چگونه هکرها منجر به رشد یک بازار جنایی آنلاین می شوند

نوآوران آنلاین-

دکتر غلامحسین بیابانی دانشیار گروه کشف جرایم دانشگاه جامع علوم انتظامی امین

در طول دو دهه گذشته، پژوهش‌های گستره‌ای از تخلفات را شناسایی کرده‌اند که از طریق تکنولوژی رایانه ایی و اینترنت امکان‌پذیر شده‌اند. به عنوان مثال، سیستم‌های ارتباطی، تعداد اهداف کلاهبرداری در دسترس را افزایش داده‌اند و امکان تعقیب و تهدیدی را فراهم کرده‌اند که می‌توانند قربانیان را در هر زمانی از روز تحت تاثیر قرار دهند. در همین زمان، تکنولوژی، فرم‌هایی از تخلفات را نیز تسهیل کرده است که در غیر این صورت وجود نمی‌داشتند، شامل هک رایانه ایی در جایی که نقش‌آفرینان بر مرزهای فعلی دارایی برای دسترسی یافتن به اطلاعات حساس مصالحه می‌کنند و بر داده‌ها تاثیر می‌گذارند. 
بنابراین تهدید ارائه شده توسط دسترسی غیرمجاز نباید دست کم گرفته شود، به‌ویژه با وجود آسیب اقتصادی ایجاد شده توسط سوءاستفاده از اطلاعات شخصی شامل اعداد حساب کارت‌های اعتباری. امروزه، داده‌های حساس در پایگاه داده‌های متعدد الکترونیکی آنلاین قرار دارند که می‌توانند به طور روتینی در دسترس هکرها قرار گیرند. برخی از این‌ها منجر به خسارت‌ به کارت‌های اعتباری و داده‌های شخصی می‌شود.
میزان زیادی از اطلاعات به دست آمده توسط هکرها منجر شده‌اند به رشد یک بازار جنایی آنلاین که در آن متخلفان سایبری می‌توانند داده‌های سرقتی را به دیگران بفروشند. این بازارها فروش شماره کارت‌های اعتباری و اطلاعات شخصی را تسهیل می‌کنند و همچنین منابعی برای تسهیل جرائم سایبری مختلف را تسهیل می‌کنند. فرآیند فروش توسط تبلیغاتی هدایت می‌شود که توسط فروشندگان ارائه می‌شوند و محصولاتی که برای ارائه دارند، ساختار قیمتی آن‌ها، اطلاعات برای ارتباط و هر گونه قوانین مربوط به فرآیند مبادله را توصیف می‌کنند. سپس فروشندگان شرایط فروش را به بحث می‌گذارند، پول را مستقیما به فروشنده می‌دهند و منتظر دریافت محصول می‌مانند. 
تخمین‌ها در مورد مقیاس آسیب ایجاد شده توسط عملیات این بازار جنایی نشان می‌دهند که آن‌ها ممکن است باعث لطمات میلیون‌ها دلاری به افراد و شرکت‌ها شوند و همچنین فرم‌های مختلفی از جرائم سایبری را در جهان امکان‌پذیر سازند.  پژوهش‌های اندکی توصیه‌هایی ارائه داده‌اند در مورد چگونگی مختل ساختن این عملیات، اما هیچ پژوهش جرم‌شناسانه‌ای در مورد این راهبردها یا شیوه‌هایی که آن‌ها می‌توانند توسط مجریان قانون، مصرف‌کنندگان، سیاست‌گذاران و سازمان‌های مالی به طور تجربی به کار روند، ارائه نشده است.