نوآوران آنلاین- در وقوع قتل های خانوادگی که توسط پدر، برادر و یا همسر اتفاق می افتند، مسائل فرهنگی، باورهای سنتی و روابط فردی و اجتماعی بیش از سایر مسائل باید مورد تحلیل قرار گیرند. هر چه محیط کوچک تر و فرهنگ محلی ثابت تر باشد این گونه قتل ها به عمل نزدیک تر می گردند.

در موضوع قتل رومینا باید گفت در حال حاضر تمامی فلش ها به طرف پدر او اشاره دارند. این نکته صحیح است که پدر رومینا قادر به کنترل و مدیریت هیجانات رفتاری اش نبوده است، اما مقصر اصلی در این زمینه فردی است که با وجود اختلاف سنی 16 ساله باعث فریب رومینا و فرار او از خانه شده است. در این زمینه مقصر اصلی مردی است که از ساده لوحی و سن کم رومینا حداکثر سوء استفاده را کرده و او را فریفته است.

نکته مهم دیگری که باید به آن اشاره کنم این است که زمانی که پلیس و نهادهای خدماتی، رومینا را پس از فرار از خانه پیدا کردند نباید مستقیم این دختر به منزل بازمی‌گشت. تجربه چندین ساله من در مدیریت مرکز جمع آوری و نگهداری دختران فراری نشان از آن دارد که در نخستین روزهای تحویل دختر فراری به خانواده، اهل منزل در حداکثر نقطه جوش و خشم قرار دارند. بنابراین باید رومینا برای چند روز در یک مرکز نگهداری و یا این که به خانه یکی از اقوام نزدیک به امانت سپرده می شد. در این میان مشاوران مجرب و مددکاران با ارائه مشاوره به پدر او باید شدت آتش خشم اش را کاهش می دادند و آماده پذیرش رومینا می کردند.

در این صورت احتمال وقوع قتل قطعاً ضعیف می شد. پدر رومینا در یک محیط روستایی که بیش از 50 خانوار ندارد با نگاه های سنگین اطرافیان مواجه بود و نمی توانست این شرایط را تحمل کند و نهایتاً برای دفاع از حریم آبرو و ریشه قومی خود باید حرکتی می کرد.

هر چه فاصله زمانی میان تاریخ فرار و تحویل رومینا بیشتر می شد خشم پدر نیز بیشتر می شد.

در واکاوی علل بروز رفتارهایی همچون فرار از خانه توسط دختران باید به این نکته اشاره کنم که متأسفانه دسترسی گسترده نوجوانان به فضای مجازی در حالی که آموزش استفاده از این ابزارها را نیاموخته اند موجب بروز مشکلات کنونی شده است.

از این رو ضروری است پیش از دسترسی نوجوانان به فضای مجازی، آموزش های لازم از طریق خانواده، رسانه ها و آموزش و پرورش ارائه شود تا از سقوط فرزندان مان جلوگیری شود.

از فضای مجازی در صورت ارائه آموزش می توان بهترین استفاده را کرد، اما متأسفانه این فضا اکنون محل مناسبی برای نوجوانان رقم زده است و همچون سونامی خانواده ها را گرفتار کرده است.

در حال حاضر قتل رومینا و همزمان با او قتل دختر 18 ساله در یکی از شهرهای شمالی تلنگری برای هشیار و بیدار نمودن خانواده ها و همچنین مسؤولان نهادهای فرهنگی جامعه است.

بافت جمعیتی کشور ما جوان است. رومینا اولین قربانی قتل های خانوادگی نیست و آخرین نیز نخواهد بود. برای جلوگیری از ظهور رومیناهای دیگر باید نهادهای فرهنگی به طور جدی وارد میدان شوند.