اهالی سینما با شنیدن نامش بی‌اختیار سینمای کیمیایی را به یاد می‌آورند و اهالی موسیقی او را با موسیقی راک ( بخوانید موسیقی راک ایرانی) می‌شناسند.
علی فراهانی
اهالی سینما با شنیدن نامش بی‌اختیار سینمای کیمیایی را به یاد می‌آورند و اهالی موسیقی او را با موسیقی راک ( بخوانید موسیقی راک ایرانی) می‌شناسند. رضا یزدانی از معدود موسیقیدانانی است که موفق شد از همان بدو ورود به عرصه حرفه‌ای هنر خود جایگاه در خور توجهی را برای خود و هنرش دست و پا کند. چندین آلبوم در حد خود موفق و کنسرت‌هایی جنجالی و خاطره‌انگیز و ترانه‌ها و نغمه‌های زیبایی که روی فیلم‌ها از خود به یادگار گذاشته گواه این مدعا است. موزیسینی جدی و پرکار و به دور از حاشیه‌های کاذب که با پرهیز از آنچه ما زرد بازی مطبوعاتی می‌نامیم توانسته چهره‌ای موجه و جدی در عرصه موسیقی برای خود بسازد. نکته‌ای که رضا یزدانی در مورد هنرش و موسیقی خود مطرح می‌کند، همواره یکی از جالب توجه‌ترین موضوعات در خصوص موسیقی راک در ایران بوده است. وی همواره گفته موسیقی راک را ایرانیزه کرده‌ام. ادعایی که حتی پیشگامان یا دیگر چهره‌های جنجالی این موسیقی تاکنون به صراحت در مورد خود و یا دیگری عنوان نکرده‌اند. حال که رضا یزدانی از تور کنسرت‌هایش فارغ شده است، گپ‌وگفتی درباره موسیقی با او زده‌ایم.
به نظرم این مساله کاملا بستگی به ترانه و کلامی که روی ملودی می‌نشیند دارد. با ترانه می‌توان کار را احساسی کرد و می‌توان به بیان نوستالژیک دست یافت.
معمولا موسیقی خاص مخاطب خاص دارد. مخاطب این نوع موسیقی بیشتر اقشار فرهنگی و به قولی اهل تفکر و صاحبان اندیشه هستند.
موسیقی من ترکیبی است از لهجه‌ها و سبک‌های مختلف. اما تلاشم بیشتر در آهنگسازی روی گام‌های مینور است. اکثر کارها روی گام ماژور ساخته شده که طعم و لهجه آن کاملا غربی است. وقتی روی مینور کار کنید ارائه ملودی‌ها و نغمه‌ها بیشتر ایرانی و شرقی می‌شود. سعی کرده‌ام این موسیقی را که اساسا مخاطبی خاص دارد به دیگر اقشار معرفی کنم. کارهایم مورد پسند عامه مردم هم بوده؛ از راننده تاکسی تا مردم کوچه بازار. ترانه‌های مش رمضون، کوچه ملی، داغ با این هدف ساخته و ارائه شده‌اند.
بیشترین زمانم صرف انتخاب ترانه می‌شود. به تازگی تلاش کرده‌ام دامنه ارتباطم را با شعرا گسترده‌تر کنم. سراغ شعرای کاملا گمنامی رفته‌ام که شعرهای بسیار قوی و ناب و در کمال صداقت می‌سرایند اما متاسفانه شناخته شده نیستند. تلاش می‌کنم در آلبوم‌هایم از تمامی مضامین استفاده کنم. دوست دارم از اشعاری با طنز تلخ اجتماعی و اشعاری که نوستالژیک باشند هم استفاده کنم.
همان‌طور که در قبل هم گفتم هدفم برقراری ارتباط با طیف‌های مختلف اجتماعی و نسل‌های مختلف است. بله، ما با چنین چیزهایی کمتر برخورد داشته‌ایم اما نسل پدران و مادران ما کاملا با آن‌ها زندگی کرده‌اند. بسیار لذت می‌برم در آلبوم‌هایم با تمام اعضای خانواده‌ها ارتباط بگیرم. از والدین و برادر و خواهرهایی که با هم اختلاف سن و سلیقه دارند.
