نوآوران آنلاین- در حضور اساتید آواز اصفهان، سیدرضا طباطبایی، علی‌اصغر شاه‌زیدی، محمدتقی سعیدی و دیگر موسیقیدانان شهر و همچنین مهمانانی از پایتخت کشور، از جمله لوریس چکناواریان، خانواده استاد خرم، بهروز رضوی، مهرانه مهین‌ترابی و یکی از هنرآموختگان همایون خرم، بابک شهرکی در تالار شیخ‌بهایی دانشگاه صنعتی اصفهان برگزار شد.
در مقدمه این برنامه، محمود مدرس هاشمی، رئیس دانشگاه صنعتی اصفهان به ایراد سخنانی در باب موسیقی و شخصیت همایون خرم پرداخت و از مهمانان حاضر در جلسه تجلیل به عمل آورد و این دانشگاه را پیشرو در مباحث فرهنگی در موازات موارد علمی دانست.
چکناواریان: آشنایی عمیقی به خرم داشت
در ادامه، لوریس چکناواریان به روی صحنه حاضر شد و با چهره خندان و شاداب همیشگی خود به یاد استاد همایون خرم گفت: شب فوق‌العاده‌ای است، استاد در کنار ما نیست اما روح او حاضر و ناظر است.
این آهنگساز و رهبر ارکستر درباره همایون خرم اضافه کرد: استاد هنرمند بزرگی بود، همان‌طور که دوست خوبی هم بود. ایشان در ۲۰ سال اخیر عمرشان در تمام کنسرت‌های من شرکت می‌کردند.
وی ادامه داد: به عقیده من، داشته‌های ما، هدایای خداوند هستند و طبق گفته جبران خلیل جبران "بچه از مادر متولد می‌شود، اما از مادر نیست" موسیقی هم از ما ایجاد می‌شود اما متعلق به ما نیست و قدرت الهی است که باعث خلق آثار می‌شود.
چکناواریان گفت: اگر زمینی باشد، یک‌بار مصرف خواهد بود، اما اگر سرچشمه الهی داشته باشد، همواره زنده و پویا است و از آنجا که آثار خرم، هنوز زنده هستند و هنوز بر مردم ایران زمین تأثیرگذار است، جنبه الهی دارد.
او با بیان آنکه "آشنایی عمیقی به خرم داشتم" و "مدیون استاد هستم" صحبت‌های خود را به پایان رساند.
در ادامه در سه بخش، هنرمندانی با همنوازی ویلون، پیانو و تار و بازخوانی آثار همایون خرم، یاد این استاد ارزنده موسیقی اصفهان را زنده نگه داشتند.
بابک شهرکی، فرزند هنری همایون خرم در انتهای این اجراها، دلتنگی خود را با اجرای قطعات معروفی از این آهنگساز ایرانی بیان کرد و در نهایت این تکنوازی را با "اشک من هویدا شد" به پایان رساند و سالن، تحت تأثیر حزن انگیز این نواها، دقایقی بی وقفه، یادگار استاد را مورد تشویق و تمجید قرار دادند.
رضا خرم، فرزند همایون خرم در ادامه به نقل زندگی هنری پدرش آنگونه که از خود استاد شنیده بود پرداخت و گفت: کودکی ۱۰ - ۱۱ ساله وارد مکتب استاد صبا می‌شود و استاد صبا با مهربانی و جذابیت‌های رفتاری‌اش، او را جذب خود می‌کند. خانواده پدر من در زمانی که موسیقی جایگاه خاصی در فرهنگ و اجتماع نداشت، خانواده روشنی به حساب می‌آمدند، بخصوص حضور مادر و پشتکار و عشق خود پدرم باعث شکوفایی هنرش شده و یک نوازنده ۱۵-۱۶ ساله خلق می‌شود. روزی استاد صبا به او می‌گوید "بابا جون تموم شد" و پدرم در اوج شگفتی و ناباوری، اصرار به ادامه آموزش‌های استادانه صبا می‌کند و آنجا جمله معروف استاد صبا مطرح می‌شود: "باشه بابا جون بیا ولی دیگه لازم نیست ساز بیاری، از این به بعد در مورد معرفت موسیقی حرف داریم".
وی در ادامه این داستان نقطه اوج و تعالی پدر از مدرسه عشق به میکده عشق را همین دوران دانست و ادامه داد: بابا در سن‌های بالاتر مشهور می‌شود و به موازات این پیشرفت دو عامل خیلی مهم همواره همراه او بود: پدر تحصیلات آکادمیک خود را ادامه داد و هنرش را به دریوزگی نسپرد و همواره معتقد بود که به واسطه حرفه و کارش "معشوقه او، موسیقی هر جایی نمی‌شد" و اما مهم‌تر از آن تزکیه دل و نفس که او را از بسیاری از حجاب‌ها مصون نگه داشت؛ حجاب غرور، حجاب حسد و...
همچنین، رضا خرم، کتابی در تعریف شخصیت پدرش را به کتابخانه دانشگاه صنعتی اصفهان هدیه کرد.
خاطره محمد اصفهانی از شجریان درباره بازخوانی آثار بنان
در بخش پایانی این مراسم، محمد اصفهانی با همراهی ویولن بابک شهرکی به اجرای دو قطعه خاطره‌انگیز از ساخته‌های استاد همایون خرم پرداخت؛ "بوی باران" با ترانه زنده یاد قیصر امین‌پور و "غوغای ستارگان" کریم فکور.
این خواننده پیش از اجرای قطعات به یاد استاد، سخنانی از تنوع و نوین بودن همیشگی آثار همایون خرم راند و به خاطره‌ای در کنار استاد آوازش محمدرضا شجریان در سال ۱۳۶۴ اشاره کرد: بعد از انتشار نوار مرکب‌خوانی استاد شجریان در ماشین در حین مسافرت و شنیدار صدای بنان از استاد پرسیدم چرا بازخوانی آثار بنان را انجام نمی‌دهید و استاد گفتند بنان جای بازخوانی ندارد و آثاری را باید بازخوانی کرد که بتوانی بهتر از نسخه اصلی را ارائه بدهی.
وی در ادامه گفت: تمام این گفته‌ها و درس اساتید بزرگ من، باعث شدند تا همواره طالب تنوع و به چالش کشیدن خودم باشم و گذشته خودم را، حتی اگر گذشته خوبی باشد تکرار نکنم.
محمد اصفهانی در انتها، موسیقی فاخر را به گفته استادش، محمدرضا شجریان برگرفته از یک فر الهی دانست و افزود: یکی از کسانی که فر الهی را داشت مرحوم استاد همایون خرم بود. این اساتید هنرمندانی هستند که حد توقف نداشتند و در هر مرحله به دنبال پیشرفت و صعود از جایگاه خود بودند و با تمام این توانایی‌ها در انتهای عمر خود هنوز معتقدند بودند که هیچ کاری نکرده اند.
شب یادبود استاد همایون خرم، با جشن امضای پوستر این شب، در حضور هنرمندان حاضر در سالن به پایان رسید.