نوآوران آنلاین- تاکنون براساس تجارب فعالیت‌های سیاسی در بزنگاه‌های مشخص، دیده شده که فعالیت احزاب در زمان انتخابات افزایش یافته است. مشکلی که در کشور وجود دارد، این است که احزاب سیاسی هنوز از ساختارهای قدرتمند حزب‌های دیگر در کشورهای توسعه‌یافته برخوردار نیستند و نمی‌توانند کارکردهای خود را در تمام زمینه‌ها به آن شکلی که از آن‌ها انتظار می‌رود، انجام دهند. به این معنا که احزاب در کشورهای توسعه یافته چندین کارکرد را به طور همزمان انجام می‌دهند. این کارکردها عبارت است از: پیش بردن انتخابات و مشارکت در آن، ارائه برنامه برای اداره کشور، کادرسازی و پرورش کادری که بتواند آن برنامه‌ها را اجرایی کند و دیگر موارد مرتبط با آن‌ها. آن‌چه در کشور شاهد آن هستیم این است که احزاب در ایران نیز در تلاش‌اند تا برنامه‌ای را در زمان انتخابات ارائه دهند و از این طریق در این عرصه مشارکت فعالی را به منصه ظهور بگذارند، اما متأسفانه این احزاب از ارائه مسائلی نظیر کارکردهای آموزشی و غیره ناتوان هستند و این به دلیل ضعف‌هایی که به لحاظ ساختاری و کاربردی در کشور نسبت به فعالیت احزاب وجود دارد. از همین روی است که دیده شده است که احزاب تنها در زمان انتخابات تأثیر خاص خود را بر فضای سیاسی کشور اعمال می‌کنند. در نگاهی کلی می‌توان گفت که احزاب در ایران تلاش می‌کنند، سخنگوی تمامی آحاد جامعه باشند در صورتی که در کشورهای توسعه‌یافته هر حزب سیاسی از جانب یک طبقه و قشر خاصی سخن می‌گوید و احزاب به معنای واقعی سازمان‌های سیاسی طبقاتی به شمار می‌روند و از منافع آن طبقه دفاع می‌کنند. چنین سیستمی باعث می‌شود تا فضای سیاسی کشور به نوعی گفت‌وگوی طبقه‌های مختلف اجتماعی برای پیشبرد منافع آن‌ها تلقی شود. در کشور ما طبقه‌های اجتماعی و اقتصادی ساختار منظمی نداشته و ضعف طبقاتی احزاب سبب می‌شود تا سازمان سیاسی طبقاتی نیز به صورت منسجم به چشم نیاید و درنهایت هم احزاب ارتباط چندانی با آن طبقه خاص خود نداشته باشند. در این میان با توجه به ضعف عملکرد احزاب در کشور ذکر یک نکته خالی از لطف نیست و آن این است که فرهنگ سیاسی کشور نیز در مواقعی باعث شده تا احزاب کارکرد واقعی خود را نداشته باشند. باید توجه داشت که سیستم حزبی، مخصوص جوامعی است که فرهنگ سیاسی مشارکتی داشته باشند و با توجه به این‌که این فرهنگ در کشور ما هنوز رشد نیافته است، احزاب به همین نسبت رشد نکرده‌اند.