نوآوران آنلاین- یکی از مهم ترین ویژگی های طرح به اصطلاح "صیانت از فضای مجازی" آن گروه از مجلسی ها، فرصت ایجاد شده برای نظام جمهوری اسلامی ایران به یک تهدید بالقوه است.

خوشبختانه عقلاء و دلسوزان جمهوری اسلامی از ابتدای شکل گیری فضای مجازی با رویکردی پرحوصله و مملو از سعه صدر، توانستند برای نظام سیاسی کشور نوعی روئین تنی در برابر انواع و اقسام ابزار و وسایل شبکه های اجتماعی ایجاد نمایند. به گونه ای که در حال حاضر، اگر از برخی از اعتراضات خیابانی بگذریم، تا کنون فضای مجازی نتوانسته است برای حکومت مشکلی ایجاد کند. البته رسانه ها و شبکه های ماهواره ای معاند سعی بسیار داشتند تا با جعل رویدادها و اخبار از فضای مجازی حربه و تهدیدی با استفاه از اعتراضات خیابانی علیه حکومت بسازند که البته با افشاگری های صورت گرفته ناکام ماندند.

بنابراین محدود کردن استفاده از اینترنت و فضای مجازی بیش از همه به زیان امنیت و ارکان کشور خواهد بود؛ چرا که مصونیت و روئین تنی نظام سیاسی را ضایع می سازد.

بسیاری از منتقدین به طرح صیانت، به کسب و کار موجود در شبکه های اجتماعی اشاره می کنند. هر چند تا کنون رقم نسبی قابل وثوقی از مبادلات پولی و مالی در شبکه های اجتماعی اعلام نشده است، اما رقمی است که می تواند به چند هزار میلیارد تومان بالغ شود. مسلماً این مبلغ طی سال های آتی بسیار افزایش خواهد یافت و می تواند منبع مالیاتی بسیار مطلوبی برای خزانه دولت باشد. در تمامی کشورهای توسعه یافته جهان اشخاص حقیقی و یا حقوقی حق ندارند حتی یک واحد از پول ملی کشورشان از فضای مجازی درآمد کسب نمایند، بدون آن که مالیات آن را به دولت های خود بپردازند. در این گروه از کشورها بلافاصله پلیس مالیاتی بر سر متخلفین نازل شده و ضمن اخذ حق و حقوق دولت، تا شش ماه حبس برای آنان در نظر می گیرد.

در شرایط فعلی با وجود این همه از مشکل مانند مصایب کرونا، خشکسالی و اعتراضات متعاقب آن یعنی گرانی ها، معضل اجاره نشینان و ... مجلسی ها چگونه توانسته اند به موضوعی بپردازند که اصلاً نه ضرورتی دارد و نه مشکلی محسوب می شود. جالب است که برخی از طرفداران این طرح نام نمایندگان طراح صیانت از فضای مجازی را "منتقد" گذاشته اند؛ در حالی که مشخص نیست این نمایندگان به چه چیزی انتقاد دارند. به عبارتی مگر می شود به پدیده ای که به یکی از مهم ترین الزامات انسان معاصر تبدیل شده است، به چشم یک تهدید نگاه کرد و به نام صیانت موجبات عقب ماندگی کشور را فراهم آورد.

بهتر است نمایندگانی که موافق طرح صیانت هستند به موکلان خود از تهران و شهرستان ها مراجعه نمایند و با استعلام نظر ایشان متوجه شوند که چقدر از آرای موکلین خود دور هستند و به جای اندیشیدن به نان، آب، برق، اشتغال و درمان کسانی که به آن ها رأی داده اند، در پی موضوعی هستند که نه تنها دغدغه شهروندان ایرانی به حساب نمی آید، بلکه در شرایط فعلی به نوعی دلخوشی مردم نیز است.

هر چند بسیار بعید به نظر می رسد که طرح فعلی و مورد نظر نمایندگان مجلس زمانی به تصویب و اجرا برسد، حتی طرح چنین موضوعات سخیفی خود گویای جوّی است که متاسفانه بر بخشی از مجلس یازدهم حاکم است و تنها می توان گفت که این آشی که مجلس برای مردم تهیه می کند در حقیقت دستپخت شورای نگهبانی است که با آن همه صرف زمان و آمد و شد نهایتاً کاندیداهایی را تأیید صلاحیت کرد که فکر و ذهن شان ایجاد طرح هایی است که به هیچ عنوان به خیر و صلاح کشور، ملت و حکومت نیست.