نوآوران آنلاین-اگر در هنگام تماشای لالیگا اسپانیا و یا دیگر لیگ های اروپا دقت شود همیشه دو بازیکن هستند که با خشونت همدیگر را دنبال می کنند و بدون دلیل با پا یا آرنج به حریف ضربه می زنند یا حتی می‌خواهند انگشتان خود را در چشمان بازیکن مقابل فرو کنند. مطمئنا اگر در جریان فوتبال چنین صحنه ای دیده شود یکی از بازیکنان آرژانتینی و دیگری برزیلی است.
در هیچ کجای دنیا رقابت فوتبالی این چنین نیست. آرژانتینی‌ها و برزیلی‌ها فکر می‌کنند بهتر از همه بازی می‌کنند و به همین خاطر این تصور را به اجرا می‌گذارند. از ۱۰۰ سال پیش آن ها معتقد بودند از اروپایی ها تکنیکی‌تر و باهوش‌تر هستند. از طرفی برای نشان دادن بهترین بودنشان دو تیم برابر هم بازی می‌کنند.
نخستین بازی آلبی سلسته و سلسائو ۲۰ آگوست ۱۹۱۴ در ورزشگاه خیمناسیا در بوینس آیرس برگزار شد. قضاوت این دیدار را پیرو پرویی بر عهده داشت. آلبی سلسته با وجود این که تیم مهمان از بازیکن سرشناسی به نام فریدنریش بهره می‌برد توانست سه بر صفر پیروز شود. این نخستین بازی بین‌المللی برای برزیل بود. آنها پیش از این برابر یک اکستر بازی کرده بودند اما میزبانشان یک تیم انگلیسی آماتور بود. دو تیم دوباره در همان هفته در بوینوس آیرس بازی کردند و برزیل با یک گل پیروز شد.
پس از آن تقابل، دیدارهای زیادی بین این دو کشور برگزار شد. در سال ۱۹۲۰ در روز بازی دو تیم مطلبی نژاد پرستانه در یکی از روزنامه‌های بوینس آیرس منتشر شد. به همین خاطر بیشتر بازیکنان برزیلی از بازی کردن سرباز زدند. برزیل در نهایت با هفت بازیکن وارد زمین شد و سه بر یک شکست خورد. در کوپا آمه‌ریکا ۱۹۳۷ آلبی سلسته و سلسائو به تساوی دست یافتند. بازی تکراری در ورزشگاه سن لورنسو در بوینس آیرس برگزار شد و دو تیم به تساوی بدون گل رسیدند. در وقت‌های اضافه دِ لا ماتا دو گل برای آرژانتین به ثمر رساند اما پیش از پایان بازی برزیلی‌ها به نشانه اعتراض به توهین‌های نژاد پرستانه زمین بازی را ترک کردند.
در سال ۱۹۳۹ در رقابت‌های کوپا روکا در آخرین دقیقه زمانی که بازی با تساوی دو بر دو در جریان بود داور یک پنالتی به نفع برزیلی‌ها گرفت. آلبی سلسته زمین را ترک کرد و بازیکنان برزیلی درحالی دروازه خالی را باز کردند که داور نیز در میدان حضور نداشت.
شرایط در سال ۱۹۴۵ زمانی بدتر شد که گلزن برزیلی به نام ادمیر منزس پای خوسه باتاگلیر را شکست. دیدار بعدی دو تیم که در کوپا آمه ریکا ۱۹۴۶ در بوینس آیرس برگزار شد وحشتناک بود. این دیدار ساعت سه بعد از ظهر آغاز شد و ۱۰ شب به پایان رسید. سالومون بازیکن آرژانتینی با پای شکسته از زمین بیرون رفت و دیگر بازیکنان با وضعیت بدی بازی را به پایان رساندند. چیکو و دِ لا ماتا اخراج شدند. آرژانتین پیروز شد و آن برد باعث شد جام قهرمانی به آلبی سلسته برسد. خشونت این بازی باعث شد مدتی دو تیم آرژانتین و برزیل برابر هم قرار نگیرند. ۱۰ سال و یک ماه گذشت تا دوباره به مصاف هم بروند چون رابطه دو فدارسیون با هم قطع شده بود.
تقابل دوباره دو تیم در کوپا آمه ریکا ۱۹۵۶ در مونته ویدئو بود. گیلمار بزرگ در برزیل حضور داشت و آرژانتین از عمر سیوری بهره می برد. برزیل در یک بازی بدون حاشیه با یک گل پیروز شد. پس آن بازی دو تیم بارها برابر هم قرار گرفتند اما تقابل هایشان حواشی کمی داشت. آلبی سلسلته و سلسائو در جام جهانی جهانی چهار با هم رو به رو شدند و در این دیدارها اخراج دیگو آرماندو مارادونا در اسپانیا ۱۹۸۲ یا مست شدن برانکو به خاطر آبی که ماساژور آرژانتینی در جام جهانی ایتالیا ۱۹۹۰ به بازیکن برزیلی داد اتفاق افتاد.