موسیقی خیابانی و جذابیت‌های پنهانش

موسیقی خیابانی بی ریا ترین و صادقانه ترین کنسرتی ست که سالن یا صندلی برای تماشاگرش وجود ندارد، هیچ تبلیغ یا حمایت کننده ای وجود ندارد و نتیجه زحمات شب و روز نوازنده هایی است که هیچ جایی را بهتر از خیابان برای نشان دادن هنرشان پیدا نکرده‌اند.
گروه یا نفر کافی‌ست یک جای دنج پیدا کنند تا بتوانند توانایی و استعدادشان را به رخ بکشند و رهگذران را مجاب کنند تا کمی تامل کنند و به آن‌ها گوش کنند و بر اساس تواناییشان پولی بابت اجرای زنده دریافت کنند. سخت است چون شنونده هیچ پیش فرضی نسبت به سبک موسیقی‌شان ندارد پس همین باعث میشود نوازنده ها بروند سمت کاور کردن موسیقی‌هایی که به گوش آدم‌ها آشناست. لازم است یادآوری شود کاور کردن هر نوع موسیقی به توانایی و استعداد نیاز دارد و این یک نگاه اشتباه است که خیلی‌ها اعتقاد دارند، کاور آهنگ‌های معروف کار ساده‌ای‌ست. شما باید برای کاور یک آهنگ معروف و آشنا با گوش‌های مردم نه بهتر از آهنگ اوری‌جینال که دست‌کم در همان حد و اندازه‌ها مهارت داشته‌باشی تا مردم را پس نزند. پس با نگاه حرفه ای به موسیقی خیابانی گوش فرا دهیمو
موسیقی خیابانی در کشورهای دیگر محیطی بسیار مناسب برای نشان دادن موسیقی محلی آن کشور است اما متاسفانه در کشور ما این اتفاق خیلی کم پیش امده است ما شاهد اجرای نوازنده‌های مقامی و یا نوازندگان ردیف‌دستگاهی باشیم.
ولی بزرگترین ترس نوازنده های خیابانی رفتار بد ماموران شهرداری‌ست که باعث می‌شود افراد دیگر در خیابان صدای موسیقی زنده نشنوند در صورتی که در کشورهای دیگر برای نوازنده های خیابانی‌شان فستیوال راه می‌اندازند و همین فستیوال‌ها باعث ایجاد رقابت می‌شوند و وقتی رقابت ایجاد بشه تلاش برای نوازنده شدن بیشتر میشه پس دولت یا شهرداری تاثیر به سزایی در کمک کردن به نوازنده شدن افراد داره .