نوآوران آنلاین- در هشتمین روز سی‌وهفتمین جشنواره تئاتر فجر پس از چند نمایش دیگری که در روزهای قبل در بخش ملل اجرا شده و هیچ کدام رضایت ویژه‌ای از مخاطبان و اهالی تئاتر را به دست نیاوردند ـ تا جایی که در یکی از اجراها تعداد قابل توجهی از خود تئاتری‌ها هم از سالن خارج شدندـ سه نمایش خارجی دیگر روی صحنه رفت.
یکی از این نمایش‌ها «یادداشت‌های یک دیوانه» از کشور آذربایجان بود که دو، سه ماه قبل در جشنواره تئاتر «الف» به دبیری نادر برهانی مرند در تبریز اجرا شده بود و در جشنواره فجر هم جنت سلیم آوا کارگردان آن در تالار سایه تئاتر شهر، این تئاتر را به صحنه برد.
این مونولوگ 50 دقیقه‌ای با یک بازیگر که به زبان ترکی صحبت می‌کرد برای بعضی تماشاگرانی که مسلط به این زبان بودند لحظات مفرحی را رقم زد اما نیمه بیشتر سالن پر از جمعیت «سایه» تمام مدت اجرا را به سکوت و در ابهام و سوال گذراندند که بقیه به چه می‌خندند؟! چرا که ترجمه نمایش که در گوشه‌ای از بالای صحنه قابل خواندن بود با بسیاری از دقایق اجرای نمایش همخوانی نداشت و هیچ نکته طنزی هم در آن دیده نمی‌شد و حتی چند بار جمله‌های فارسی برای لحظاتی طولانی ثابت باقی می‌ماند اما بازیگر خیلی بیشتر از آن جملات مونولوگ می‌گفت.
«یادداشت‌های یک دیوانه» نام یکی از داستان‌های کوتاه نیکولای گوگول است که با بازی خوب بازیگر آذربایجانی به تصویری تئاتری تبدیل شده اما درک نشدن موضوع و ظرافت‌های آن که بیشتر به دلیل ترجمه اتفاق افتاد، رضایت چندانی را به دست نیاورد.
یکی دیگر از نمایش‌های خارجی روز هشتم جشنواره، «جادویت می‌کنم» به نویسندگی یاسن واسیلو و کارگردانی احسان همت که نسبت خانوادگی هم با اصغر همت( عضو هیات مدیره خانه تئاتر) دارد، بود و این نمایش بلژیکی هم با وجود آنکه مفاهیم متفاوت و خاصی از آن قابل برداشت بود رضایت چندانی برای بیشتر تماشاگران همراه نداشت هرچند تقریبا تمام حاضران در تالار حافظ پس از اجرا با تشویق‌های خود از این گروه خارجی که یک بازیگرش ایرانی بود تشکر کردند.
صندلی‌های تالار حافظ برای این نمایش سه سویه چیده شده بود و در سوی دیگر هم پرده‌ای برای نمایش تصویر آویزان بود، اما همان ابتدا این توضیح به تماشاگران داده شد که این اجرا فقط برای یک سویه تدارک دیده شده، نه برای دو طرف دیگر سالن و نور مستقیم چراغ‌هایی که در چشم تماشاگران آزار دهنده شد یا لحظه‌هایی طولانی از نمایش که بازیگر فقط رو به سوی یک طرف تماشاگران بازی کردند، دلیل آن توضیح را ثابت کرد.
نمایش یک ساعتی «جادویت می‌کنم» هم به لحاظ صوتی و هم روند کُند اجرا، حوصله خیلی از تماشاگران را سر برد و بعضی را هم مجبور کرد از گوشی موبایل، مسابقه فوتبال «پرسپولیس» - «پدیده» را تماشا کنند.
این دو نمایش در کنار دیگر نمایش‌های خارجی جشنواره امسال یک وجه مشترک دارند که آن هم کم بودن تجهیزات و دکور آن‌ها است و با توجه به نوسانات قیمت ارز کاملا مشخص است که نمایش‌هایی کم‌خرج برای جشنواره دعوت شده‌اند. هرچند باید دید در گزارش مالی که جشنواره‌ها باید منتشر کنند چه رقمی برای نمایش‌های خارجی این دوره از جشنواره تئاتر فجر درج خواهد شد.