نمایش «احتمال وقوع قتل» به واقع مختصر و مفید و تماشایی است.
نوشته محمدحسن خدایی/ منتقد تئاتر
نمایش «احتمال وقوع قتل» به واقع مختصر و مفید و تماشایی است. دو نفر دلاک در یک حمام عمومی، مدام وراجی کرده و لاف می‌زنند و به وقت اضطرار تیغ بر گلوی افرادی می‌کشند که به هر دلیل قدم به این مکان عمومی گذاشته و تهدیدی بالقوه محسوب می‌شوند. فضای جفنگی که کارگردان تدارک دیده، یادآور فضاهای ابزردی است که شخصیت‌های نمایش در آن بی‌وقفه مشغول تولید کلمات بی‌معنا هستند اما شوربختانه آن را منطقی جلوه می‌دهند. عباس جمالی و مجید یوسفی بازیگران اصلی نمایش بوده و یکی از به یادماندنی‌ترین زوج‌های تئاتری امسال را با همکاری هم خلق کرده‌اند. مقتولان این حمام را می‌توان با واسطه، استعاره‌ای دانست از فیگورهای مهم تاریخ ایران معاصر که سرگذشت تلخی یافته‌اند. یکی قهرمان ملی کشتی است، آن یکی داروی نظافت خورده و آن یکی‌تر ارجاعی است به یکی از تندبادهای سیاسی. بنابراین با اندکی اغماض می‌توان نمایش امیر اخوین را یکی از اجراهای خوب امسال در نظر گرفت که به راحتی مخاطبان را می‌خنداند و تن به ابتذال زمانه نمی‌دهد. اجرایی که فضاسازی را به خوبی درک می‌کند و بکارش می‌بندد. به هر حال در این سال‌ها شاهد انبوهی اجرا با محوریت فضاهای ایرانی بوده‌ایم که هیچ رنگ و بویی از مناسبات انضمامی اینجا و اکنون ما نداشته و فی‌الواقع بی‌مسئله‌اند. اما نمایش «احتمال وقوع قتل» با زمان کوتاه پنجاه دقیقه‌ای به خوبی توانسته نقبی به وضعیت اجتماعی و سیاسی معاصر بزند و با هلق شخصیت‌های ملموس و کمابیش عجیب، حسی از «غریب‌آشنایی» را به تماشاگران انتقال دهد. امید که در آینده، شاهد اجراهای بیشتری از این جنس باشیم که محصول پشتکار کارگردانان خلاق و جوان بوده و به لحاظ فرم و محتوا حرف تازه‌ای پیشنهاد می‌دهند. اجراهایی که تلفیق خلاقانه‌ای هستند مابین امر والا و امر مبتذل و از یاد نمی‌برند نه یکسره غرق امر انتزاعی شوند نه بیش از اندازه ژست انضمامی بودن بگیرند.
