چهل سال بعد در چنین روزهایی!

علی زراندوز
چهار دهه پس از توزیع ایران چک های ۲۰۰ هزار تومانی در شبکه بانکی کشور، یکی از مسئولان بانک مرکزی از توزیع ایران چک های 200 میلیون تومانی و به موزه سپرده شدن ایران چک های 200 هزار تومانی خبر داد. وی در پاسخ به سوال خبرنگاری که از وی پرسید: «چرا طول این ایران چک های 200 میلیون تومانی خیلی بیشتر از عرض آن ها بوده و آدم احساس می کند در حال جابه جایی کاغذ رسید خرید از فروشگاه های زنجیره ای است؟». گفت: «شما طور دیگری می توانید یک عدد 2 و این همه صفر جلویش را روی کاغذ به این گران قیمتی جا بدهید که ارزشِ کاغذ و مرکبِ ایران چک 200 میلیون تومانی، از ارزشِ ذاتیِ خود این مبلغ بیشتر نشود؟».
***
رئیس اتحادیه فروشندگان میوه و سبزی در گفت و گو با خبرنگاران اعلام کرد از این پس به جای «مغازه میوه فروشی»، از عبارت «گالری میوه فروشی» استفاده خواهد شد! وی در توضیح این خبر گفت: «از آن جا که این روزها دیگر انواع میوه، صیفی جات و سبزیجات به دلیل گرانی های نجومی به صورت اسلایسی، گِرمی و رشته ای به فروش می رسند، عنوان «گالری» بیشتر زیبنده فروشگاه های لاکچری عرضه میوه و سبزیجات است!». وی همچنین اعلام کرد در حال حاضر سیب به صورت ورقه هایی که با دستگاه کالباس بُر ایجاد می شود، فروخته شده و پرتقال و نارنگی هم به صورت دانه های پَر شده عرضه شده و خیار هم به شکل برش های سکه ای، پیش فروش می شود!
***
سخنگوی یک موسسه طبقه بندی مردم جهان به گروه های مختلف اعلام کرد ایرانیان همچنان خوش بین ترین مردم جهان هستند! وی درباره دلیل این دسته بندی اعلام کرد: «نتیجه نظر سنجی که چهل سال قبل از مردم ایران توسط معاون اجرایی رئیس جمهور وقت اعلام شد، همچنان ملاکِ ما برای اعلام این رتبه بندی است». وی در پاسخ به این سوال که: «مگر چهل سال پیش، معاون اجرایی رئیس جمهور وقت، چه گفته بود؟». بیان کرد: «ایشان گفته بود که میزان امیدواری مردم نسبت به موفقیت دولت 30 درصد است!». به گفته این سخنگوی موسسه طبقه بندی مردم جهان، این آمارِ خوش بینیِ مردم ایران درباره موفقیت دولت در شرایط چهل سال قبل، می تواند تا صدها سال نام ملت ایران را در صدر خوش بین ترین های جهان بدرخشاند!
***
دکتر «پزشکیان» که ده ها سال قبل گفته بود: «با دستور و امر و نهی و بگیر و ببند که مشکل حل نمی شود!». چهل سال پس از آن که یک خبرنگار از وی پرسید: «حالا خودِ این جمله ای که شما بیان کردید، یک دستور و امر و نهی است یا یک جمله همین طوری است؟». بالاخره سر از گریبان تفکر برداشت و گفت: «شما خبرنگارها چرا از این سوال های پارادوکسیکال، از مخالفان دولت نمی پرسید تا حداقل دلِ ما که زورِ امر و نهی و بگیر و ببند نداریم، کمی خنک شود؟».