نوآوران آنلاین- در سال تحصیلی فعلی حداقل ۲ میلیون دانش آموز در کلاس های نهم و دوازدهم مشغول تحصیل هستند. چنان چه به این تعداد حداقل ۲۵۰ هزار نفر ممتحنین و دیگر کارکنان مدارس را اضافه کنیم و مجموع این ارقام را در تعداد امتحانات دانش آموزان دو کلاس درسی (۲۰ نوبت امتحان) ضرب نماییم، عدد ۴۵/۰۰۰/۰۰۰ (!) حاصل می شود. یعنی دانش آموزان و کادر مدارس باید حداقل ۴۵ میلیون بار از خانه های شان خارج شوند و گرد هم جمع بشوند تا امتحانات به شکل حضوری و دلخواه جناب وزیر آموزش و پرورش برگزار گردد.
البته به این آمار – که در حقیقت جا به جایی چندین میلیون کیلومتری بیش از نیمی از جمعیت کشور است – باید وسایل حمل و نقل عمومی برای ایاب و ذهاب بخشی از این عزیزان و یا پیاده روی و... را نیز اضافه کرد.
آخر کدام انسان با فکری می تواند تضمین دهد حین برگزاری امتحاناتی با ازدحام و حجم یاد شده هیچ گونه مبتلا و خدایی ناکرده قربانی نخواهد داشت.
تأکید مدام بر “رعایت پروتکل های بهداشتی” حین امتحانات حضوری، نمی تواند متضمن حراست از سلامتی تمامی دانش آموزان و نیز کادر مدارس باشد.
با توجه به روحیه پر شور و حال و مملو از زندگی و شادابی دانش آموزان و دیدار یک دیگر پس از ماه ها دوری – و مهم تر تصور روئین تنی و مصونیت در برابر هر عامل تهدید کننده – بدیهی ست نمی توان قبل و بعد از امتحانات حضوری مانع تجمع، دست دادن، در آغوش کشیدن ها و روبوسی همه آن ها با یک دیگر – و بدتر، شوخی های کرونایی آن ها مانند سرفه و عطسه کردن به سمت و صورت یک دیگر و... – شد و این شوق و شور و ابراز محبت به هم و نیز ابراز وجود خاص سنین این عزیزان ( که اصولاً تصور بیماری و خدایی ناکرده مرگ را بسیار از خود دور و بعید می دانند ) با برگزاری هر امتحان و عادی شدن شرایط اضطراری در منظر آنان، بیش تر و بیش تر خواهد شد!
سؤال دیگر این که آیا دانش آموزان مناطق محروم کشورمان هم قادر به رعایت پروتکل های بهداشتی هستند.
البته دغدغه و دلواپسی جناب وزیر از برگزاری غیر علنی دانش آموزان کلاس های فوق و مسائل نامطلوبی که متأسفانه می تواند بر امتحانات غیر حضوری مترتب باشد – با توجه به اهمیت انتخاب رشته های تحصیلی برای دانش آموزان کلاس نهم و نیز رشته های دانشگاهی برای دانش آموزان کلاس دوازدهم – قابل درک و فهم است، اما ماهیت برگزاری امتحانات حضوری در شرایط فعلی و نیز مواردی که این قبیل امتحانات را با مخاطرات بسیار مواجه خواهد ساخت ایجاب می نماید بیش تر در خصوص شکل برگزاری امتحانات تأمل و تفحص به عمل آمده و به عنوان مثال به راهکارهای مناسب جهت حصول واقعی ترین نتایج از امتحانات غیر حضوری دست یافت.
به عنوان مثال می توان با ضرایبی از بهره گیری از نظرات دبیران مربوطه، معدل سه سال گذشته تحصیلی به ویژه نمرات درس های کلیدی در تعیین هر یک از رشته های مرتبط، نمرات امتحانات غیر حضوری، مصاحبه حضوری با منتخبین آزمون ها و، اخذ تعهد از دانش آموزان مبنی بر تغییر رشته در صورت ناتوانی در ادامه تحصیل در رشته انتخابی و... مهم تر از همه، گذاردن برنامه های آموزشی و فرهنگی در رسانه های تصویری، شنیداری، مکتوب و مجازی؛ دانش آموزان و خانواده های ایشان را به این نکته واقف ساخت که انتخاب نادرست رشته های تحصیلی در پایان مقاطع اول و دوم چه سان می تواند آسیب های مهلک و جبران ناپذیر بر روح و روان ایشان و نیز آینده کشور وارد سازد.
جناب وزیر محترم و یا هر مقام دیگری که مصر به برگزاری امتحانات حضوری با صرف تکیه بر لفظ "رعایت پروتکل های بهداشتی" هستند، دقیقاً بر این مهم واقف باشند که چنان چه حتی برای یکی از دانش آموزان مشکلی از رهگذر امتحانات حضوری ایجاد شود، گناه و خطایی مرتکب شده اند که علاوه بر بار وجدانی برای شخص خودشان، ملت ایران هیچ گاه آنان را نه فراموش خواهند کرد و نه خواهند بخشید. به ویژه ریاست محترم جمهور به عنوان شخص اول دولت عنایت داشته باشند که در صورت بروز مشکل، اولین فردی خواهند بود که صلاحیت و مقبولیت شان در حفظ و حراست از نو باوگان و سرمایه های واقعی کشور نزد هموطنانی که با دو بار حضور در حوزه های انتخاباتی آرای شان را به نفع ایشان به صندوق های رأی انداخته اند، به جدی ترین شکل ممکن از دست خواهند داد.
استیضاح و پاسخگویی به مجلس یازدهم که حضرات دولتیون به خوبی از الطاف و عنایات نمایندگانش به خود واقفند (!) در خصوص مصایبی که از این رهگذر پیش خواهد آمد، کم ترین هزینه ای خواهد بود که باید پرداخت نمایند.
اگر حرجی نیست؛ بسم الله!