نوآوران آنلاین- این روزها زیاد می شنویم عباراتی مانند اینکه «دل باید پاک باشه به نماز و روزه نیست» یا اینکه »خدا خودش میدونه چقدر دوستش دارم اما خب نمی تونم حجابمو رعایت کنم» و ... این شیوه برداشت شخصی از دین و احکام دین را به قواره نگاه مان درآوردن مذموم و مطرود آموزه های دین است و عواقب سوئی دارد که قلب و روح آدمی را نیز مبتلا می کند.
لذا به منظور بررسی این عواقب سوء و راه های پیشگیری از آن با حجت الاسلام والمسلمین احمد زادهوش، معاون پژوهش پژوهشکده حج و زیارت و مدیر جامعه المرتضی(ع) گفت وگویی ترتیب داده ایم که مشروح آن را در ادامه می خوانید:
حجت الاسلام والمسلمین احمد زادهوش، معاون پژوهش پژوهشکده حج و زیارت اظهار کرد: ایمان در دل پاک، همچون بذری در سرزمین حاصلخیز است، اگر بذر در دل زمینی حاصلخیز باشد، شکوفا و بارور می شود و حاصل می دهد.
شناخت خداوند کافی نیست!
وی با بیان اینکه چگونه ممکن است، انسانی خدای بزرگ و مهربان را باور داشته باشد ولی به خواسته ها، فرامین و سخنان او بی اعتنا باشد، تصریح کرد: ممکن است بگوییم اقرار و اعتراف زبانی به وجود خدای یکتا، انسان را از جرگه کفر خارج و به سرزمین ایمان وارد می سازد اما این اتفاق نتیجه اش فقط مباح شدن نکاح و اینگونه امور است و حقیقتا چه کسی است که مدعی باشد، خدای واحد را می شناسد ولی به همین مقدار اکتفا کند؟!
زادهوش با بیان اینکه اصطلاح کفر و ایمان از کلیدی ترین و پربسامدترین واژه های قرآنی است، ابراز فزود: دو نوع کفر داریم: یکی کفر اعتقادی و دیگری کفر عملی؛ کفر اعتقادی این است که شخصی با وجود آنکه در درونش خدای مهربان را حس و عقل و فطرتش این حقیقت انکارناپذیر را تایید می کند، وجود خدای مهربان را انکار کند که چنین شخصی کافر و نجس است.
دلیل انکار خداوند از سوی برخی جاهلان
رئیس مرکز جامعه المرتضی(ع) اضافه کرد: این فرد، استدلال و منطقی برای این کار خود ندارد بلکه مثال بچه ای است که او را به مکتبخانه بردند و معلم گفت بگو «الف» ، گفت نمی گویم، گفت بچه جان ساده است، بگو «الف» گفت نمی گویم، گفت چرا حرف به این راحتی را نمی گویی؟ گفت اگر «الف» را گفتم تا «ی» را هم باید بگویم.
کفر عملی چیست؟
وی با بیان اینکه دومین نوع کفر، عملی است، ابراز کرد: این نوع دوم کفر، شدت و آثارش مثل کفر اعتقادی نیست اما کفر است، به این معنا که شخص به وجود خدای بزرگ، آثارش و روز واپسین ایمان دارد اما به وحی، شریعت، عبادت، فرامین و خواسته های خدای متعال بی اعتنایی می کند که این کفر عملی است.
زادهوش در ادامه گفت: کفر به معنای پوشاندن و نادیده گرفتن چیزی است که در نوع اول آن فرد خدا را می بیند اما نادیده می انگارد و در نوع دوم، فرد خدا را نادیده نمی انگارد اما فرامین و خواسته های او را نادیده می گیرد.
عاقبت کفر عملی چیست؟
معاون پژوهش پژوهشکده حج و زیارت با اشاره به عواقب کفر عملی، تصریح کرد: نکته بسیار خطیر و هشدار فوق العاده مهمی که در اینجا مورد غفلت ماست و بزرگانی چون علامه جوادی آملی آن را گوشزد می کنند، این است که کفر عملی اگر ادامه پیدا کند به کفر اعتقادی می انجامد!
وی با بیان اینکه چگونه می شود، فردی بگوید خدا نزد من عزیز، بزرگ و مهم است اما بر خلاف رضای او و خواسته هایش عمل می کنم، تاکید کرد: ممکن است یک مرتبه، دو مرتبه و یا حتی سه مرتبه، فردی بلغزد و غفلت کند و امر غلطی را مرتکب شود اما نهایتا می گوید غلط کردم، ببخشید، نفهمیدم و فریب خوردم اما فردی که دانسته، از روی عمد و اختیار و از سر لجبازی و اصرار، ترک نماز می کند، قمار می کند، شرب خمر می کند، ربا می خورد، بی حیایی می کند و ... چه دارد که بگوید؟!
زادهوش در پایان تاکید کرد: این فرد در نهایت، کارش به اینجا می رسد که شیطان او را مجبور می کند، برای رهایی از قید بندگی و خلاصی از دلهره ها و احساس گناه، همان حرفی را بزند که یزید گفت: لَعِبَتْ هاشِمُ بِالْمُلْکِ فَلاَ / خَبَرٌ جاءَ وَ لاَ وَحْىٌ نَزَلْ یعنی بنی هاشم چند روزی با حکومت بازی کردند وگرنه خبری از جانب حق نبود و وحی نازل نشد!!!