اگرچه مغز به مقادیر کافی شکر برای عملکرد صحیح نیاز دارد، اما این نوع شکر، گلوکز طبیعی است که در محصولات غذایی مانند میوه ها و غلات یافت می شود. در مقابل فروکتوز قندی است به مواد غذایی و نوشیدنی های فراوری شده افزوده می شود و خطرات بلندمدت و بسیار مخرب روی مغز دارد:
شکر اعتیاد آور است: اعتیاد به قند یک نگرانی واقعی و رو به رشد برای اکثریت جمعیت جهان است. اما این اعتیاد چطور اتفاق می افتد؟ بنا به تحقیقاتی که در مجله هافینگتون پست منتشر شده، پس از خوردن یک ماده شیرین، مغز مواد شیمیایی طبیعی شبه افیونی آزاد می کند که احساس لذت را در بدن به وجود می آورد و بدن مقدار بیشتری از آن را طلب می کند. پژوهشگران بر این باورند که هنگام مصرف شیرینی قسمتی از مغز که فعال می شود و طلب شیرینی مجدد می کند، همان قسمتی است که با مصرف مواد مخدر فعال می شود و مواد مخدر بیشتری طلب می کند.
شکر خطر ابتلا به زوال عقل را بالا می برد: دیابت نوع ۲ کنترل نشده دیرزمانی است که با ابتلا به زوال عقل پیوند خورده است، زیرا قند خون افزایش یافته به تمام اندام های بدن انسان، از جمله مغز آسیب وارد می کند اما حتی افزایش اندک در قند خون نیز می تواند مشکل آفرین باشد. طبق نتایج تحقیقات محققان دانشگاه هاروارد، افرادی که میانگین قند خون آنها ۱۱۵ میلی‌گرم در دسی لیتر - محدوده پیش دیابت - بود، نسبت به افرادی که قند خون عادی داشتند، ۲۰ درصد احتمال بیشتری داشت تا به زوال عقل مبتلا شوند. افزایش اندک در سطح قند خون می تواند با التهاب همراه باشد که به مغز آسیب وارد می کند.
شکر خطر ابتلا به افسردگی را افزایش می دهد: مصرف بیش از حد قند می تواند تاثیرات عمده ای بر خلق و خوی شما داشته باشد. خوردن شکر ممکن است باعث شادی فرد به صورت موقت شود اما در درازمدت می تواند در فرد ایجاد افسردگی، اضطراب و استرس کند.
شکر با بیماری های التهابی و آلزایمر مرتبط است: مصرف زیاد شکر خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می دهد. تحقیقات نشان می دهد که مقاومت به انسولین و مقدار گلوکز خون که از معیارهای تشخیص دیابت هستند، با بروز اختلالات مغزی مثل آلزایمر در ارتباطند. بعضی از محققان از آلزایمر حتی به عنوان دیابت نوع ۳ یاد می کنند.