نوآوران آنلاین- عباس مجیدی ـ هنرمند مجسمه‌ساز و استاد دانشگاه ـ در گفت‌وگو با ایسنا درباره مشکلات دانشجویان رشته هنر بیان کرد که در ارتباط با دانشگاه یک منظر کلی وجود دارد که اگر بخواهیم با نگاه پست مدرن به قضیه نگاه کنیم دانشگاه اساسا نقش تولید اندیشه خود را نه تنها در ایران بلکه در کل جهان از دست داده است.
او در همین راستا گفت: عده زیادی معتقدند که دانشگاه نمی‌تواند رسالت سابق خود را به آن شکلی که باید انجام دهد اما خیلی‌ها هم اعتقادشان بر این نیست. شکایت دانشجویان از وضعیت حاضر در دانشگاه‌ها بی‌علت نیست، چراکه روش‌ها و محتوای درسی قدیمی هستند. در واقع تدوین برنامه‌ها و سیلابس‌های درسی رشته‌های هنر بخصوص در رشته مجسمه‌سازی، بر اساس نگرش‌های ۲۰ یا ۳۰ سال قبل تنظیم شده است.
این مجسمه‌ساز با بیان اینکه هنوز در دانشگاه‌ها به مفاهیم امروزی که بتواند منجر به تولید اندیشه شود نرسیده‌ایم، ادامه داد: البته باید دید که آیا دانشگاه اساسا نقش انتقال دانش را به عهده دارد یا تنها می‌خواهد بستری را برای شکوفایی دانشجو فراهم کند؟
وی اضافه کرد: با توجه به دنیای مدرن و پیشرفته امروز که می‌توان تنها با یک سرچ کوچک در اینترنت به گستره زیادی از اطلاعات و دانش دست پیدا کرد، باید دید که یک استاد دانشگاه علاوه بر انتقال اندیشه چه نقش اساسی‌تر و بنیادی‌تری دارد؟
مجیدی توضیح داد: پاسخ این است که استاد باید یک بستر مناسب برای دانشجوی هنرمندی که می‌خواهد در فضای کار هنر فعالیت داشته باشد مهیا کند تا بتواند خود را بشناسد، درک کند و با روش و ایده‌های خود فعالیت کند تا اینکه بخواهد از یکسری نگره و ایده قدیمی کپی کند.
این هنرمند گفت که مشکلات آموزشی تنها به دانشگاه‌ها مربوط نیست بلکه به کل سیستم آموزشی باز می‌گردد و از دوران طفولیت شکل می‌گیرد.
او افزود: ما از ابتدا که وارد مدرسه شده‌ایم بسیاری از تجربه‌ها را درک نکرده‌ایم. مفهوم استعداد هنوز هم برای ورود به یک حرفه یا هنر حرف اول را برایمان می‌زند. در حالی که در سیستم‌های آموزشی مدرن نظرات خیلی متنوعی وجود دارد و بیشتر بر روی تمایل انجام یک کار تأکید می‌کنند تا استعداد. تمایل بالای یک فرد برای رسیدن به یک جایگاه تا استعداد او در آن کار، خیلی متفاوت است.
مجیدی با بیان اینکه ریشه مشکلات آموزشی دانشگاه‌ها به گذشته سیستم آموزشی‌مان بازمی‌گردد تصریح کرد که فضای آموزشی ایران نتوانسته خود را به‌روز کند پس طبیعی است این قبیل مشکل در دانشگاه نیز بروز کند.
او در همین باره گفت: به همین دلیل زمانی که دانشجویان مطالب مختلفی را درباره رشته خود در سایت‌های مختلف یا از طریق اخبار خارجی می‌بینند احساس می‌کنند این مطالب هماهنگی لازم را با آموخته‌هایشان در دانشگاه ندارد و این تناقض نقش استاد را خیلی سخت می‌کند. البته در دانشگاه‌ها استادهایی را داریم که همچنان تلاش می‌کنند تا ارتباطشان را با اطلاعات و اندیشه روز دنیا زنده نگه دارند. ولی این امر کافی نیست چون کل فضای آموزشی باید به‌روز شود. چون در فضای یک دانشگاه موارد مختلفی از جمله محیط، نحوه آموزش، اساتید، کتابخانه، رشته‌های دیگر و ... با یکدیگر در یک ارتباط تنگاتنگ هستند و اطلاعات استاد به تنهایی کفایت نمی‌کند.
این استاد مجسمه‌سازی افزود: به عنوان مثال دانشگاه تهران دارای فضاهای خوب و بالقوه است ولی هر کدام از این فضاها به صورت جزیره جزیره کار خود را می‌کنند و انسجام ندارند. همچنین امروزه در هنر تفکرات فلسفی، جامعه‌شناسی و ... را با هم داریم ولی هرکدام از اینها به صورت مستقل مسیر خود را می‌روند و ارتباطی با هم ندارند. پس طبیعی است که نه دانشجو در این فضا می‌تواند رشد کند و نه استاد می‌تواند آنقدر که باید اندیشه خود را انتقال دهد.
او با بیان اینکه نگرش قدیمی و کلاسیک یک استاد یا اندیشه مدرن او یک مساله شخصی است، گفت: ولی اگر بین کل دیدگاه‌ها و فضاها انسجام وجود داشته باشد، می‌توانیم نتیجه مطلوب را بگیریم.
مجیدی تصریح کرد که برای تولید اندیشه باید فرصت ایجاد شود تا دانشجو خودش را پیدا کند و تخیلش شکل بگیرد و بتواند آثار متناسب با فضای هنری امروز خلق کند.
او همچنین درباره اقتصاد هنر گفت: در ارتباط با اقتصاد هنر مناسبات یک مقدار متفاوت‌تر است و گستردگی موضوع هم یک مقدار برمی‌گردد به موضوعاتی از این دست که حاکمیت چه نظر و اندیشه‌ای نسبت به هنر و اقتصاد آن دارد و چه فضاهایی را برای این جریان فراهم کرده است و آیا دانشجو پس از فارغ‌التحصیلی این امکان را دارد که به راحتی وارد فضای کار شود؟
رییس هیات مدیره انجمن مجسمه سازان در بخش پایانی سخنان خود درباره این انجمن گفت: انجمن مجسمه سازان تمام تلاش خود را می‌کند تا یک رابطه‌ی خیلی نزدیک را با نهادهای مرتبط با کار مجسمه‌سازی چه در حوزه شهری، چه در حوزه گالری‌ها و یا نهادهای دانشگاهی ایجاد کند.
او افزود: انجمن تمام اندیشه و تلاش خود را بر اساس یک نگرش پژوهشی به کار گرفته چراکه احساس می‌شود تنها جایی که می‌تواند این کار را انجام دهد انجمن مجسمه‌سازان است. زیرا گام‌های خود را به پشتوانه اعضایش بر می‌دارد. همچنین انجمن برای خود چشم‌اندازی را با عنوان انسجام دادن به وضعیت مجسمه سازی ایران به جهت اقتصادی و رفتار تخصصی و حرفه‌ای تعریف کرده است.