ورزشکار ۳۰ ساله ایرانی که حالا به عنوان مربی شخصی همسرس فعالیت می کند، از احتمال بازگشت خود به شیاپچانگ سخن می گوید؛ اگرچه در بحث های غیرورزشی خودش را سفیر صلح بین ایران و ترکیه می داند.

 

 چند هفته بعد از مراسم ازدواج مهران عسکری و نور تاتار که بازتاب گسترده ای در رسانه ها داشت، با پسر تکواندوکار ایرانی همکلام شدیم.

 

 

در ترکیه برای قهرمان های ورزش ارزش زیادی قائل هستند. نور تاتار به عنوان یک چهره ورزشی شاخص و محبوب در این کشور شناخته می شود. به همین خاطر در شهر وان که زادگاه همسرم محسوب می شود، یک سالن به نام او ساخته شده است. این اتفاق خوشحال کننده ای برای ماست که یک سالن ۵ هزار نفری به نام نور تاتار در شهر وان وجود دارد.

 

 

قبل از اینکه آقای اردوغان به مراسم ازدواج ما بیاید، ما با او در ارتباط بودیم. حتی چند هفته قبل از این ماجرا در آنکارا با رییس جمهور ترکیه ملاقات کردیم و درباره مسائل مختلفی بحث شد. حالا هم قرار است تا هفته های آینده بار دیگر برای تشکر به دیدار رییس جمهور برویم و از او قدردانی که کنیم که در جشن ازدواج ما حاضر شد. البته درباره برخی مسائل دیگر هم باید صحبت کنیم که فعلا نمی توانم چیزی درباره اش بگویم.

 

 

 

حضور رییس جمهور در جشن ازدواج من و نور تاتار برای ما خوشحال کننده بود؛ اما اتفاق عجیب و غافلگیر کننده ای نبود. او چند روز مانده به این مراسم با ما تماس گرفت و خودش گفت که من می خواهم به جشن ازدواج شما بیایم. آقای اردوغان علاقه زیادی به نور دارد و حتی در ملاقاتی که داشتیم به شوخی به من گفت دخترم را اذیت نکن. به هر حال خوشحالیم که این مراسم به این خوبی و با شکوه برگزار شد و حضور رییس جمهور ترکیه نیز باعث شد نگاههای بیشتری به این سمت جلب شود.

 

 

قصد من این است از شرایطی که در آن قرار گرفتم، استفاده بهینه ای کنم. می خواهم سفیر صلح بین ایران و ترکیه باشم. من تاریخ ایران را خیلی خوب می دانم و از هر زمانی از حکومت های مختلف که بخواهید برای شما می گویم. این برنامه ای است که من در ذهنم دارم. دوست ندارم جایی زندگی کنم که کشورم و مردمانش را نمی شناسند و قصدم این است که با این کارها سفیر صلح ایران باشم.

 

 

 

اخبار تکواندوی ایران را همیشه دنبال می کنم. خودم از همان جا شروع کردم و مگر می توانم نسبت به تکواندوی کشورم بی تفاوت باشم؟ درست است که تکواندو در ایران کمی افت کرده؛ اما قبل از این آنقدر افتخار کسب کرده که با یکی، ۲ باخت کوچک نشود. ما طلا، نقره و برنز المپیک را داریم و تکواندوی ایران نیازی به تعریف و تمجید من ندارد. مطمئنم که تکواندو می تواند بار دیگر به روزهای خوب خودش بازگردد چون استعدادهای بسیار زیادی در ایران وجود دارند.

 

 

از نظر من سرنوشت هر فردی دست خودش است. اینکه من در زندگی شخصی و ورزشی ام خارج از ایران موفق شدم یا مثلا یک ورزشکار ایرانی دیگر در آذربایجان موفقیت کسب کرده، دلیل نمی شود که بگوییم هر کسی این راه را برود، موفق می شود. به نظر من در هر کاری حکمتی وجود دارد. من ۱۵ سال قبل زبان ترکی را یاد گرفتم و خیلی خوب صحبت می کردم؛ اما هیچ وقت از آن استفاده ای نکرده بودم تا اینکه با نور تاتار آشنا شدم. حکمتی در این کار بود و حالا خیلی راه از این توانایی ام استفاده می کنم. منظورم این است که شاید برخی از ورزشکاران مسیر موفقیتشان داخل ایران باشد و حتما نباید راهی که من رفتم را بروند.

 

 

 

من قبل از اینکه با نور تاتار آشنا شوم، قصد داشتم به برزیل بروم و آنجا مربیگری تکواندو را دنبال کنم. وقتی با نور آشنا شدم، مسیر زندگی ام تغییر کرد. در واقع یک توفیق اجباری و بازی دو سر برد برای من شد. من حالا به عنوان مربی شخصی نور فعالیت می کنم و به نوعی حریف تمرینی او هم هستم. با این وضعیت در ترکیه ماندگار شدیم و خدا را شکر از وضع زندگی ام راضی هستم.

 

هنوز تصمیمی نگرفتم که بخواهم دوباره در مسابقات تکواندو حضور پیدا کنم. البته ممکن است این اتفاق بیفتد چون در این مدت تمریناتم را داشتم و بدنم آماده است. به هر حال فعلا به عنوان مربی همسرم فعالیت می کنم و شاید در آینده تصمیم دیگری گرفتم.

 

 

 

همانطور که گفتم نور تاتار در ترکیه محبوبیت زیادی دارد. به همین خاطر زندگی ما به عنوان ۲ تکواندوکار جذابیت زیادی برای مردم و رسانه ها دارد. پیشنهادهای زیادی درباره بحث های تبلیغاتی به ما رسیده و شاید به زودی در این حوزه هم وارد شویم. البته مطمئنا با دقت لازم به این موضوع ورود می کنیم که هیچ وقت مردم به خاطر حضور ما دچار اشتباه نشوند.