نوآوران آنلاین- هنگامی که چشم در مواجهه با شرایط عادی مانند زایمان زودرس یا دیابت به اندازه کافی اکسیژن دریافت نمی کند در نهایت نابینا می شود. اکنون دانشمندان نقاط جدیدی را شناسایی کرده اند که می توانند از طریق فعل و انفعالاتی امکان نابینایی را به حداقل برسانند.
در محیط پر انرژی چشم، دو سلول "اندوتلیال" وجود دارند که رگ های خونی جدیدی را در شبکیه تشکیل می دهند و می توانند سطح اکسیژن را بهبود بخشند.
دانشمندان دانشکده پزشکی "جورجیا" نشان داده اند که در بیماری شبکیه، فرآورده های جانبی بی رویه این سیستم تولید سوخت ناکارآمد، یک قله متقاطع متقاطع بین این دو نوع سلول را آغاز می کند.
دکتر "یوکینگ هوو" مدیر برنامه التهاب عروقی در مرکز بیولوژیکی عروقی (MCG) می گوید: این گفت و گو باعث التهاب بیش از حد و ایجاد توده های کلاسیک مویرگ های نشت کننده و اختلال در عملکرد می شود که می توانند بینایی را مختل کرده و منجر به جدا شدن شبکیه شوند.
مهم ترین محصول جانبی "گلیکولیز لاکتات" است که به عنوان مثال می توان از آن به عنوان یک سوخت استفاده کرد که توسط عضلات ما در یک تمرین شدید انجام می شود. "میکروگلیا" همچنین نیاز به مقداری "لاکتات" از سلول های اندوتلیال دارد.
دکتر "هوو" می گوید: در یک محیط با اکسیژن کم، سلول های "اندوتلیال" نه تنها مقدار زیادی لاکتات تولید می کنند بلکه عواملی را ترشح می کنند که میکروگلیای اطراف نیز فعال تر هستند و از گلیکولیز برای فعال تر شدن استفاده می کنند. در واقعیت، میکروگلیا نیازی به تشویق ندارد. زیرا به نظر می رسد آن ها قبلاً این روش تولید انرژی را ترجیح می دهند، اما شیرده اضافی که به روش خود ارسال شده است باعث می شود که آن ها انرژی بیشتری تولید کنند و به همین دلیل شیردهی بیشتری داشته باشند. تعامل متقابل بین ماکروفاژها و (سلول های اندوتلیال) روابطی را برای تغذیه به جلو ایجاد می کند که به شدت به رگ زایی کمک می کند.
دانشمندان می گویند خط پایین مخرب که "آنژیوژنز پاتولوژیک" گفته می شود، یکی از دلایل اصلی نابینایی غیرقابل برگشت در افراد در هر سنی است. مانند مشکلاتی مانند رتینوپاتی دیابتی، رتینوپاتی زودرس و نارسایی ماکولا وابسته به سن.
"هوو" می گوید: چشم ما به وضوح اکسیژن کافی ندارد و آن ها در تلاش هستند تا از طریق این فرآیند به نام رگ زایی آسیب شناختی، تعداد بیشتری رگ خونی تولید کنند که کنترل آن بسیار سخت است.
جوانه زدن و تکثیر بیش از حد سلول های اندوتلیال برای تخریب از اهمیت ویژه ای برخوردار است و برای جوانه زنی و تکثیر آن ها گلیکولیز از اهمیت اساسی برخوردار است ، اما محققان می گویند مکانیسم های دقیقی که باعث ایجاد کلیه گلیکولیز و متقاطع بین سلول های اندوتلیال و میکروگلیا می شود، ناشناخته اند.
به گفته محققان مأموریت هایی که استفاده بیش از حد از گلیکولیز این سلول ها را متوقف می کنند می توانند رویکردهای درمانی خوبی باشند. مسدود کردن تولید بیش از حد لاکتات می تواند یکی دیگر از موارد باشد. متوقف کردن میکروگلیا از قرار گرفتن بیش از حد لاکتات همچنین آنژیوژنز پاتولوژیک را در مطالعات آزمایشگاهی آنها سرکوب می کند و عواملي كه رشد سلول هاي اندوتليال را عادي مي كنند ممكن است كار كنند.
در حالی که دستکاری ژنتیک برای بسیاری از کارهای آزمایشگاهی خود تا به امروز مورد استفاده قرار گرفته است، دانشمندان اکنون به دنبال مواد شیمیایی هستند که ممکن است در این واریوها کار کنند.
درمان های فعلی برای رشد غیر طبیعی رگ های خونی و نشت و تورم مرتبط با آن، سرکوب کننده فاکتور رشد اندوتلیال عروقی یا ضد VEGF است که همانطور که از نام آن پیداست یک عامل کلیدی در رشد سلول های اندوتلیال است و ممکن است نیاز به تزریق مداوم در چشم داشته باشد و منجر به شرایطی مانند رتینوپاتی دیابتی می شود.
دوشنبه ۱۰ آگوست ۲۰۲۰
(برابر با ۲۰ مرداد ۱۳۹۹)