نادر برهانی مرند سال‌ها پبش، اجرایی از نمایشنامه «مرغابی وحشی» ایبسن داشته و این بار با خوانشی تازه که معطوف به ذهنیت هدویگ، یا همان دخترک چهارده ساله نمایشنامه مرغابی وحشی ایبسن باشد، روایتی کمابیش تازه و تا حدودی زنانه از جهان ایبسن را به صحنه آورده است.
محمدحسن خدایی/ منتقد تئاتر
نادر برهانی مرند سال‌ها پبش، اجرایی از نمایشنامه «مرغابی وحشی» ایبسن داشته و این بار با خوانشی تازه که معطوف به ذهنیت هدویگ، یا همان دخترک چهارده ساله نمایشنامه مرغابی وحشی ایبسن باشد، روایتی کمابیش تازه و تا حدودی زنانه از جهان ایبسن را به صحنه آورده است. آن‌چنان که در نقدهای ادبی مطرح شده می‌توان ایبسن را منتقد طبقه بورژوا و از قضا یکی از بهترین و صادق‌ترین روایتگرانش دانست. به واقع بورژوازی قرن نوزدهم شمال اروپا از منظر نگاه نویسنده‌ای همچون ایبسن است که به بهترین شکل صورتبندی شده و به میانجی تئاتر به جهان عرضه می‌شود.
نادر برهانی مرند کلیت نمایشنامه ایبسن را حفظ کرده و به روایت، رنگ و بویی زنانه داده است. حال بجای خودکشی هدویگ چهاردساله، مرد آرمان‌گرایی چون گرگیاس مقابل اقتدار پدری بورژوا می‌ایستد و با انتحار، جهان منفعت‌طلبانه پدر را نفی می‌کند. نادر برهانی مرند به گواهی آثاری که بر صحنه آورده، نشان داده که کارگردان خلاقی است. اجرای نمایش هدویگ را می‌توان از این منظر، اثری قابل قبول و به نسبت چالش‌برانگیز دانست که به نظر می‌آید تحت تاثیر جنبش اجتماعی زنان معاصر ایران تولید و رنگ اجرا به خود دیده است. اینکه هدویگ از مرگ خودخواسته‌ای که متن ایبسن مشاهده می‌شود امتناع کرده و با نمایشنامه نوشتن، روایتگر زمانه خود باشد از نکات قابل اعتنای این اجرا است که می‌بایست مورد توجه مخاطبان قرار گیرد. به هر حال ایبسن را نمی‌توان به هر شکلی اجرا کرد و نگران انسجام درونی نمایشنامه‌هایش نشد. نویسنده‌ای که جهان سرمایه‌داری را با نفرتی عمیق به بهترین شکل به ما می‌شناساند. برهانی مرند ضیافت کوچک و باشکوهی برای ما ترتیب داده با بازیگرانی توانا و طراحی صحنه تماشایی. یک ایبسن معاصر که بیش از مردان، به زنان اهمیت می‌دهد.
