یک صبحانه ساده با چاشنی ماندگاری؛ درباره “صبحانه با زرافه‌ها”
فیلم داستان چهار دوست را روایت می‌کند که تصمیم می‌گیرند شب عروسی رضا، یکی از آن‌ها، را به خاطره‌ای خاص و متفاوت تبدیل کنند
محمد یراقی / نویسنده و فیلم‌ساز
سروش صحت در “صبحانه با زرافه‌ها” به‌دنبال خلق اثری متفاوت در ژانر کمدی بوده است. اثری که می‌خواهد فراتر از طنزهای رایج برود و با داستانی ساده، اما تأثیرگذار، مخاطب را درگیر کند. فیلم داستان چهار دوست را روایت می‌کند که تصمیم می‌گیرند شب عروسی رضا، یکی از آن‌ها، را به خاطره‌ای خاص و متفاوت تبدیل کنند. ایده اولیه فیلم، اگرچه ساده به نظر می‌رسد، اما ظرفیت زیادی برای خلق موقعیت‌های جذاب و طنزآمیز دارد. صحت در برخی لحظات توانسته این پتانسیل را به‌خوبی به کار بگیرد، اما گاهی نیز در پرداخت روایت و شخصیت‌ها دچار لغزش شده است.
آنچه از ابتدا توجه مخاطب را جلب می‌کند، سادگی روایت فیلم است. صحت آگاهانه از پیچیدگی‌های بی‌مورد پرهیز کرده و تلاش کرده است اثری روان و قابل لمس ارائه دهد. این سادگی، یکی از نقاط قوت فیلم است که به آن فضایی صمیمی و باورپذیر می‌بخشد. مخاطب به‌راحتی می‌تواند با شخصیت‌ها همراه شود و خود را در موقعیت‌های آنان ببیند. اما گاهی این سادگی به سطحی‌نگری نزدیک می‌شود و روایت در لحظاتی از عمق لازم برخوردار نیست.
شخصیت‌پردازی، که می‌توانست یکی از قوی‌ترین جنبه‌های فیلم باشد، در مواردی ضعیف عمل می‌کند. رضا، به‌عنوان شخصیت محوری داستان، نقشی منفعل دارد و بیشتر به عنصری برای پیشبرد موقعیت‌های دیگران تبدیل می‌شود. پویا، با تمام انرژی‌ای که به داستان می‌آورد، گاهی اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد و لحظاتی از کنترل خارج می‌شود. شاهین و مجتبی نیز، اگرچه در برخی صحنه‌ها حضور خوبی دارند، بیشتر در حاشیه قرار می‌گیرند. به نظر می‌رسد صحت در ایجاد تعادل میان این چهار شخصیت و عمق‌بخشی به روابطشان چندان موفق نبوده است.
با این وجود، فیلم لحظات جذاب و دلنشین بسیاری دارد. «صبحانه با زرافه‌ها» در بهترین لحظات خود موفق می‌شود مخاطب را بخنداند و هم‌زمان او را به فکر وادارد. طنز فیلم، در بسیاری از موارد، از سطح شوخی‌های ساده فراتر می‌رود و به لایه‌هایی از روابط انسانی و مسئولیت‌پذیری اشاره می‌کند. یکی از نکات مثبت فیلم، استفاده از سکوت‌های معنادار است. در لحظاتی که شوخی‌ها پایان می‌یابد و سکوتی کوتاه بر فضا حاکم می‌شود، مخاطب فرصتی برای تأمل پیدا می‌کند. این تغییرات ناگهانی در ریتم روایت، از نقاط قوت کارگردانی صحت است، اگرچه می‌توانست با ظرافت بیشتری در کل داستان پخش شود.
از منظر بصری، فیلم در برخی صحنه‌ها تأثیرگذار است. استفاده از رنگ‌های گرم و شاد در لحظات طنزآمیز و رنگ‌های سردتر در لحظات جدی‌تر، تغییرات احساسی داستان را به‌خوبی منتقل می‌کند. طراحی صحنه، ساده و در خدمت روایت است و موسیقی متن نیز، اگرچه در برخی لحظات تأثیرگذار است، اما هویتی مستقل ندارد و بیشتر در پس‌زمینه روایت باقی می‌ماند.
آنچه باعث جذابیت «صبحانه با زرافه‌ها» می‌شود، تلاش فیلم برای خروج از کلیشه‌های رایج کمدی است. صحت نشان داده که می‌خواهد طنز را به ابزاری برای بیان مسائل عمیق‌تر تبدیل کند. اگرچه این تلاش در برخی صحنه‌ها کاملاً موفق است، اما در نهایت فیلم از محدودیت‌های خود فراتر نمی‌رود. شاید بتوان گفت مهم‌ترین ضعف فیلم، ناتوانی در ایجاد تعادل میان طنز و درام است.
با تمام این‌ها، «صبحانه با زرافه‌ها» تجربه‌ای خوشایند و دیدنی است. فیلم نشان می‌دهد که کمدی می‌تواند فراتر از یک ژانر سرگرم‌کننده باشد و به بستری برای طرح سوالاتی درباره روابط انسانی و تأثیر تصمیمات کوچک در زندگی تبدیل شود. هرچند فیلم در برخی لحظات از عمق لازم برخوردار نیست، اما لحظات خوب و به‌یادماندنی بسیاری دارد که ارزش تماشا را بالا می‌برد. برای مخاطبانی که به دنبال کمدی‌های سطحی نیستند، این فیلم فرصتی برای تجربه سبکی متفاوت است؛ سبکی که در عین سادگی، می‌تواند گاه تأمل‌برانگیز و گاه خنده‌دار باشد. «صبحانه با زرافه‌ها»، اگرچه یک شاهکار نیست، اما فیلمی دوست‌داشتنی و صمیمی است که می‌تواند خاطره‌ای دلپذیر برای تماشاگر خود خلق کند