نوآوران آنلاین- از ابتدا یکی از مهم ترین مطالباتی که از دولت دوازدهم وجود داشت این بود که اعضای دولت بر مبنای مشی اعتدالی مورد نظر رییس جمهوری گام بردارند و با با پذیرش تفکر حاکم بر دولت در راستای تحقق آن به ایفای نقش بپردازند. این موضوع که برخی مدیران میانی و حتی مدیران ارشد استانی در دولت گذشته همراهی های لازم را با مجموعه دولت نداشتند برکسی پوشیده نیست و همین موضوع حتی به عنوان یکی از مولفه هایی مطرح شده بود که در چینش کابینه دوازدهم باید به آن توجه می شد. یکی از مهم ترین محورهای منتهی به توسعه و پیشرفت این است که در تمام لایه‌ های مختلف مدیریتی در دولت مدیران همفکر و همراه حضور داشته باشند و براساس برنامه های موردنظر قدم بردارند. تمامی مدیران تراز اول در دولت با کابینه همراه هستند، اما مدیران میانی و استانی هنوز در هماهنگی کامل با دولت قرار ندارند. برخی از استانداران با دولت هماهنگ نبودند که در دولت دوازدهم کنارگذاشته شده ‌اند. معیارهایی از جمله اعتدالی ‌بودن مدیران و سابقه آن ها برای انتخاب استانداران در نظر گرفته شده است، اما به نظر می ‌رسد در تغییر استانداران حمایت یا عدم ‌حمایت آن ها از برنامه‌ های دولت در نظر گرفته نشده است. واقعیت آن است که انتخاب مدیران استانی در اجرای برنامه‌ های مدنظر دولت تاثیرگذار است، طوری که مدیران همراه با دولت از انگیزه بیشتری برای اجرای برنامه ‌های آن و خدمت به مردم برخوردارند.

مشکلات ساختاری کشور را نباید در تحلیل عملکرد اعضای دولت نادیده گرفت، برای تحلیل درست عملکرد وزرا باید مشکلات مدیریتی را از مشکلات ساختاری تفکیک کنیم چرا که در برخی موارد مشکلات ساختاری را می‌توان با مدیریت صحیح برطرف کرد، اما همیشه اینگونه نیست که مشکلات ساختاری با مدیریت مطلوب رفع شود. دولت روحانی با تکیه بر آرای بدنه اجتماعی اصلاح ‌طلبان توانسته به پیروزی دست یابد. در نتیجه عملکرد شخص رئیس ‌جمهور، وزرا، مدیران میانی و استانداران در نوع نگاه مجدد توده‌ های مردم به جریان اصلاحات اثرگذار است. از این رو باید مدیرانی همراه با دولت در سمت ‌های مختلف قرار بگیرند. البته واقعیت آن است که روحانی دیگر به آرای مردم به ‌لحاظ قانونی نیاز ندارد، زیرا با رأی مجددی که از آن ها گرفته، تا چهار سال دیگر رئیس ‌جمهور خواهد بود، اما اگر روحانی به آینده ‌ای روشن برای خود و جریان اصلاحات می ‌نگرد، باید در اجرای برنامه ‌ها و وعده‌ هایش مصمم باشد. در غیر این صورت او نمی ‌تواند رئیس ‌جمهور آینده‌ ساز باشد یا نقشی جدی در آینده سیاسی ایران به عهده بگیرد.