چهل سال بعد در چنین روزهایی!

علی زراندوز

“ایلان ماسک“ که گمان می کرد برای ایجاد شرایط زندگی انسان بر روی کره مریخ باید هزاران میلیارد دلار هزینه کند، وقتی متوجه شد عده ای پیدا شدند که می توانند روی کره مریخ بدون هیچ گونه تاسیسات تصفیه هوا و تعدیل شرایط آب و هواییِ خشن مریخ زندگی کنند، از تعجب نزدیک بود سکته کند! به گفته یکی از نزدیکان این ثروتمند و کارآفرین آمریکایی، وی در حالی که با تعجب از مانیتور دفتر کارش، زندگیِ عادی عده ای از افراد تازه انتقال پیدا کرده به مریخ را در فضای باز این سیاره مشاهده می کرد، با تعجب از دستیارانش پرسید: «این افراد چگونه در هوای مریخ، آن هم بدون ماسک و اکسیژن و تجهیزات مخصوص تنفس می کنند؟». در ادامه، یکی از مشاوران “ایلان ماسک“ که بچه اهواز بود، به وی پاسخ داد: «ولک! این ها بچه اهواز هستند! همان هایی که چهل سال قبل جراید اعلام کردند در هوایی نفس می کشند که 15 برابر حد مجاز، گرد و خاک دارد. خلاصه هوای مریخ واسه ما، عین هوای دربند و درکه واسه بچه های تهران است!».

***

چهار دهه پس از آن که به دستور “دونالد ترامپ“ کمک های فدرال به دو شبکه “پی بی اس“ و “ان پی آر“ ، به دلیل پخش گزارش های مغرضانه از عملکرد دولت آمریکا قطع شد، رئیس جمهور آمریکا دستور داد آب، برق، گاز و خطوط تلفن ثابت و همراه و اینترنت عده زیادی از خبرنگاران و فعالان رسانه ای آمریکا به دلیل انتقاد از عملکرد وی قطع شود. “ترامپ“ در پاسخ به توئیت یک خبرنگار منتقد خود، در شبکه ایکس که نوشته بود: «انتقاد از دولت “ترامپ“ چه ربطی به استفاده از آب و برق و گاز و تلفن و اینترنت دارد؟». در شبکه اجتماعی خودش یعتی “تروث سوشال“، نوشت: «مدتی که در تاریکی و گرما و سرما و بی خبری نشستید، کم کم مردمک چشم تان این قدر گشاد می شود که ربطش به راحتی از آن عبور کرده و به سلسله اعصاب بصل النخاع تان برسد و بتوانید آن را با پوست و گوشت و استخوان و رکن چهارم دموکراسی تان احساس کنید!».

***

چهل سال پس از آن که مشاور وزیر راه و شهرسازی در زمان “عباس آخوندی“ گفت: «این که امروز گفته می‌شود مردم گوشت، لبنیات یا میوه کمتری مصرف می‌کنند به هزینه اجاره بها مرتبط است؛ چون با این صرفه جویی می‌توانند هزینه سرپناه خود را تامین کنند». یک مرتاض هندی ضمن بازدید از کشور ایران و پس از دیدار نزدیک با چند مستاجر تهرانی، در جمع خبرنگاران حاضر شد و گفت: «راستش تا حالا بنده و سایر همکاران مرتاضم که با خوردن روزی یک کشمش، گذران زندگی می کردیم، فکر می کردیم در حالِ شکستنِ شاخ غول هستیم. ولی بنده پس از آشنایی با چند مستاجر ساکن شهر تهران که با بو کردن مقداری از عطر برنج دم کرده و بوییدن بخار کمی خورشت قرمه سبزی جا افتاده، یک سالِ تمام از خوردن بی نیاز می شوند، متوجه شدم ما مرتاضان هندی، هنوز اندر خم یک کوچه ایم!». وی در پایان ابراز امیدواری کرد مستأجران تهرانی که هر چه در می آورند، خرج پرداخت اجاره خانه می کنند و با بو کردن سالی یک بار غذا و بستن برگ درختان معروف چنار تهران به خودشان زندگی می کنند، با برگزاری دوره های فشرده برای مرتاضان هندی به آن ها کمک کنند تا در تحمل دشواری های زندگی، کمی به گردِ پایِ مستاجران ایرانی نزدیک شوند!