بر فراز بامی چنین بلند

نوشته محمدحسن خدایی/ منتقد تئاتر

متن نمایشنامه‌ای که محمود احدی‌نیا نوشته و رسول کاهانی آن را بازنویسی کرده، این شب‌ها در سالن ۳ مجموعه تئاتر لبخند بر صحنه آمده و پذیرای دوستداران فضاهای کمدی اجتماعی قرار گرفته است. ماجرای چهار نفر از ساکنان یک مجتمع بلندمرتبه که رفاقت و آشنایی با یکدیگر داشته و این روزها تصمیم دارند برای مبارزه با مشکلات پیش‌آمده، مدیر ساختمان را با یک ترفند نه چندان اخلاقی تغییر دهند. نمایش بام تلاش دارد با لحنی طنزآمیز، نقبی به این روزهای شهروندان کلانشهر تهران بزند و مناسبات پیدا و پنهان مردمانش را در مواجهه با تهدیدات مشترک عیان کند. جالب آن‌که «بام» را در اینجا می‌توان استعاره‌ای از مکانی در ارتفاع دانست که دسترسی به آن واجد روابط خاصی است و عده کمی از افراد می‌توانند به آنجا رفت و آمد کنند و دقایقی از زندگی روزمره خویش را بگذرانند. صد البته این دورهمی دوستانه مابین ساکنان این مجتمع مسکونی مبتنی است بر مصرف مواد مخدر آن هم دور از چشم دیگران. بنابراین نمایش بام با روایت یک موقعیت خاص و غیرقانونی، به نوعی وضعیت این روزهای مردمان شهرهای بزرگ را آشکار کرده و با خلق موقعیت‌های خنده‌آور، تذکاری مفرح به وضعیت عمومی جامعه از منظر اخلاق فردی و اجتماعی بزند.
بی‌شک بازیگران حرفه‌ای چون نادر فلاح، داریوش رشادت، امیررضا دلاوری و الهام اخوان توانسته‌اند در خدمت سیاست‌های اجرایی کارگردان باشند و دقایق تماشایی و معناباخته‌ای از حال و احوال همسایگان عجیب و غریب این مجتمع را بازنمایی کنند. به هر حال محمود احدی‌نیا به عنوان یک نمایشنامه‌نویس جوان و پرکار، تا حدی از پس ساختن یک موقعیت دراماتیک اجتماعی برآمده و بر فراز یک ارتفاع بلند، امکانی برای تماشا کردن مردمان مستاصل جامعه را فراهم کند که مذبوحانه در حال دست و پا زدن هستند و بیش از پیش در مرداب مصائب با لبخندی بر لب فرو می‌روند.