ارتباط عضلات گیجگاهی با خطر زوال عقل

بر اساس یک مطالعه جدید، ممکن است بتوانید بر اساس اندازه یک عضله کوچک بگویید که مغز شما چقدر پیر می شود.
پزشکان دانشگاه “جانز هاپکینز” به این نتیجه دست یافته اند که ماهیچه گیجگاهی یعنی همان ماهیچه نازکی که از کنار جمجمه تا مفصل فک کشیده می شود را در بیش از 500 فرد بالغ سالم اندازه گیری کردند و دریافتند کسانی که عضلات گیجگاهی کوچک تری داشتند 60 درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.
با افزایش سن، افراد به طور طبیعی مقداری از حجم عضلانی خود را از دست می‌دهند، اما افراد مبتلا به زوال عقل نسبت به افرادی که این بیماری حافظه را از دست می‌دهند سریع‌تر توده عضلانی خود را از دست می‌دهند.

بنابراین، محققان دانشگاه “جانز هاپکینز” شروع به بررسی این موضوع کرده اند که آیا می توانند از از دست دادن عضله به عنوان پیش بینی کننده زوال عقل استفاده کنند.
به طور معمول، این بیماری در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شود که پزشک نمی تواند مداخله ای انجام دهد.
بنابراین دانشمندان به دنبال راهی ارزان و آسان برای تشخیص بیماری قبل از شروع علائم هستند. سپس، امید است که آن ها بتوانند شروع به درمان کنند. این درمان ها می توانند شامل مواردی مانند تمرین مقاومتی، ورزش و تغذیه بهتر باشد.
این درمان ها ممکن است به جلوگیری یا کاهش سرعت از دست دادن عضله و متعاقبا کاهش خطر زوال شناختی و زوال عقل کمک کند.
تقریباً 7 میلیون آمریکایی در حال حاضر با زوال عقل زندگی می کنند. برخی پیش‌بینی‌ها تخمین می‌زنند که این تعداد تا سال 2040 تقریباً دو برابر شده و به 12 میلیون نفر می‌رسد.
مطالعات نشان داده است که عضله گیجگاهی می تواند پیش بینی کننده خوبی برای عملکرد عضلات در سراسر بدن باشد.
بنابراین محققان دانشگاه جان هاپکینز برای مطالعه خود به آن توجه کردند. نتایج این تحقیق در نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی ارائه شد.
محققان 621 نفر را در حدود 70 سال که در آغاز مطالعه سالم بودند مورد مطالعه قرار دادند.
آنها به‌طور متوسط طی پنج سال، ساختار ماهیچه‌های شرکت‌کننده را با قرار دادن آن‌ها در دستگاه MRI که تصاویر دقیقی از استخوان‌ها، ماهیچه‌ها و خون ارائه می‌دهد، زیر نظر گرفتند.
بر اساس عکس هایی که گرفتند، افراد را به دو دسته تقسیم کردند.
در مجموع 131 شرکت کننده در گروه عضلانی بزرگ و 488 شرکت کننده در گروه ماهیچه های کوچک بودند.
آنها سپس با نظارت بر میزان بافت از دست رفته از مغز و انجام آزمایش‌های شناختی منظم، به دنبال ایجاد زوال عقل بودند.
پزشکان دریافتند افرادی که عضله گیجگاهی کوچک‌تری دارند، حتی پس از تطبیق با عواملی مانند سن، 60 درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند.
با این حال، دکتر “مکس وینترمارک”، رادیولوژیست عصبی در دانشگاه “تگزاس” که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: قبل از نتیجه‌گیری اینکه عضله گیجگاهی پیش‌بینی‌کننده خوبی برای خطر زوال عقل است، به تحقیقات بیشتری نیاز است.
دکتر “وینترمارک” گفت: در این مورد خاص، سخت است که بدانیم از دست دادن عضله واقعاً یک عامل خطر برای زوال عقل است یا پیامد فرآیندهایی که منجر به زوال عقل می شود.
با این حال، او با نویسندگان مطالعه موافق بود که کار برای حفظ توده عضلانی و سلامت قلب و عروق تا سنین بالاتر احتمالاً برای جلوگیری از زوال عقل مفید است.
با این حال، “وینترمارک” موافقت کرد کار برای حفظ توده عضلانی منطقی است.اگرچه تحقیقات نشان نداده است که ورزش یا سایر مداخلات می تواند این بیماری کشنده را متوقف کند، مطالعات اولیه نشان داده اند که ایجاد تغییرات در سبک زندگی می تواند خطر و علائم زوال عقل را کاهش دهد.
در مقاله‌ای در سال 2024 از دانشگاه واشنگتن، محققان گفتند که مطالعات اولیه نشان می‌دهد که هم تمرینات قلبی و هم تمرینات مقاومتی ممکن است به قوی‌تر شدن بافت مغز در دوران پیری کمک کند.
این به نوبه خود می تواند به کند کردن پیشرفت زوال عقل کمک کند و سال های حیاتی زندگی عادی را بازگرداند.
دکتر وینترمارک گفت: به طور کلی، داشتن یک سبک زندگی سالم همراه با ورزش مناسب از بسیاری جهات، از جمله حفظ توده عضلانی، مفید است.