریک ضلع جنوب شرقی میدان شوش اجتماع کرده و به خرید و فروش وسایلی که از معابر، جوی ها و یا سطل های زباله یافته اند، می پردازند.
این افراد در گروه های کوچک و بزرگ، تنگاتنگ کنار هم حلقه زده و به طور مشترک و دسته جمعی، سیگار و مواد مخدر سنتی یا شیمیایی و یا انواع ترکیباتی را که خود ابداع کرده اند، تزریق، استعمال و استفاده می کنند. البته روزها اکثر این اشخاص در سطح منطقه و بعضاً شهر پخش می شوند و با استفاده از وسایل نقلیه عمومی و یا حضور در اماکنی مانند سوپرمارکت ها، نانوایی ها و... موقعیت های خطیری برای خود و سایر شهروندان به وجود می آورند.
در حالی که در سایر کشورها به دلیل شناسایی صرفاً یک مسافر مبتلاء به کرونا، گاه تا نزدیک به ۱۰۰ مسافر و خدمه پرواز یا هزاران سرنشین کشتی ها در قرنطینه اجباری ۱۴ روزه نگهداری و مراقبت می شوند، آیا می توانیم به نابودسازی این ویروس – بدون ساماندهی به اوضاع و احوال ده ها هزار مطرود و آواره بی جا و مکان در شهرهای کشورمان – کمترین امیدی داشته باشیم!
مورد مبرم دیگر این است که قبل از اپیدمی کووید ۱۹، دستفروشانی بودند که با چرخ های دستی خود به برخی از بی خانمانان منطقه مواد غذایی ساده ای چون سیب زمینی یا تخم مرغ پخته، پیراشکی و... می فروختند، در حال حاضر این دستفروشان دیگر وجود ندارند و گروه یاد شده به لحاظ تغذیه، شدیداً در مضیقه و گرسنگی دائم قرار دارند. البته تعدادی افراد خیر بین آن ها بسته های غذا توزیع می کنند، اما تعداد غذاهایی که پخش می شود، صرفاً جوابگوی تعداد بسیار معدودی از ایشان است.
ریاست محترم جمهور، به عنوان بالاترین مقام اجرایی کشور، ضروری ست دستور دهید در اسرع وقت – با رعایت احوال و شرایط جسمی و روحی بی خانمانان کشور که اغلب متأسفانه مبتلاء به انواع بیمارهای حاد و مسری و نیز گرفتار اعتیاد هستند – در خصوص موارد یاد شده فوق رسیدگی ویژه به عمل آمده و با ساماندهی درخور و کارآمد، علاوه بر تأمین ابتدایی ترین حقوق هر شهروند ایرانی برای این محروم ترین و فقیرترین قشر کشور – همچون برخورداری از مکانی ایمن برای زندگی، تغذیه کافی و هم چنین بهداشت و درمان مطلوب – سایر هموطنان نیز از نعمات این اقدام بایسته برخوردار گردند.
خاطرنشان می شود در غیر این صورت، ریشه کن شدن کرونا در کشور به هیچ وجه ممکن نخواهد شد.
فیروز نعیم محبوبی – مدیر مسؤول روزنامه نوآوران ۱۳۹۹/۱/۱۰