نوآوران آنلاین- به گزارش ایسنا، با شیوع ویروس کرونا در کشور ستادی تحت عنوان «ستاد مقابله با گسترش کرونا در ورزش» تشکیل شد تا مسائل مربوط به ورزش ایران را در جدال با پیامدهای ناشی از این ویروس پیگیری و در مورد تکلیف رشته‌های ورزشی، تمرینات و مسابقات تصمیم‌گیری کند و تاکنون در ۱۷ مقطع زمانی تصمیمات مختلفی را در رابطه با فعالیت‌های ورزشی و اماکن ورزشی اتخاذ کرده است و در نهایت پس از حدود ۱۱۰ روز تعطیلی لیگ فوتبال ایران از ۱۵ اسفندماه، در نهایت مجددا لیگ برتر از چهارم تیرماه سال جاری با دیدار تیم های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران در اهوار فعالیت خود را از سر گرفت.
تماشاچیان نبودند، عامل تنش‌ها چیست؟
از کیفیت فنی دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران که بگذریم، اتفاقاتی در طول این دیدار و پس از آن رخ داد که به خوبی نشان می‌دهد تا پارامترهای حرفه‌ای بودن رفتارها در این لیگ فرسنگ‌ها فاصله داریم.
بارها و بارها پیش از این، عوامل تیم‌های مختلف و کارشناسان در مورد علت تنش‌های درون زمین و التهابات روی سکوها صحبت و تاکید کرده اند که خشونت‌ها و رفتارهای پرخاشگرانه درون ورزشگاه ها دو سویه بوده و تنش ها چه از دورن زمین به سکوها و چه از سکوها به درون زمین منتقل می‌شود و برای کنترل این مساله باید با فرهنگ سازی و آموزش های لازم فضای تماشاگران، بازیکنان و عوامل فنی تیم ها را به سمت آرامش سوق داد، اتفاقی که فوتبال ایران با آن بیگانه است.
با این وجود پس از دیدار تیم های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران پرسش اصلی این است که چرا این دیدار چه در زمان بازی و چه پس از آن بدین شکل پرتنش پیش رفت و کماکان نیز ترکش ها آن در فضای مجازی ادامه دارد؟ دیداری که درون زمین با اخراج دو بازیکن و سرمربی استقلالی ها دنبال شد و پس از آن نیز سرمربیان دو تیم، با آغاز حمله از سوی فرهای مجیدی، حسابی از خجالت هم درآمدند!
در نهایت اما قرار است لیگ برتر فوتبال ایران تا پایان رقابت های این فصل، بدون حضور تماشاچیان دنبال شود و تنها نظاره گر این مسابقات سکوهای خالی از تماشاچی است، بنابراین حداقل تا پایان رقابت های این فصل لیگ برتر ایران که ۹ هفته تا پایان آن باقی مانده است، اگر تنشی درون ورزشگاه ها شکل بگیرد به طور حتم مقصر اصلی آن افراد درون زمین متشکل از بازیکنان و مربیان دو تیم هستند و باید پاسخگوی فضای ملتهب ایجاد شده باشند و دیگر نمی‌توانند تقصیرات خود را حداقل در برهه زمانی کنونی به گردن فضای ایجاد شده روی سکوها بیاندازند.
چرا از فوتبال ایران لذت نمی‌بریم؟
فوتبال ایران مدت‌هاست لذت بخش نیست و تنها به محلی برای تخلیه عصبانیت ها چه روی سکوها و چه درون زمین تبدیل شده است؛ فوتبالی که احترام به تصمیمات داوری به عنوان مهم ترین شاخص از آن رخت بر بسته و از مربی و بازیکن گرفته تا برخی از تماشاگرها - که تعدادشان هم کم نیست - دست به دست هم داده‌اند تا شمایل فوتبال ایران زشت و ناپسند باشد.
فوتبال پس از ۱۱۰ روز تعطیلی محلی برای نزاع شده است و حتی دیگر سرمربی یک تیم جایگاه خود را نمی داند و لیگ برتر را با مسابقات محلی اشتباه گرفته است! اعتراض به تصمیمات داوران، هجمه به آنها و تحت فشار قراردادنشان به یک رویه ثابت تبدیل شده و برخی به خوبی یاد گرفته اند که در زمان شکست باید به دنبال بهانه تراشی باشند و چه کسی بهتر از داور؟
حتی اگر فرض کنیم داور دیدار تیم های فوتبال فولاد خوزستان و استقلال تهران حتی در اخراج علی کریمی اشتباه کرده باشد، نقش اشتباهات فرهاد مجیدی به عنوان یک سرمربی با رفتاری غیر حرفه ای در آخرین دیدار این تیم و اعتراضات بی دلیل عارف غلامی که منجر به دریافت کارت زرد دوم و اخراج این بازیکن شد، چیست؟ آیا صرفا داور مقصر شکست استقلال است؟ حقیقت اما چیز دیگری است و همگان به خوبی دیدند که استقلالی ها خودشان باعث قربانی شدن خود بودند و فضای دیدار با فولاد را به بدترین شکل ممکن رقم زدند و در نهایت نیز تنش‌ها را در فضای مجازی دنبال کردند تا جایی که فرهاد مجیدی در یکی از شبکه های مجازی و جواد نکونام در شبکه تلویزیونی به یکدیگر تاختند!
فرسنگ‌ها تا حرفه‌ای بودن!
دیدار فولاد خوزستان و استقلال تهران تنها یک نمونه است که به خوبی نشان می دهد، لیگ برتر فوتبال ایران تا چه حد از فضای حرفه ای فاصله دارد، فوتبالی که اوضاع در لیگ های پایین دستی‌اش به مراتب اسفناک تر است و طی سالیان گذشته به دفعات به ضرب و شتم چه دورن زمین و چه روی سکوها ختم شده است.
ای کاش بازیکنان و مربیان لیگ برتر فوتبال ایران که خود را لایق دستمزدهای میلیاردی می دانند و وضعیت حقوق و مزایای خود را با کشورهای توسعه یافته در فوتبال مقایسه می کنند بدانند که رفتارهای فردی و جمعی آنها مقابل لنز دوربین هاست و از کودکان تا افراد کهنسال، آنها را به صورت مستقیم تماشا می‌کنند و درباره آنها نظر می دهند.
امید است حال که فوتبال ایران در اولین گام پس از شیوع ویروس کرونا بدون حضور تماشاگران کار خود را آغاز کرده است تنش را کنار بگذارد و در شرایطی که مردم از نظر اقتصادی تحت فشار هستند و فوتبال به عنوان یک بستر برای فراغت می تواند مورد استفاده قرار گیرد، همانند سایر کشورها شرایطی را رقم بزنند که در نهایت به بهتر شدن حال دل مردم و هواداران فوتبال منجر شود.