نوآوران آنلاین- چرا یک نفر پس از یک رویداد استرس زا علائم پس از سانحه را تجربه می کند در حالی که شخص دیگری این اتفاق را نمی افتد؟ به نظر می رسد افسران پلیس با فعالیت بالاتر در ناحیه مغز قدامی مغز با مقاومت بیشتری به یک واقعه آسیب زا پاسخ می دهند. محققان مغز از مؤسسه Donders و مؤسسه علوم رفتاری این موضوع را با همکاری آکادمی پلیس کشف کردند.
در این مطالعه 340 افسر پلیس از سراسر هلند شرکت کردند. ما برای اولین بار آن ها را در مراحل اولیه آموزش پلیس خود آزمایش کردیم. در آن دوره افسران پلیس برای اولین بار حوادث آسیب زا را تجربه می کنند.
در حالی که به عنوان بخشی از برنامه های آموزشی خود کارآموزی می کنند، اغلب به عنوان ارائه دهنده کمک های اولیه در هنگام درخواست خدمات اضطراری درگیر می شوند. در نتیجه آن ها به احتمال زیاد شاهد حوادث استرس زا مانند تصادفات، کسی که فوت کرده یا به شدت گیج شده است یا با خشونت روبرو می شوند.
هنگام برخورد با موقعیت های استرس زا یا چالش برانگیز، مهم است که سعی کنیم پاسخ های عاطفی خودکار خود را تنظیم کنیم. آیا درجه ای که می توانیم رفتار عاطفی خود را کنترل کنیم با تفاوت در حساسیت به استرس در مغز ما ارتباط دارد؟
برای اندازه گیری میزان کنترل افسران پلیس بر رفتار عاطفی خودکار، "کالدویایج" از "وظیفه اجتناب از رویکرد" استفاده کرد. این یک کار رایانه ای است که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد و به موجب آن تصاویر از چهره های خشمگین و شاد به افراد نشان داده می شود.
تمایل طبیعی این است که از چهره های عصبانی پرهیز کرده و به چهره های شاد نزدیک شویم، اما عکس العمل آن در برابر شهود ما نیاز به کنترل پاسخ های احساسی خودکار دارد. قشر جلوی پیشانی قدامی ، ناحیه ای واقع در جلوی مغز ما شناخته شده است که در این کنترل عاطفی نقش دارد.
افسران پلیس در اسکنر MRI قرار گرفتند و "کالدویایژ" فعالیت قشر جلوی پیشانی قدامی آن ها را اندازه گیری کرد در حالی که آن ها وظیفه اجتناب از رویکرد را انجام می دادند. حدود یک سال و نیم پس از این اندازه گیری، محققان دوباره با افسران تماس گرفتند و با آن ها مصاحبه کردند تا مشخص کنند علائم مربوط به استرس پس از سانحه از جمله خواب کم، پرهیز از افکار در مورد این رویداد و افکار منفی تا چه حد نشان داده شده است.
به نظر می رسد افسران با فعالیت بالاتر در قشر پیشانی خود پس از تجربه یک واقعه آسیب زا علائم کمتری دارند. قبلاً شناخته شده بود که این ناحیه مغز برای مقابله با استرس حاد مهم است، اما ظاهراً این امر در مورد انعطاف پذیری در برابر استرس پس از سانحه نیز صدق می کند.
در تحقیق در مورد استرس، همیشه این سؤال وجود دارد که آیا اختلافات بین افراد مانند تفاوت در فعالیت مغز دلیل یا نتیجه اختلالات مرتبط با استرس مانند PTSD است. این قدرت یک مطالعه طولی است، جایی که شما افراد را قبل و بعد از یک واقعه آسیب زا بررسی می کنید. با این حال، ما هنوز نمی دانیم که آیا این عامل انعطاف پذیری در برابر استرس قابل آموزش است یا خیر.
دوشنبه ۲۲ فوریه ۲۰۲۱
(برابر با ۴ اسفند ۱۳۹۹)