چهل سال بعد در چنین روزهایی!

علی زراندوز

چهل سال پس از آن که وزیر علوم وقت اعلام کرد: بازار نشر ، کتاب، مقاله و پژوهش مبتذل شده است، یکی از مقام های وزارت “زنگ تفریح” (علوم سابق!) اعلام کرد در بازرسی های به عمل آمده از برخی کتابفروشی ها، مقادیری کتاب مبتذل از جمله: گلستان و بوستان سعدی، دیوار حافظ، کلیله و دمنه، منطق الطیر، درخت آسوریک، مثنوی معنوی، شاهنامه فردوسی، تاریخ بیهقی، سمک عیار و قابوسنامه، کشف و ضبط شد. وی در پاسخ به این سوال که: شما مطمئن هستید این آثار مبتذل هستند؟ گفت: به احتمال زیاد بله، چون اولا این کتاب ها بر خلاف سایر کتاب های موجود در بازارِ نشر که درباره طالع بینی و قانون جذب و قورت دادن قورباغه و خاطرات مربیان فوتبال و سردی و گرمی طبایع غذاها در طب سنتی و… با تیراژ بالا بودند، در تیراژ بسیار محدود و درباره موضوعاتی است که خیلی کسی از آنها سر در نمی آورد و تازه به زبان عامیانه هم نوشته نشده اند و از رویِ آنها خواندن هم نیاز به داشتن حداقل دکترای ادبیات دارد. وی ابراز امیدواری کرد با جمع شدن این آثار، راه برای عرضه آثار فاخر فراهم شود و دیگر شاهد اشعاری از این دست از دیوان حافظ نباشیم: “ای شاهد قدسی، کِه کَشَد بند نقابت؟ / وی مرغ بهشتی، که دهد دانه و آبت؟” که نشان می دهد دغدغه شاعر، فقط حرف های خاله زنکی قدسی خانم و تهیه دانه و آب برای مرغ و خروسش است!

***
یکی از مسئولانی که پنج فرزند از چهار فرزندش در خارج از کشور زندگی می کنند، در حالیکه نمی خواست نامش فاش شود، به برخی سوالات خبرنگاران پاسخ داد. وی در پاسخ به این سوال که چرا برخی مسئولان، فرزندان شان را برای زندگی به خارج از کشور می فرستند، گفت: این به معنی این نیست که مثلا ما دل مان نمی خواهد فرزندان مان در کشور خودمان در سختی باشند، بلکه برعکس ما می خواهیم فرزندان مان با چشیدن سختی های زندگی ، تحصیل و کار در کشورهای خارجی، قدر زندگی در کشور خودشان را بیشتر بدانند! وی در پاسخ به سوال دیگری درباره این که چرا در برخی قوانین مصوب، عدم خروج از کشور و ماندن در مملکت، به عنوان جریمه در نظر گرفته می شود، گفت: این که عیبی ندارد. از قدیم هم که ما بچه بودیم، یادمان هست وقتی کار اشتباهی انجام می دادیم، والدین مان می گفتند برو توی اتاق خودت، به کار بدی که انجام دادی فکر کن و تا نگفتیم هم از اتاقت خارج نشو! حالا هم ما قصد داریم به این افراد بگوییم برو در مملکت خودت، چند سالی بنشین و به کارهای بدی که کردی، سر فرصت فکر کن! ولی متاسفانه تجربه نشان داده این افراد به جای فکر کردن به کارهای بد خودشان، هی به این فکر می کنند که مثلا چرا فرزندان ما خارج هستند و البته به برخی چیزهای دیگر هم فکر می کنند که من حتی نمی خواهم الان و در حضور شما به فکر آنها فکر کنم! وی در پایان و در پاسخ به این سوال که: چطور ممکن است شما چهار فرزند داشته باشید ولی پنج تای شان خارج از کشور زندگی کنند؟ کمی خجالت کشیده و با لپ های گل انداخته، گفت: آخه راستش فرزند پنجم این بنده کمترین در راه است و هنوز به دنیا نیامده، ولی به اتفاق مادرش در خارج از کشور به سر می برد که همان جا هم به دنیا بیاید و مثل بقیه برادرها و خواهرانش، بعد از چند سال زندگی در ایران، نرود خارج و آب به آب نشود بچه ام!