نوآوران آنلاین- سرقت يكي از جرم هاي رايج وكهن در جوامع مختلف است كه در آموزه هاي ديني و فرهنگي ملل مختلف به عنوان يك عمل زشت اخلاقي يا گناه تلقي شده است. اين جرم ازجرايم عليه اموال وحقوق مالكانه افراد است كه در عين سادگي ارتكاب از سوي سارق كه ممکن است بدون داشتن تبحر وابتكار خاص ودر زمان اندكي صورت گيرد و یا به صورت سازمان یافته و در قالب باندهای تبهکاری انجام شود، افزون برضرر وزيان مادي و معنوي كه مستقيماً به قرباني وارد مي كند، تبعات زيان بار اقتصادي، رواني وامنيتي نيز براي جامعه دارد. به عنوان مثال، هزينه هاي هنگفت تقويت و تجهيز سيستم هاي ايمني در منازل ، فروشگاه ها ، بانك ها و مراكز خدمات عمومي به طور غير مستقيم برمردم يا دولت تحميل مي شود؛ زيرا صاحبان اين گونه مراكز، هزينه هاي امنيتي را بر قيمت اجناس يا خدمات خود اضافه مي كنند.

1. سرقت، آرامش خاطر ورفاه شهروندان را به مخاطره انداخته وزندگي عادي آنان را به نوعي مختل مي كند. مسئله سرقت و تلاش پلیس هر کشوری برای کاهش آمار انواع سرقت درآن کشور در تمامی کشورهای جهان مطرح بوده و همیشه از مهمترین بخش­هایی است که درسیاست­های کلی پلیس به آن توجه می­شود.

در بخش اقدامات انجام شده در خصوص کاهش سرقت از منازل مسکونی، تجارب کسب شده ابتدا عواملی که به بالا رفتن آمار سرقت­ها دامن می­زنند اینطور ذکر گردیده اند:

• نقاط ورودی محافظت نشده مثل درها و پنجره هایی که قفل نشده اند.
• نزدیک بودن به محل تجمع یا اقامت بزهکاران که بتوانند کالاهای مسروقه را بسرعت به آنجا منتقل کنند ویا نزدیکی به محل­های حمل و نقل عمومی که بتوانند سریع محل را ترک کنند.
• علاوه بر این، خانه هایی  که برای مدت قابل توجهی خالی در طول روز باشند برای مجرمین جذاب ترند. بین روزهای کاری هفته یعنی دوشنبه تا جمعه و درساعت­های بین 6 صبح تا 6 عصر؛ یعنی همان ساعاتی که بیشتر مردم سر کارند و منازل آنها خالیست.

با درنظر گرفتن طیف وسیع مجموعه­ای از عوامل پرخطر مرتبط با سرقت منزل ، نیاز به بکارگیری راهبرد چندوجهی متشکل از چند سازمان و ترکیبی از راهبردهای موقعیتی و اجتماعی و شناخت عوامل پرخطر مرتبط با محل­های هدف، می باشد. پس شناخت موقعیت و مجرم امیدوارکننده ترین موارد عوامل جهت دستیابی به کاهش جرم هستند. یک بخش مهم از این فرایند حل این مسایل راهبردی و بالا بردن ظرفیت جامعه برای مقابله و دادن پاسخ مناسب به عوامل پرخطر سرقت می باشد.

طیف وسیعی از اقدامات عملی وجود دارند که ساکنین ویا صاحب خانه می­توانند برای کاهش خطر ابتلا به سرقت منزل انجام دهند اقداماتی که باید بکار گرفته شدند عبارتند از:

• از همه ابزارهایی که ممکن است مجرم جهت ورود به منزل از آن استفاده کند محافظت و کنترل شود(مثل قفل بر و...)
• نشان دادن ملک شبیه حالتی که ساکنین در آن هستند(در هنگامیکه صاحب خانه از منزل دور است) برای مثال کلیدهای برق تایمردار که در فواصلی لامپ­ها را خاموش و روشن می­کند.
• محدود کردن امکان ورود سارق با استفاده از در و پنجره های ایمن(با نصب حفاظ­های قوی).
• نصب موارد امنیتی اضافی مانند دوربین ها، حسگرهای نوری و سیستمهای هشداردهنده و به روز نگهداشتن آنها.
• توجه به بافت محلی و شناخت عواملی مثل توزیع جغرافیایی مختلف و تجزیه و تحلیل مدام روشهای جدید سارقین و به روز بودن در این عرصه.
• اقدامات کنترل دسترسی شامل تشویق فعالانه و یا نصب وسایل ودستگاه­های امنیتی بهبود یافته به نمایندگی از ساکنان ، در مطالعات مختلفی که دراین خصوص انجام شد در همه موارد نشان داده شد که اقدامات کنترل دسترسی شامل نصب موانع و بسته شدن خیابان ، نصب دروازه قفل شونده در کوچه ها ویا نصب و راه اندازی دستگاه­های امنیتی اثرات فوق العاده ای در کم شدن آمار سرقت­ها داشته است.
• نصب دوربین­ها و سنسورهای نوری و یا حرکتی بصورت­های محسوس و نا محسوس.

اما با همه مواردی که اعلام شده خانه های زیر در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

1. خانه هایی با نقاط ورودی ضعیف: استفاده از مصالح ساختمانی ضعیف می تواند خانه ها را در مقابل سرقت آسیب پذیر کند. در خانه های قدیمی معمولاً زنگ زدگی قفل ها و پنجره ها دور درها مشاهده می شود که باعث ورود راحت تر سارقین می گردد. همچنین خانه های جدید نیز اگر از مواد ارزان در ساخت آنها استفاده شود به همین گونه است.
2.  خانه هایی که ساکنین به امنیت آن کم توجه اند: خانه هایی که مورد سرقت قرار می گیرند معمولاً در یا پنجره باز یا قفل نشده دارند. تغییرات فصلی شیوه ورود سارقین را عوض می کند. در حالی که در تابستان بیشتر از در و پنجره های باز استفاده می شود در فصل سرما ورود به زور بیشتر اتفاق می افتد.
3.  خانه هایی با وسایل امنیتی ضعیف یا نبود وسایل امنیتی: مطالعات نشان می دهد که زنگ خطر با ترکیبی از وسایل امنیتی؛ سرقت ها را کاهش می دهد. سارقین معمولاً وارد خانه هایی که دو یا بیشتر وسایل امنیتی دارند، نمی شوند( شامل قفل های پنجره، قفل های زبانه ای چهار گوش، چراغ ها و زنگ های خطر ایمنی). مطالعات روی مجرمین نشان می دهد که سارقین از خانه هایی که قفل های مناسب یا وسایل ایمنی دیگر دارند دوری می جویند. سارقین با تجربه در بعضی موارد وسایل ایمنی را از کار می اندازند ولی همین امر باعث کاهش سرعت عملشان می شود و احتمال دیده شدنشان را نیز افزایش می دهد.
4. خانه هایی که نزدیک برزگراه ها  قرار دارد: عبور و مرور زیاد وسایل نقلیه و را فرار را مهیا است. در منطقه ای افرادی که اهل آن محل نیستند در آنجا زیاد رفت و آمد می­کنند. سارقین راحت تر هدف های خود را شناسایی می کنند و برای ساکنین آن محل نیز تشخیص غریبه ها دشوار خواهد بود. منازلی که نزدیک به مسیرهای پیاده رو هستند بیشتر در معرض خطر هستند.
5. خانه هایی که قبلا از آنها دزدی شده است: این خانه ها در خطر بیشتری برای سرقت قرار دارند چون که پارامترهایی که سارقین  با توجه به آنها از این منازل دزدی کرده اند مانند موقعیت، قابل تغییر نیستند. در مقایسه با خانه هایی که از آنها دزدی نشده است احتمال سرقت از این خانه ها چهار برابر بیشتر است. دزدی دوباره از این منازل معمولاً بعد از شش هفته از اولین سرقت اتفاق می افتد. دلایل متعددی برای دوباره سرقت شدن از این خانه ها وجود دارد. بعضی از این منازل نشانه هایی از ارزش بالای سرقت و دسترسی آسان از خود نشان می دهند. سارقین به محل سرقت بر می گردند که وسایلی که در سرقت اول نتوانستند با خود ببرند را غارت کنند و یا سارقین به بقیه همکاران خود در مورد وسایل موجود در یک منزل که سرقت کرده اند می گویند. در مواردی سارقین بعد از ماه ها دوباره به محل سرقت اولیه می روند تا وسایلی که مالک منزل از طریق بیمه جایگزین کرده است، بدزدند. تحقیقات متعدد نشان می دهد که سرقت دوباره از منازل بیشتر در مناطق با درآمد کم که سارقین بیشتر حضور دارند اتفاق می افتد.