چهل سال بعد در چنین روزهایی!
چهار دهه پس از آن که وزیر تعاون بیان کرد: « ۱۷ میلیون نفر از دریافت یارانه حذف می‌شوند!». آخرین ایرانی یارانه بگیر نیز از فهرست یارانه بگیران حذف شده و سرانجام بساط یارانه دادن به ملت برچیده شد. به گفته یکی از مسئولان اقتصادی، این ایرانی سال ها در برابر شرایط جور واجور مسئولان برای حذف مردم از فهرست یارانه بگیران مقاومت می کرد و نه تنها هیچ مایملک و سرمایه ای نداشت، بلکه در یک غار در دل طبیعت زندگی می کرد و به خودش برگ می بست و فقط ماهی یک بار برای گرفتن یارانه اش به شهر می آمد و دوباره به دل طبیعت بر می گشت؛ چون معتقد بود بالاخره به عنوان ایرانی از این همه منابع خدادادی و طبیعی و غیر طبیعی (!) کشورش سهمی دارد.
علی زراندوز
چهار دهه پس از آن که وزیر تعاون بیان کرد: « ۱۷ میلیون نفر از دریافت یارانه حذف می‌شوند!». آخرین ایرانی یارانه بگیر نیز از فهرست یارانه بگیران حذف شده و سرانجام بساط یارانه دادن به ملت برچیده شد. به گفته یکی از مسئولان اقتصادی، این ایرانی سال ها در برابر شرایط جور واجور مسئولان برای حذف مردم از فهرست یارانه بگیران مقاومت می کرد و نه تنها هیچ مایملک و سرمایه ای نداشت، بلکه در یک غار در دل طبیعت زندگی می کرد و به خودش برگ می بست و فقط ماهی یک بار برای گرفتن یارانه اش به شهر می آمد و دوباره به دل طبیعت بر می گشت؛ چون معتقد بود بالاخره به عنوان ایرانی از این همه منابع خدادادی و طبیعی و غیر طبیعی (!) کشورش سهمی دارد. به گفته این مقام دولتی، سرانجام مُچِ این شهروند هم در حالی که پالتوی گران قیمتی از پوست خرس بر تن و شال گردنی از پوست خزِ طبیعی بر گردن داشت، گرفته شد! این مقام اقتصادی دولت تاکید کرد علیرغم آنچه این شهروند ادعا می کند که پوست این حیوانات را شخصاً و پس از شکار آن ها کنده، خشک کرده و با آن ها لباس دوخته، این گونه پوست ها در خارج از کشور قیمت های نجومی داشته و براساس قانون، به کسی که پالتو پوست گران قیمت چند هزار دلاری می پوشد، یارانه تعلق نمی گیرد!
***
چهل سال پس از آغاز مذاکرات غیر مستقیم ایران و آمریکا با وساطت وزیر خارجه عمان در این کشور و شهر رم ، رازِ گونه های همیشه سرخ رنگ “بدر البوسعیدی“ در این مذاکرات مشخص شد!
به گفته یکی از اعضای هیات همراه وزیر خارجه عمان، برخلاف همه شایعات مطرح شده در این مورد، گونه ها و لُپِ “بدر البوسعیدی“ برای این همیشه پس از اتمام این مذاکرات میان ایران و آمریکا قرمز و سرخ بود، چون وی برای ادامه پیدا کردن این مذاکرات و این که یکی از طرفین ناگهان نزند زیر میز، برای آرام کردن طرف ها و رساندن آن ها به یک توافق و تفاهم دو طرفه، مجبور بود مرتب با دست بزند روی گونه هایش و بگوید: «این تن را کفن کنید، شما کوتاه بیایید!».
یا «جان من، حالا شما بی خیال شوید؛ تا من ببینم چطور می توانم طرف مقابل را راضی کنم!».
این مقام عمانی ابراز امیدواری کرد پس از چهل سال از آغاز این مذاکرات و پیش از این که وزیر امور خارجه کشورش نیاز به تعویض گونه و لپ داشته باشد، دو طرف به نتایج مثبتی برسند؛ که البته در آن صورت هم احتمالاً “بدر البوسعیدی“ برای این که مطمئن شود خواب نمی بیند و این توافق در بیداری حاصل شده، مجبور است لپ و گونه هایش را به شدت نیشگون بگیرد!
***
سال ها پس از آن که سخنگوی دولت گفت: «معتقدیم نباید امور کشور به مذاکرات گره بخورد!».
یکی از مقام های دولتی اعلام کرد تازه متوجه شده ایم در این مدت، این امور کشور نبود که خودش را به مذاکرات گره زده بود، بلکه این مذاکرات بود که یواشکی می آمد و وقتی حواس مسئولان نبود، خودش را به امور کشور، گره می زد!
وی در پاسخ به این سوال که حالا چطور متوجه این موضوع شدید، گفت: «بعد از این که این حکایت قدیمی را در کتاب “فیه مافیه“ مولانا خواندم: “گویند که معلمی در فصل زمستان درّاعه کتان یکتا پوشیده بود؛ مگر خرسی را سیل از کوهستان در ربوده بود، می‌گذرانید و سرش در آب پنهان، کودکان پشتش را دیدند و گفتند: “استاد!
اینک پوستینی در جوی افتاده است و تو را سرماست آن را بگیر! “ استاد از غایت احتیاج و سرما دَرجَست که پوستین را بگیرد ، خرس تیز چنگال در وی زد، استاد در آب گرفتار خرس شد. کودکان بانگ می‌داشتند که: “ای استاد یا پوستین را بیاور و اگر نمی‌توانی رها کن، تو بیا! “ گفت: “من پوستین را رها می‌کنم، پوستین مرا رها نمی‌کند چه چاره کنم؟“».