دنیای دیجیتال و فیلم کوتاه

در دودهه اخیر با پیشرفت تکنولوژی در حوزه فیلمسازی و دیجیتالی شدن صنعت فیلم، دنیای فیلم و سینما با تغییرات زیادی مواجه شده است. اگرچه این پیشرفت‌‌های بسیار بزرگ و تاثیرگذار کمک شایانی در همه زمینه‌‌های سینما داشته اما با خود معضلاتی نیز به همراه اورده است به‌خصوص در حوزه فیلم کوتاه و فیلمسازان آماتور.
بی‌شک امروز هر کس با توان مالی پایین و محدود به راحتی می‌تواند ابزار اصلی فیلمسازی یعنی یک دوربین و یک سیستم کامپیوتر را فراهم کند و این ابزار امروزه جزئی از وسایل شخصی اکثر مردم است و دسترسی به این ابزار امکان فعالیت در این حوزه را افزایش داده و فیلمسازی را آسان کرده است. این آسانی در تولید در بسیاری از زمینه‌ها به فیلمساز جوان و آماتور کمک می‌کند تا بدون دغدغه‌هایی که پیش از این در ساخت فیلم بود، تجربه کند و فیلم دل‌خواهش را بسازد اما از سویی دیگر همین مساله باعث شده اهمیت ایده و فکر کمرنگ شود و سرعت دنیای دیجیتال از اندیشه فیلمساز پیشی بگیرد.
حال با این اتفاق، فیلمساز کوتاه جوان محو تکنولوژی شده و اصالت فیلم کوتاه که همانا حرف و اندیشه ناب است، از بین رفته. او فراموش کرده و همین موضوع سبب شده سالانه در کشورمان صدها فیلم کوتاه تولید شود و در جشنواره‌‌های مختلف حضور پیدا کند، هر چند فیلم‌‌های بسیار درخشانی هم در بین این آثار دیده می‌شود اما متاسفانه بیشتر آن‌ها سیاه‌مشق‌‌های تصویری است تا فیلم کوتاه. در این مجال سوال اینجاست که چگونه می‌توان این معضل را حل کرد؟ جواب این سوال را باید در چند حوزه مختلف جست‌و‌جو کرد. اولین حوزه مهم و تاثیرگذار، آموزش است که باید با سیاست‌گذاری‌‌های درست و پایه‌ای هنرجوی سینما را با ماهیت و ذات فیلم آشنا کرد. به عنوان نمونه در بسیاری از مدارس سینمایی دنیا هنوز هم از ابزار قدیمی سینما یعنی نگاتیو برای آموزش استفاده می‌شود چرا که در آن شیوه، هنرجو تمام مراحل ساخت فیلم را با طمانینه طی و سعی می‌کند قبل از هر عملی خوب فکر کند زیرا در عالم آنالوگ و فیلم هزینه‌ها بسیار بالاست و همین سبب می‌شود یاد بگیرد همیشه با اندیشه و محکم عمل کند. دومین حوزه که آن هم بسیار اهمیت دارد، حوزه مدیریت فرهنگی و به نوعی جشنواره‌هاست. هر ساله جشنواره‌‌های کوچک و بزرگ فیلم کوتاه با موضوعات مختلف در سراسر کشور برگزار می‌شود. این گستردگی هرچند در نوع خود بی‌نظیر است اما باعث شده برای ورود به این جشنواره‌ها کیفیت آثار در درجه دوم قرار گیرد و برگزاری با آثار بیشتر ملاک اصلی شود. به همین خاطر سطح کیفی جشنواره‌ها هم تحت تاثیر قرار می‌گیرد. شاید اگر محدودیت‌‌های بیشتر و کارشناسی دقیق‌تری در ورود آثار اعمال شود، تعداد فیلم‌‌های راه‌یافته به شدت کاهش یابد و در عوض کیفیت جشنواره و همچنین فیلم کوتاه کشور به همان میزان افزایش یابد. در مجموع هنرجوی فیلم کوتاه پیش از تسلط به سخت‌افزار سینما، باید بر نرم‌افزار آن مسلط شود وگرنه هر کس بتواند قلم دست بگیرد و بنویسد، نویسنده نیست.