چهل سال بعد در چنین روزهایی!

علی زراندوز
چهار دهه پس از آن که اعلام شد کتاب، ظرف سه سال 170 درصد گران شده است؛ براساس برآورد یک مرکز مطالعاتی، امسال شب یلدا هر فال حافظ از روی کتاب دیوان اشعار کاغذی این شاعر، برای خانواده ها چیزی حدود 12 میلیون و 500 هزار تومان در می آید! بر اساس محاسبات اعلام شده توسط این مرکز مطالعاتی، خواندن کتاب قصه های “بز زنگوله پا“ و “شنگول و منگول و حبه انگور“ قبل از خواب برای کودکان از روی نسخ کاغذی، به ازای هر بار خوانش چیزی حدود 3 میلیون و 200 هزار تومان برای خانواده ها خرج دارد! با توجه به گرانی بیش از حد کتاب و این که دیگر هیچ خانواده ای توان خرید کتاب ندارد، بازار اجاره کتاب با سپردن چک سفید امضا ، سفته ، گرو گذاشتن فیش حقوقی و مسکولات با ارزش مثل طلا و نقره و ارز و سهام، رونق گرفته است! همچنین بر اساس پیش بینی های این موسسه مطالعاتی، تا چند نسل آینده، نقش کتاب در زندگی مردم ، چیزی خواهد بود در حد و اندازه های دور زدن در اطراف میدان کتابی شهر و نشستن زیر سایه درختانِ باغِ کتاب تهران!
***
چهل سال پس از آن که وزیر نیروی وقت گفت: «صادقانه بگویم، آمادگی چنین شرایطی در اردیبهشت را نداشتیم!». وزیر آموزش و پرورش هم اعلام کرد: «صادقانه بگویم، آمادگی حضور این همه دانش آموز برای تحصیل را نداشتیم!». وزیر کشاورزی نیز خیلی صادقانه اعلام کرد آمادگی تامین پیاز و سیب زمینی این همه آدم گرسنه را نداشته و وزیر بهداشت هم بسیار صادقانه تر از سایر وزرا، اعلام کرد اصلاً آمادگی این همه چاییدن و ویروسی شدن مردم را در این موقع سال نداشته است! در این میان تنها وزیرِ امور خارجه، صحبتی از غافلگیری نکرده بود که نامبرده در پاسخ به این سوال خبرنگار یکی از جراید که: «چطور وسط این هم غافلگیری صادقانه وزرای مختلف، شما هنوز غافلگیر نشده اید؟». گفت: «راستش ما از چهل سال قبل که “ترامپ“ هر روز یک غافلیگری جدید برای مذاکرات رو می کند، کلاً نسبت به هر نوع غافلگیری ایمن شده ایم و بدن مان پر شده از آنتی بادی های ضد غافلیگری!».
***
چهار دهه پس از آن که وزیر آموزش و پرورش وقت، از معلمان در خواست کرد مثل چوپانان، دانش آموزان رمیده از رمه را بازگردانند؛ یکی از اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی اعلام کرد از چهل سال پیش تا کنون، اعضای این فرهنگستان هر کاری می کنند، نمی توانند این تشبیه را در کنار سایر تشبیهاتی که از معلمی شده است، قرار دهند. وی در توضیح بیشتر گفت:‌ «اگر ما بخواهیم این تشبیه را بپذیریم، نمی دانیم در پاسخ به سوالات دانش آموزان کنجکاوی که مرتب از ما می پرسند: «اگر معلم چوپان است و ما گوسفند، پس کلاسِ درس و مدرسه و حیاط و آبخوری و دفتر مدرسه و ناهار خوری مدرسه و آبدارخانه مدرسه چی هستند؟». این عضو فرهنگستان در ادامه بیان کرد: «ای کاش سوالات این قشر کنجکاو، همین جا تمام می شد؛ ولی آن ها در ادامه از ما می پرسند: حالا با این حساب، ناظم و مدیر مدرسه و بابا و مامان های ما چی حسابی می شوند؟ اصلا در این سلسله مثال ها؛ رئیس آموز و پرورش منطقه و خود آقای وزیر را چی باید ذکر کرد؟».