پرستو گلستانی؛ بازیگر و کارگردان تئاتر و تصویر

اصلا مسئله خود بلک باکس است. ما در سراسر تهران تنها سه سالن داریم. که دو تای آنها متعلق به کانون هستند و یکی هم زیر نظر مرکز هنرهای نمایشی اداره می‌شود. سه سالن، واقعا کافی نیست. تازه هیچ‌کدام از این سالن‌ها بلک‌باکس نیست! باید تعداد سالن‌ها بیشتر شود و در سراسر کشور سالن تئاتر اختصاصی کودک ساخته شود، باید مردم بدانند که کار برای کودک و نوجوان وجود دارد و اجازه دهیم خانواده‌ها بچه‌ها را از کودکی با مقوله تئاتر آشنا کنند. نباید تئاتر را فقط به‌عنوان یک سرگرمی دید بلکه کودکان باید از طریق تئاتر به مهارت‌های زندگی دست پیدا کنند.

من همیشه این جمله را می‌گویم و تکراری است اما باید گفته شود؛ اگر فکر کنیم که تئاتر یک رسالتی دارد، تئاتر کودک به‌مراتب، رسالت فرهنگ‌سازی سنگین‌تری دارد. ما باید در این قسمت هزینه کنیم، ما باید وقت بیشتری برای تئاترمان بگذاریم ما باید سالن‌های بیشتر و امکانات بهتری داشته باشیم تا بتوانیم برای بچه‌ها بیشتر کار کنیم. این مسئله به‌نظر من بسیار غم‌انگیز و اندوه‌بار است که وقتی می‌خواهیم تئاتر کودک کار کنیم کمک‌هزینه کمتری اختصاص می‌یابد چون می‌گویند: «کار کودک است دیگر». درحالی‌که تئاتر کودک می‌تواند خیلی پرهزینه‌تر باشد لباس، گریم، نور، صحنه و... اما متاسفانه از طرف همه نسبت نگاه بدی به این قضیه وجود دارد.

یکسری آدم‌ها هستند در تئاتر کودک کار می‌کنند که واقعا حوزه‌ی تخصصی‌شان کودک است و این کار برایشان جدی است. واقعا آدم‌های متخصص و کاردان در حیطه تئاتر کودک و نوجوان ایران زیاد داریم و واقعا باید قدر آدم‌هایی را که برای کودک کار می‌کنند دانست و من همیشه گفته‌ام باید دست آن‌هایی را بوسید که با این شرایط سخت مالی و با این کمبود امکانات کار می‌کنند.

امیدوار هستم در آینده اتفاقات خوبی بیفتد؛ مسئولان قدری دست‌به‌دست هم بدهند و بتوانند تعداد سالن‌های تئاتر کودک را بیشتر کنند. هرچه تعداد آثار بیشتر باشد به‌طور قطع بر کیفیت کارها تاثیر خواهد گذاشت و برای جامعه نیز تاثیرگذار خواهد بود.