آقای درویش! در پرونده بیرانوند حق سازش ندارید

26 تیر 1403 و یک سال پیش در چنین روزهایی بود که قبل از آغاز لیگ برتر فوتبال، علیرضا بیرانوند، دروازه بان پرسپولیس همچون مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی فر به تراکتورسازی تبریز پیوست. اتفاقی که برخی آغاز مذاکرات آن را به مراسم ختم همسر محمد رضا زنوزی مطلق، مالک متمول این تیم تبریزی نسبت می دادند که البته از سوی بازیکنان و مسئولان تیم استان آذربایجان شرقی رد شد.
به هر صورت علیرضا بیرانوند که قبلاً هم سابقه تهدیدهای مختلف همچون ارائه نوتیس به باشگاه برای فسخ قرارداد در صورت پرداخت نشدن مطالبات را در کارنامه داشت، این بار تصمیم خود را با توجه به رقم مورد موافقت تراکتوری ها و البته رد شدن درخواست افزایش چشمگیر قرارداد توسط رضا درویش ، مدیر عامل پرسپولیس گرفته بود؛ چرا که بر اساس قانونی که برای هزینه کرد تیم ها در فصل 1403 – 1404 تصویب شده بود، هزینه بالای 400 میلیارد تومان برای باشگاه های حاضر در لیگ برتر، به عواقب سنگینی مانند کسر امتیاز و حتی سقوط به دسته پایین تر را به دنبال داشت؛ اما ظاهراً برخی از باشگاه ها از همان ابتدا می دانستند که عدول از این دستورالعمل عواقبی در پی نخواهد داشت؛ ولی آن چه در این میان کماکان به عنوان یک مسأله باقی مانده، مربوط به فسخ ترابی و اسماعیلی فر که قراردادشان با پرسپولیس به پایان رسیده بود و خواهان بالاترین ارقام بودند، نمی شد و صرفاً مربوط به چگونگی فسخ قرارداد توسط بیرانوند بود؛ چرا که “بیرو” یکی دو هفته پیش تر گفته بود که هنوز یک فصل دیگر با پرسپولیس قرارداد دارد و در این باشگاه خواهد ماند؛ اما به یک‌ باره و با استناد به بندی که ادعا می کرد توسط مدیر عامل در قراردادش گنجانده ‌شده است، از پرسپولیس جدا و راهی تراکتور شد. اتفاقی که بلافاصله انتقاد هواداران و شکایت باشگاه پرسپولیس را در پی داشت؛ چرا که این باشگاه فسخ دروازه بان اول تیم ملی را غیر موجه می دانست که نهایتاً بر اساس اخبار منتشره کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال، علیرضا بیرانوند به محرومیت چهار ماهه و 20 میلیارد تومان جریمه نقدی محکوم شد.
مبنای صدور رأی در چنین مواقعی زمان فسخ قرارداد است و هر چند علیرضا بیرانوند به درستی ادعا می کرد که بر اساس الحاقیه ای که در میانه های فصل توسط رضا درویش در قراردادش گنجانده شده، تصمیم به فسخ گرفته؛ اما یک موضوع اساسی را فراموش کرده بود؛ به این معنا که در الحاقیه قرارداد بیرانوند و پرسپولیس به صورت رسمی آمده است: «در صورت عدم دریافت مطالبات، 15 روز پس از پایان فصل ۱۴۰۳ اعم از مسابقات لیگ برتر و جام حذفی او حق فسخ دارد»؛ اما باشگاه پرسپولیس ۱۳ روز پس از آخرین بازی لیگ برتر مطالبات بیرانوند را پرداخت کرده بود؛ در واقع متن صریح قانون می‌گوید: بیرانوند در صورت عدم‌ پرداخت مطالباتش تا ۱۵ روز پس از آخرین بازی فصل (لیگ و حذفی) فرصت حق فسخ داشته؛ یعنی ۳۱ مرداد 1403 و پس از پایان فینال جام حذفی و دیدار سپاهان و مس رفسنجان. اما بیرانوند دقیقاً 30 مرداد ماه و یک روز زودتر از این موعد اقدام به فسخ کرده است که البته وکیل بیرانوند در خصوص ارقام دریافتی (اعم از این که شامل پاداش برد در برخی بازی های بوده) ابهاماتی در خصوص پرداخت کامل قرارداد مطرح کرد که نتوانست تصمیم گیرندگان را قانع کند و در نهایت رأی به محرومیت 4 ماهه از کلیه فعالیت های فوتبالی و پرداخت 20 میلیارد تومان به باشگاه پرسپولیس صادر شد، ولی در حالی که در ابتدای لیگ این رأی آماده ابلاغ بود، به دلایلی که برای عموم مردم هنوز هم مبهم است، ابلاغ نشد و به دلیل آن چه ابهام در میزان پرداخت ها و ضرورت بررسی کارشناسان مالی عنوان شد، پرونده به کمیته استیناف رفت و با وجود این که گفته می شود رأی اولیه عیناً در کمیته استیناف هم تأیید شده، در یک اقدام بی سابقه این رأی تا به امروز که علیرضا بیرانوند فصل را به طور کامل برای تیم اول تبریزی ها بازی کرده و اتفاقاً اولین قهرمانی این تیم در مسابقات لیگ برتر رقم خورده و در آستانه برگزاری لیگ 1404 هستیم، هنوز ابلاغ نشده و متأسفانه این سیاست های پشت پرده علاوه بر این که سکوی پرسپولیسی ها را دچار تشنج کرد، انواع و اقسام ناسزاها را از سوی برخی افراد نثار بیرانوند کرد چرا که هواداران تصور می کردند دست هایی فراتر از فوتبال مانع ابلاغ این رأی شده اند.
حالا و در شرایطی که تیم های تراکتورسازی و پرسپولیس برای آغاز رقابت های لیگ برتر در انتهای مرداد ماه آماده می شوند، اخبار جدیدی نقل محافل شده است: «توافقات پشت پرده بین مدیران دو تیم!»، به این معنا که تراکتور رضایت نامه ترابی را که ظاهراً بعد از فوت پدر همسرش احساس خوشایندی به دلیل دوری از تهران ندارد، برای پرسپولیس به صورت رایگان صادر کند و پرسپولیس هم به طور کامل بی خیال پرونده علیرضا بیرانوند شود؛ اتفاقی که ظاهراً مورد رضایت رئیس فدراسیون فوتبال هم قرار گرفته و چند روز پیش در خصوص بده بستان این دو تیم رسماً اظهار نظر کرد که البته با توجه به این که بیرانوند دروازه بان اول تیم ملی است و محرومیت چهار ماهه او را از تیم ملی دور می کند و از طرفی محمد رضا زنوزی، مالک شرکت هواپیمایی “آتا”ً با فدراسیون فوتبال رابطه نزدیکی دارد و حتی در برخی مصاحبه ها هم صراحتاً فدراسیون فوتبال را به افشای برخی واقعیت ها تهدید کرد، چندان عجیب به نظر نمی رسد.
اما سؤال اساسی از آقای درویش است!‌ آقای مدیر عامل شما به خوبی می دانید که هیچ پرونده ای به اندازه پرونده فسخ جناب بیرانوند و اظهاراتی مانند این که «۲۰ میلیارد را نمی‌دهم و شیرینی ۵ میلیاردی را هم که به مدیران پرسپولیس بابت گنجاندن الحاقیه در قرارداد از من گرفتند، پس می‌گیرم!»، تا این میزان حیثیت باشگاه و غرور هوادار را به سخره نگرفته است که البته سرنوشت این رشوه دادن و رشوه گرفتن هم با وجود پیگیری اعضای هیأت مدیره به زبان ساده در فدراسیون ماستمالی شد؛ بنابراین جا دارد بگوییم آقای درویش لطفاً این زد و بندها و توافقات پشت پرده را تمام کنید و به جای آوردن یک هافبک در فصلی که دو برابر تعداد مورد نیاز هافبک تراز اول خریداری کرده اید، دنبال روشن شدن حقیقت باشید چون پرونده بیرانوند، شخصی و خصوصی نیست که شما بخواهید ایشان را ببخشید یا با یک معاوضه سر و ته داستان را هم بیاورید. این جا پرسپولیس است و 20 میلیون هوادار به عنوان مدعی العموم خواستار احقاق حق هستند؛ حتی چنان چه توافقات پشت پرده را برای پرسپولیس مثبت می دانید، باید ابتدا رأی کمیته استیناف برای همگان روشن شود و بعد سراغ اقدامات کدخدا منشی چند دهه پیش بروید.