آرایش نظامی رژیم صهیونیستی در جنوب سوریه

مترجم: مریم نصیری

در اقدامی بی‌سابقه، ارتش رژیم صهیونیستی شمار نیروهای خود را در جنوب سوریه به بیش از ۴۵ هزار نفر رسانده و ضمن استقرار تجهیزات توپخانه‌ای در خاک این کشور، به اطراف دمشق نفوذ کرده است. این تحرکات که به‌عنوان آغاز مرحله‌ای تازه از اشغال تدریجی تفسیر می‌شود، از سوی ناظران میدانی به‌مثابه تلاش برای تشکیل منطقه حائل دائمی در نظر گرفته شده است.
بر اساس گزارش منابع میدانی سوریه و رسانه‌های محلی، نیروهای صهیونیستی حضور خود را در مناطق استراتژیکی چون جولان، جبل‌الشیخ و قنیطره به‌طور چشمگیری تقویت کرده‌اند. همچنین برای نخستین‌بار پس از جنگ ۱۹۷۳، واحدهای توپخانه‌ای سنگین وارد خاک سوریه شده‌اند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که این افزایش سطح آماده‌باش و استقرار نیرو، پس از حملات هوایی اخیر رژیم صهیونیستی به مراکز دولتی در دمشق، از جمله نهاد ریاست‌جمهوری و وزارت دفاع، صورت گرفته است. این حملات که با شلیک چندین موشک همراه بود، موجب کشته و زخمی شدن تعدادی از غیرنظامیان شده است.
تحرکات نظامی ارتش رژیم در نواحی نزدیک به جولان و شهرک قطنا ـ که تنها ۲۰ کیلومتر با دمشق فاصله دارد ـ به‌عنوان یک تغییر راهبردی در رفتار این رژیم ارزیابی می‌شود. به گفته منابع محلی، این اقدامات در راستای برنامه‌ای برای گسترش نفوذ در جنوب سوریه و تثبیت حضور در قالب منطقه حائل صورت می‌گیرد؛ منطقه‌ای که پایه‌گذاری آن از دسامبر سال گذشته آغاز شده است.
گفته می‌شود این رژیم پیش‌تر نیز با اعزام ۱۵ هزار نیروی تازه‌نفس و انتقال تجهیزات سنگین، از جمله تانک‌ها، بالگردهای جنگی و ماشین‌آلات مهندسی، بستر لازم برای این مرحله از گسترش نظامی را فراهم کرده بود. این اقدامات با مانورهای گسترده نظامی در پایگاه جدیدی در ارتفاعات جبل‌الشیخ نیز همراه بوده است.
در حالی که مقام‌های تل‌آویو این تحرکات را به‌عنوان اقدامات دفاعی برای «محافظت از مرزها» و همچنین «حمایت از اقلیت دروزی در استان سویداء» توصیف می‌کنند، بسیاری از کارشناسان سیاسی بر این باورند که هدف اصلی، تثبیت حضور نظامی دائمی و ایجاد شرایطی است که به گسترش مرزهای اشغالی بیانجامد.
طبق تحلیل‌ها، رژیم صهیونیستی می‌کوشد با ایجاد واقعیت‌های جدید در میدان نبرد، دولت سوریه را ناچار به پذیرش نوعی تقسیم سرزمینی جدید کند؛ طرحی که ممکن است در بلندمدت به استقرار شهرک‌های صهیونیستی تازه در مناطق جنوبی این کشور منتهی شود. در نتیجه، برخلاف ادعای مقام‌های صهیونیستی درباره موقتی بودن این حضور، شواهد حاکی از رویکردی بلندمدت و استعماری در منطقه است.