مصالحه، نه بازی بُرد – بُرد

کم تر کسی تردید دارد که جمهوری اسلامی ایران این روزها در یکی از حساس‌ترین برهه‌های تاریخی خود قرار گرفته است. دیگر نه فقط مردم کوچه و بازار، بلکه حتی کارشناسان خبره مسائل اقتصادی و اجتماعی نیز، از تنگناهای کمرشکن و بسیار خطرساز سخن می‌گویند. مسئولان بلندپایه، مدیران اقتصادی و چهره‌هایی چون لاریجانی و دیگر مشاوران کارکشته رهبری، و حتی شخص رئیس‌جمهور ـ – آن هم در سال نخست مسئولیتش – بر این واقعیت اذعان دارند.
اکنون که رئیس‌ جمهور تمام ‌کاسب و سرمایه‌دار بزرگ آمریکا قدم پیش نهاده، فرصتی تاریخی پیشِ روی مسئولان قرار گرفته است. تصمیم‌گیری هوشمندانه در این برهه، می‌تواند آغازگر فصلی نو در تاریخ جمهوری اسلامی باشد. اگر هوشیارانه به مسائل بنگریم، دستپاچگی اتحادیه اروپا و تهدیدهای دور از انتظار آن‌ها باید با دقت مورد توجه قرار گیرد. این‌ که چرا اتحادیه اروپا با کاسبان تحریم هم‌ صدا شده و حتی با تهدیدهای نظامی، نظام مقتدر ما را به چالش می‌کشد، جای تأمل بسیار دارد.
به نظر می‌رسد اگر مسئولان محترم به این نکته توجه کنند و با اقتدار کامل – و بدون نشان دادن ضعف – به جای هدر دادن بخش عمده‌ای از انرژی و سرمایه‌های کشور برای مقابله مستقیم با آمریکا و با توجه به منافع ملی، به توافقی تاریخی و سرنوشت‌ ساز دست یابند، و اگر مجمع تشخیص مصلحت (چقدر واژه “مصلحت” موشکافانه و دقیق انتخاب شده است! آری، مصلحت؛ نه بازی بُرد – بُرد) نیز با تصویب لایحه پیوستن ایران به “پالرمو”، گامی بزرگ در مسیر شفاف‌سازی و فراهم آوردن زمینه تجارت آزاد – البته با در نظر گرفتن مصالح کشور – بردارد، با حمایت رهبری فرزانه، افقی تازه در شرایط اجتماعی ایران گشوده خواهد شد.
ما بر این باوریم که از همین لحظه‌های آغازین مذاکرات، سمپاشی و توطئه‌های دشمنان جمهوریت نظام شدت خواهد گرفت و هر گونه خرابکاری محتمل است. اما ما به خرد بزرگان و مدیریت رهبری اعتماد داریم.
ایران خواهد ماند؛ سرافراز و موفق‌تر از همیشه.