نوآوران آنلاین- با گذشت بیش از دو سال از نا آرامی های پائیز ۱۴۰۱ و آن چه بر مهسا امینی – و متعاقب آن بر وقایع پر فراز و نشیب و سیر مقوله حجاب گذشت و کماکان نیز می گذرد – مسأله حجاب در جامعه ایران هم چنان با چالش‌های جدی مواجه است و راه حل روشنی برای این موضوع متصور نیست.
طی این مدت شاهد اقدامات گوناگونی از سوی حاکمیت و جامعه بوده ایم که هر کدام تنش‌هایی را به همراه داشته است. از تهیه لایحه عفاف و حجاب گرفته تا ایده ترک بی حجابی از سوی حاکمیت و ادامه و پا فشاری برخی از زنان و دختران در کشف حجاب در مکان های عمومی همراه با زد و خوردهای خیابانی و صدور احکامی به عنوان مجازات برای بی حجابی.
ایده کلینیک "ترک بی حجابی" از کجا آمده است؟
طبق گزارش پایگاه خبری و رسانه‌ای حوزه‌های علمیه خواهران، برای نخستین بار در کشور به همت اداره زنان و خانواده ستاد امر به معروف کلینیک ترک بی حجابی در تهران با هدف درمان علمی و روان شناختی بی حجابی ویژه نسل نوجوان، جوان و بانوان جویای هویت اجتماعی و اسلامی افتتاح می‌شود.
چند روزی است که از خود می پرسم در این تشکیلات (برای شیک شدن قضیه و علمی بازتاب دادن آن، شما بخوانید کلینیک؟!)، قرار است چه اتفاقی بیفتد. در کلینیکی که به گفته رئیس اداره زنان و خانواده ستاد امر به معروف استان تهران، ابتدا کلینیک "ترک بی حجابی" مطرح و سپس با نام کلینیک "زیبایی اجتماعی" معرفی شد، چه کسانی مراجعه خواهند کرد یا مهم تر، چه کسانی به آن جا فرستاده خواهند شد؟
آیا زنان و دختران برای ترک بی حجابی داوطلبانه و با پای خود به آن جا می‌روند یا پاهای دیگری آن ها را روانه خواهد کرد؟!
چه کسانی قرار است با این کلینیک همکاری کنند؟
کلینیک "ترک بی حجابی" برای چه کسانی نان دارد و برای چه کسانی نان بری؟
چگونه این کلینیک هنوز افتتاح نشده رقم ۱۵۵ میلیارد تومان بودجه از ردیف بودجه عمومی و ۱۰۰ میلیارد تومان بودجه اختصاصی این مملکت بحران زده را از آن خود کرده است؟!
چه کسانی به این کلینیک معرفی می شوند؟ امکانات کلینیک چیست؟ آیا کلینیک نوع جدیدی از بازداشتگاه است؟
تکلیف مردانی که از حجاب کافی و متعارف در جامعه برخوردار نیستند، چه می‌شود؟ آیا این کلینیک به مردان هم خدمات ارائه می‌دهد؟
این مجموعه سؤالات و سؤالات دیگر حتماً در این چند روز اذهان بی شماری را درگیر کرده است.
حرف های طراحان این ایده شنیدنی است. از ادعای راه اندازی این طرح “بر اساس مراجعات مکرر خانواده‌ها، بانوان و دختران تهرانی به ستاد امر به معروف و نهی از منکر استان تهران برای حل مشکل بی حجابی”، تا ادعای ایجاد این ایده برای کمک به کسانی که به حجاب مقید هستند، نه کسانی که تصمیم گرفتند نوع دیگری از پوشش را انتخاب کنند.
وقتی خبر افتتاح کلینیک اعلام شد “مهری دارستانی” رئیس اداره زنان و خانواده ستاد امر به معروف استان تهران در شبکه اجتماعی “ایکس” نوشت: «خبر تأسیس "کلنیک زیبایی اجتماعی"، تحت عنوان کلنیک "ترک بی حجابی" مورد استقبال
بسیاری از فعالان فرهنگی و مدیران مؤسسات فرهنگی – اجتماعی قرار گرفت. لذا جهت همکاری با ما، شماره ذیل جهت ارتباط و ثبت درخواست همکاری اعلام می‌گردد: 09922596011».
این همه ماجرا نیست. حرف‌های دیگری هم بیان شده است. حرف‌های تند، تیز و نگران کننده. حرف‌هایی که با خود تناقض هم همراه دارد.
معاون امور اجتماعی ستاد امر به معروف و نهی از منکر ابتدا طرحِ این ایده را به دغدغه رئیس جمهور نسبت به موضوع "حجاب و کار فرهنگی" ربط می‌دهد. حرفی که بلافاصله از سوی دو عضو هیأت دولت، سخنگو و معاون زنان دولت پزشکیان تکذیب شده و آن ها اظهار بی اطلاعی می‌کنند.
مسئول اجتماعی ستاد از یکی دیگر از رؤسای قوای سه گانه و هم چنین از "زنان بی حجاب" هم وام می گیرد و می‌گوید: «کسانی که درگیر بی حجابی شده و نا خواسته نقض قانون کرده و مرتکب این حرام شرعی شده بودند، در تماس با ستاد امر به معروف از ما راهکار خواستند و گفتند؛ به صورت نا خواسته با موج رسانه‌ای که دشمن علیه حجاب و عفاف ایجاد کرده، همراه شده بودند. آن ها هم چنین گفتند به دلیل حفظ حجاب، توسط برخی دوستان و هم سالان خود تمسخر می‌شدند و برخی از آن ها نیز ترس محرومیت از شغل داشتند؛ زیرا متأسفانه بعضی کارفرمایان بخش خصوصی به خانم ها تأکید می‌کنند که باید در محیط کار کشف حجاب کنید. این دغدغه های مطرح شده توسط افرادی که خودشان هم تمایل داشتند که بی حجابی را کنار بگذارند، از دیگر دلایل راه اندازی این محافل بود.
از سویی قضات محترم قوه قضاییه درخواست کرده بودند که مجازات های جایگزینی برای افرادی که به دلیل کشف حجاب دستگیر می‌شوند، تعیین شود. ما پیشنهاد حضور در محافل "ترک بی‌حجابی" را به عنوان "حکم جایگزین جریمه" دادیم.
خوشبختانه پیشنهاد ستاد مورد موافقت قوه قضاییه قرار گرفت و قرار است دادگاه ها برخی افرادی که مشمول حکم جریمه نقدی می‌شوند را به ستاد معرفی کنند. ما هم آن‌ها را به محافل مذکور معرفی کرده تا آن ها نسبت به مضرات کشف حجاب آگاه شده و خودشان این عمل غیر شرعی و غیر قانونی را کنار بگذارند».
همین چند جمله بیان شده از سوی طراحان ایده کلینیک حجاب، پر از حرف‌های “متناقض” و “ترسناک” است.
اول) خود زنان خواستند ما کمک شان کنیم.
دوم) زنانی که خودشان تمایل داشتند که بی حجابی را کنار بگذارند.
سوم) زنان را نسبت به مضرات کشف حجاب آگاه می کنیم.
چهارم) قضات دادگستری تقاضای مجازات جایگزین کردند.
پنجم) دست آخر این که باز حرف از حکم و دادگاه و جریمه است تا زنان بی حجاب، با حجاب شوند.
آیا کسانی که بی حجاب هستند، نمی‌توانند از دوستان، خانواده‌ها، مشاوران، روان شناسان و... کمک بگیرند.
آیا آن ها آن قدر بی کس و ناتوان هستند که تنها ستاد امر به معروف و نهی از منکر و یا کلینیک "ترک بی حجابی" باید به دادشان برسد؟
تغایر عقاید روان شناسان با مسئولین مربوطه
این طرح حتی صدای اعتراض انجمن روانشناسی ایران و انجمن علمی روان درمانی را هم بالا برده، آن ها این اقدام را سوء استفاده از علم روانشناسی و روانپزشکی تلقی می کنند.
روان شناسان داشتن یا نداشتن حجاب را پدیده‌ای اجتماعی – فرهنگی می‌دانند نه یک بیماری که نیاز به درمان داشته باشد.
روان شناسان هم چون جامعه شناسان معتقدند حجاب انتخابی فردی است و به سلامت روان انسان ها بستگی ندارد.
نمی‌توان و نباید به تفاوت دیدگاه ها در موضوعاتی چون حجاب و پوشش برچسب زد. روان شناسان حتی این طرح را موجب "تشویش اذهان عمومی" و سوء استفاده از علم روانشناسی می‌دانند. ایشان مترصد پاسخ مؤجدین “کلینیک زیبایی اجتماعی” به این سؤال اساسی هستند: «درمانگران و مشاوران این کلینیک ها؛ خود از کدام سطوح تحصیلات حرفه ای مرتبط، تجارب، اعتقادات واقعی، بهداشت روانی و… برخوردار خواهند بود».