خوشبختانه با رشد روز افزون علاقه مردم ایران به موسیقی نواحی و ملی و همچنین سازهای محلی و سنتی، مواجهیم.
خوشبختانه با رشد روز افزون علاقه مردم ایران به موسیقی نواحی و ملی و همچنین سازهای محلی و سنتی، مواجهیم. البته علاقه مردم به سازهای غیر بومی نیز رشد کرده است اما روند رشد موسیقی ایرانی رشد محسوس‌تری نسبت به گذشته دارد. از سویی دیگر، سازندگان و علاقه‌مندان ساخت سازهای ایرانی نیز به مراتب بیشتر شده‌اند و آموزشگاه‌های موسیقی بیشتری هم تاسیس شده‌اند و مورد استقبال قرار گرفته‌اند. مردم نسبت به قبل علاقه بیشتری دارند که به کنسرت بروند و موسیقی، جایگاه خود را در میان خانواده‌ها پیدا کرده است. از سویی دیگر برنامه‌ریزی‌های بسیار خوبی برای برگزاری کنسرت در ایران می‌شود اما متاسفانه هنوز تکلیف موسیقی ما مشخص نیست.
هنرمندان و تهیه‌کنندگان زحمت بسیار زیادی برای درست و مناسب برگزار شدن کنسرت‌ها می‌کشند تا بتوانند سطح فرهنگ جامعه و مهم‌تر از آن، سلیقه شنیداری مخاطبان را ارتقا دهند اما حمایت خوبی از آنها صورت نمی‌گیرد. اگر نیازهای روحی و هنری مردم را نادیده بگیریم، آنها برای سیراب کردن عطش فرهنگی خود، جذب فرهنگ‌های دیگری می‌شوند که گاهی هیچ نوع سنخیت و تجانسی با فرهنگ ما ندارند و جایگزین موسیقی وطنی ما می‌شوند. خطری که هم اکنون جامعه ما را تهدید می‌کند نوعی بی‌هویتی جهانی است. نقش موسیقی در پر رنگ کردن هویت ملی ما بسیار حائز اهمیت است.
