اصلاً مهم نیست یک اثر تاریخی در قطب جنوب باشید یا در وسط نقطهای بی آب و علف در کویر یا روی یک صخره دستنیافتنی در مرودشت؛ من یک گنجیاب وندال هستم
اصلاً مهم نیست یک اثر تاریخی در قطب جنوب باشید یا در وسط نقطهای بی آب و علف در کویر یا روی یک صخره دستنیافتنی در مرودشت؛ من یک گنجیاب وندال هستم (هم گنج مییابم و هم خراش میدهم) و میخواهم رویتان یادگاری بنویسم. دوست دارم رویتان بنویسم “امین و حمید ۲۸ آذر، اینجا قلیان کشیدند!” من کلی نقشه گنج دارم و دستگاه فلزیاب قسطی هم خریدهام و میروم جاهایی را حفر میکنم تا گنج به دست بیاورم، حتی اگر گنجی هم نباشد یک کلید دست میگیرم و روی یک کتیبه دوهزار ساله تاریخ و اسمم را ثبت میکنم تا آیندگان بدانند بیشعوری از تبار بیشعوران بزرگ هستم. جدیداً مد شده که به امثال ما ایراد میگیرند و به ما الفاظ ناشایست اطلاق میکنند؛ اینها تربیت خانوادگیشان را نشان میدهند. اگر کسی برایش این چیزها اهمیت داشت یک قانون درست و درمان برایش مینوشت یا برای چنین آثاری مراقب میگذاشتند پس به من و امثال من خرده نگیرید چون ما که اساساً نمیفهمیم؛ قرار هم نیست آن روز میمون و مبارک سر برسد که خدای نکرده بفهمیم و زبانمان لال به شعور انسانی دسترسی پیدا کنیم پس بروید یک فکری به حال خود کنید و بگذارید نام ما بر پیشانی آثار تاریخی این مرز و بوم جاودانه بماند… پرهام – ۲۷ ساله از پرهامستان