چهل سال پس از این که “حمید رسایی“ در یک مناظره، از جنگ زرگری درباره مخالفت با مذاکره خبر داد و گفت: «من در مجلس به درخواست “عراقچی“ با مذاکرات مخالفت می‌کنم تا دستش برای چانه‌زنی باز باشد!». یک محقق ادبیات فولکلور کشور اعلام کرد بعد از شنیدن این خبر، به یاد حکایتی قدیمی در ادبیات عامیانه ایران افتاده بوده که تا همین امروز به یادش نیامده بود، ولی امروز سرانجام آن را به خاطر آورد.
علی زراندوز
چهل سال پس از این که “حمید رسایی“ در یک مناظره، از جنگ زرگری درباره مخالفت با مذاکره خبر داد و گفت: «من در مجلس به درخواست “عراقچی“ با مذاکرات مخالفت می‌کنم تا دستش برای چانه‌زنی باز باشد!». یک محقق ادبیات فولکلور کشور اعلام کرد بعد از شنیدن این خبر، به یاد حکایتی قدیمی در ادبیات عامیانه ایران افتاده بوده که تا همین امروز به یادش نیامده بود، ولی امروز سرانجام آن را به خاطر آورد. وی درباره این حکایت که با تاخیر چهل ساله به خاطرش آمده بود، گفت: «می‌گویند روزی مردی بیکار نشسته بود. او تصمیم گرفت برای این که حوصله اش سر نرود، مردم را سر کار بگذارد؛ پس شایعه کرد که در کوچه بالایی، آش می‌دهند. مردم خبردار شدند و ظرف به دست، به راه افتادند تا از کوچه بالایی آش نذری بگیرند. کار بالا گرفت و مردِ مورد نظر که همهمه و اشتیاق مردم را برای گرفتن آش می دید با خودش فکر کرد نکند واقعاً در کوچه بالایی آش می‌دهند؟ این جا بود که خودش هم باورش شد و کاسه به دست، برای رسیدن به کوچه بالایی، بقیه مردم را از سر راه کنار می زد و می دوید!».
***
چهل سال پس از شنیده شدن گمانه زنی هایی در مورد تشکیل وزارت آب، یکی از مسئولان مربوطه از تداخل کاری این وزارتخانه در صورت شکل گیری با سایر سازمان ها و ارگان ها خبر داد و گفت: «در این صورت مشخص نیست که آیا مسئولیت مدیریتِ آبی که به برنامه های رادیویی و تلویزیونی و برخی برنامه ها و سریال های پلتفرم های شبکه نمایش خانگی بسته می شود هم به عهده این وزارتخانه خواهد بود یا خیر!». وی در ادامه تاکید کرد: «همچنین هنوز مشخص نیست آیا پس از تشکیل این وزارتخانه، مسئولیت تصمیمات آبکی مسئولان؛ به خصوص در مورد مسائل اقتصادی به عهده خودشان است یا وزارت آب باید پاسخگو باشد؟». این مقام مسئول در پایان تاکید کرد: «حالا به آبی که به شیرِ خوراکی مردم بسته می شود هم کار نداریم، ولی مطمئناً این وزارتخانه در صورت شکل گیری، پاسخگوی افعال واقع شده در محل تجمع آب، در برخی ابیات ادبیات فارسی هم نخواهد بود؛ از جمله این بیت جناب حافظ: «بده ساقی مِیِ باقی که در جنت نخواهی یافت / کنارِ آبِ رُکناباد و گُل‌گشت مصلا را».
***
چهار دهه پس از آن که “علیرضا زاکانی“ (شهردار تهران) اعلام کرد: «با چین توافق کردیم که اگر زیرساخت‌های تهران را فراهم کنیم، آن‌ها سالانه یک میلیون گردشگر به ایران بیاورند!». یک مسئول چینی از این که در سال گذشته، بر خلاف سی وچند سال قبل، به جای یک میلیون گردشگر، 999 هزار و 999 گردشگر چینی به ایران فرستاده شده از “علیرضا زاکانی“ عذر خواهی نموده و اعلام کرد اگر ایشان رخصت بدهند، این مقام مسئول چینی برای جبران این خلف وعده، حاضر است به روش ژاپنی ها، هاراگیری کند! این مقام چینی دلیل کم آمدن یک توریست از عدد توافق شده با علیرضا زاکانی در سال گذشته را این طور اعلام کرد: «راستش مأمور سرشماری گردشگران چینی سفر کرده به تهران، این قدر غرق در تماشای پیشرفت های چشمگیر شهرداری این شهر شده بود که طفلکی عدد و رقم از دستش در رفت و یک گردشگر، کم وارد ایران کرد!». وی در پایان اعلام کرد مقرر شده این مسئول حواس‌پرت چینی به عنوان تنبیه، تا اطلاع ثانوی از ورود به شهر تهران منع شده و در شهر درب و داغونی مثل پاریس، برن یا هلسینکی مشغول فعالیت شود!
