نوآوران آنلاین- با افزایش سن، افراد اغلب انگیزه خود را برای یادگیری چیزهای جدید یا انجام کارهای روزمره از دست می دهند. در مطالعه ای بر روی موش ها دانشمندان علوم مغز و اعصاب MIT اکنون مدار مغزی را شناسایی کرده اند که برای حفظ این نوع انگیزه ها بسیار مهم است.
این مدار به ویژه برای یادگیری تصمیم گیری مهم است که نیاز به ارزیابی هزینه و پاداش ناشی از یک عمل خاص دارد. محققان نشان دادند که با فعال سازی مجدد این مدار می توانند انگیزه موش های مسن را برای شرکت در این نوع یادگیری تقویت کنند و همچنین با سرکوب مدار می توانند انگیزه را کاهش دهند.
"آن گرایبیل" استاد مؤسسه در MIT و عضو مؤسسه تحقیقات مغز "مک گاورن" می گوید: با افزایش سن، داشتن نگرش برخاستن و حرکت کردن نسبت به مسائل دشوارتر است. این برخاستن یا رفتن یا تعامل برای رفاه اجتماعی و یادگیری ما مهم است اگر در آن شرکت نکنید و درگیر نباشید، یادگیری دشوار است.
"آن گرایبیل" نویسنده ارشد این مطالعه است و "الكساندر فریدمن" دانشمند سابق تحقیق MIT كه هم اكنون استادیار دانشگاه تگزاس در ال پاسو است و "امیلی هوسك" دانشمند تحقیقاتیMIT نیز نویسندگان اصلی این مقاله هستند.
جسم مخطط بخشی از گانگلیون های پایه است مجموعه ای از مراکز مغزی که با ایجاد عادت، کنترل حرکت ارادی، احساسات و اعتیاد مرتبط هستند.
برای چندین دهه، آزمایشگاه Graybiel در حال مطالعه خوشه های سلولهایی به نام استئوزوم است که در سراسر جسم مخطط توزیع شده است.
"گریبیل" سال ها پیش استئوزوم ها را کشف کرد، اما عملکرد آنها مرموز باقی مانده بود تا حدی به دلیل اینکه آنها در مغز بسیار کوچک و عمیق هستند و تصویربرداری آنها با تصویربرداری مغناطیسی عملکردی (fMRI) دشوار است.
در سالهای اخیر "فریدمن"، "گریبیل" و همكاران وی كشف كرده اند كه استریوزومها در یك نوع تصمیم گیری نقش مهمی ایفا می كنند كه به عنوان تعارض اجتناب از رویكرد شناخته می شود. این تصمیمات شامل انتخاب اینکه آیا خوب را با بد می گیرند یا از هر دو اجتناب می کنند، در صورت انتخاب گزینه هایی که دارای عناصر مثبت و منفی هستند. نمونه ای از این نوع تصمیم گیری، انتخاب در شغلی است که حقوق بیشتری داشته باشد اما اجباراً از خانواده و دوستان دور شود. چنین تصمیماتی غالباً اضطراب زیادی ایجاد می کنند.
در یک مطالعه مرتبط، آزمایشگاه Graybiel دریافت که استریوزومها به سلولهای ماده سیاه، یکی از مراکز اصلی تولید دوپامین مغز متصل می شوند. این مطالعات محققان را به این فرضیه سوق داد که استریوزوم ها ممکن است به عنوان یک دروازه بان عمل کنند که اطلاعات حسی و احساسی ناشی از قشر را جذب می کند و آن را ادغام می کند تا در مورد نحوه عمل تصمیم گیری کند. سپس این اقدامات می توانند توسط سلولهای تولید کننده دوپامین تقویت شوند. بعداً محققان دریافتند که استرس مزمن تأثیر عمده ای در این مدار و در این نوع تصمیم گیری عاطفی دارد. در مطالعه ای که در سال 2017 روی موش ها و موش ها انجام شد، آنها نشان دادند که حیوانات تحت فشار بسیار بیشتر گزینه های پر خطر و پردرآمد را انتخاب می کنند اما می توانند با دستکاری مدار جلوی این اثر را بگیرند.
در مطالعه جدید سلول، محققان تصمیم گرفتند آنچه را که در استئوزوم ها اتفاق می افتد. به عنوان موش یاد بگیرند که چگونه این نوع تصمیمات را بگیرند. برای انجام این کار، آنها فعالیت استئوزوم ها را اندازه گیری و تجزیه و تحلیل کردند در حالی که موش ها یاد گرفتند از بین نتایج مثبت و منفی یکی را انتخاب کنند.
در طول آزمایش ها، موش ها دو تن متفاوت را شنیدند، یكی از آنها با پاداش (آب قند) همراه بود و دیگری با یك محرك منفی بد (نور شدید) همراه بود. موش ها به تدریج فهمیدند که اگر با شنیدن لحن اول یک جرقه بیشتر لیس بزنند، مقدار بیشتری آب قند به آنها می رسد و اگر در طول لحظه دوم کمتر لیس بزنند نور آنقدر روشن نخواهد بود.
یادگیری انجام این نوع کارها مستلزم اختصاص ارزش به هر هزینه و هر پاداش است. محققان دریافتند که موش ها این وظیفه را یاد می گیرند ، استریوزوم ها فعالیت بیشتری نسبت به سایر قسمت های جسم مخطط نشان می دهند و این فعالیت با پاسخ های رفتاری موش ها به هر دو تن ارتباط دارد. این نشان می دهد که استریوزوم ها می توانند برای اختصاص ارزش ذهنی به یک نتیجه خاص بسیار مهم باشند.
فریدمن می گوید: برای زنده ماندن برای انجام هر کاری که انجام می دهید ، دائماً باید قادر به یادگیری باشید. شما باید یاد بگیرید چه چیزی برای شما خوب است و چه چیزی برای شما بد است.
یک فرد یا این مورد یک موش، ممکن است برای پاداش بسیار ارزش قائل شود به طوری که خطر تجربه یک هزینه احتمالی را تحت فشار قرار دهد.
شنبه ۳۱ اکتبر ۲۰۲۰
(برابر با ۱۰ آبان ۱۳۹۹)