چهل سال بعد در چنین روزهایی!

علی زراندوز
ده ها سال پس از آن که پلیس و مردم از ایمنی ضعیف خودروهای تولید داخل در برابر به سرقت رفتن، گله و شکایت های بسیاری مطرح کردند، سرانجام یکی از خودروسازان داخلی با اجرای یک شیوه خلاقانه، کاری کرد دزدانی که تا دیروز خودروهای تولید داخل را در کسری از ثانیه سرقت می کردند، پس از ساعت ها گشتن دور این خودروها، از باز کردنِ درِ آن ها عاجز باشند!
یکی از این سارقان که پس از ضربه روحی شدید مرتبط با این ماجرا، خودش را به عوامل انتظامی معرفی کرده بود در این باره به خبرنگاران گفت: «راستش ما تا حالا سه سوته، درِ هر ماشینِ تولید داخلی را باز می کردیم و تا صاحبش می خواست برسد و بفهمد خودرویش نیست، آن را به قطعات سازنده اش تقسیم کرده و فروخته بودیم؛ ولی این بار من دو ساعت دور ماشین گشتم، ولی هیچ قفلی برای باز کردنِ درِ آن، پیدا نکردم!».
یکی از مسئولان خودروسازی که این طرح جدید را ابداع کرده بود نیز به خبرنگاران گفت: «ما پس از آن که متوجه شدیم سارقان، هر قفلی که روی خودرو می گذاریم را در چند ثانیه باز می کنند، تصمیم گرفتیم اصلاً هیچ قفل و بستی بر روی خودروهای جدیدمان نصب نکنیم!
این روش در عین سادگی، جواب داد؛ چون سارقان از قدیم به باز کردن قفل، قبل از باز کردنِ درِ خودرو عادت کرده اند و چون الان دیگر قفلی برای سریع باز شدن وجود ندارد، مغزشان هنگ کرده و همین هنگی مغز و معطلی آن ها، سبب دستگیری شان قبل از خارج شدن از این شوک ناگهانی می شود!».
***
چهل سال پس از آن که رئیس جمهور “پزشکیان“ اعلام کرد: «ما الان ۱۵۰ میلیارد دلار یارانه برق، گاز و سوخت می‌دهیم. به‌ جای این که یک عده این رقم را بخورند و ببرند، می‌خواهیم آن را به همه مردم بدهیم!».
خبرنگاری از ایشان درباره سرنوشت رساندن این ۱۵۰ میلیارد دلار یارانه به دست مردم پرسید، که وی پاسخ داد: «راستش در این چهل ساله هر چقدر تلاش کردیم این یارانه ۱۵۰ میلیارد دلاری را در جیب مردم بگذاریم، آن ها به شدت مقاومت کرده و مرتب با ترس و وحشتی که از حدقه چشمان شان بیرون می زد، می گفتند: حالا شما اجازه بدهید یاد و خاطره یارانه های قبلی که دادید بخوریم، خوب شود… یعنی فراموش شود… بعد! چون هنوز هم وقتی یادِ گرانی هایِ پس از پرداختِ مختصری یارانه نقدی در سال های قبل می افتیم، حقیقتاً یک سِنت هم از گلوی مان پایین نمی رود، چه برسد به ۱۵۰ میلیارد دلار!».
***
چهار دهه پس از تذکر رئیس جمهور به روشن بودن بیش از اندازه چراغ ها در جلسه با اعضای وزارت ارتباطات و دستور وی مبنی بر کنار زدن پرده ها و خاموش کردن چراغ ها، رئیس جمهور “پزشکیان“ ضمن بازدید از یک مرکز تازه تاسیس فرهنگی، باز هم پیشنهاد کرد چراغِ پُر نوری که در آن مرکز فرهنگی روشن بود خاموش شده و با کنار زدن پرده ها، نور کافی وارد فضای تاریک این مجموعه فرهنگی شود که با توضیحات یکی از همراهانش رو به رو شد که گفت: «ولی قربان! این جا برای این تاریک است که سینماست و آن منبع نورانی هم، نور دستگاه پخش فیلم است که بر پرده سینما تابانده می شود!».
در ادامه یکی از مسئولانِ همراه رئیس جمهور، قول داد پس از این بازدید فرهنگی، ایشان را به اولین سالنِ جلساتِ اولین مرکزِ دولتیِ در مسیر ببرند، تا در عادت دستورِ خاموشی چراغ ها و کنار زدن پرده های ایشان، پس از چهل سال مداومت، خللی وارد نشود!