میلاد درخشانی، آهنگساز، نوازنده و خواننده ایرانی
مخاطب برای لذت بردن از موسیقی ردیف‌دستگاهی، نیاز به آگاهی موسیقایی بالاتری دارد. مشخص است که شما اگر از یک اپرا آگاهی نداشته باشید و با زبان و شعر و متن و شیوه‌های اجرای آن آشنایی نداشته باشید، نمی‌توانید چندان لذتی از آن ببرید. در کشور ما نسبت به موسیقی خودمان یعنی موسیقی دستگاهی، کمبود آگاهی وجود دارد. جالب است که در اسپانیا مردم با همه مقام‌‌های موسیقی‌شان آشنا هستند و حتی مردم کوچه و خیابان می‌توانند با پیچیده‌ترین ریتم‌هایشان دست بزنند اما در اینجا آگاهی بسیار کمی نسبت به موسیقی ملی خودمان وجود دارد.
عده‌ای می‌گویند باید به‌خاطر مخاطب، در موسیقی ردیف‌دستگاهی تحولی رخ دهد اما من اصلا موافق نیستم. ردیف‌‌های موسیقی دستگاهی ما مشخص و مدون هستند و تغییری هم نباید بکند. باید از همین متریال موجود بهترین استفاده را بکنیم. به‌هیچ‌وجه نیاز نیست در موسیقی ردیفی تحولی اتفاق بیفتد چرا که این‌ها یک‌شبه به وجود نیامده‌اند. باید شناسانده شوند. در دهه 60 زمانی که موسیقی دیگری نداشتیم، در موسیقی سنتی و دستگاهی به واقع تحول ایجاد شد و موسیقی سنتی ما پیشرفت خوبی کرد اما در حال حاضر انرژی این تحول و پیشرفت پخش شده و در سبک‌‌های مختلف انتشار پیدا کرده. اکنون موسیقی سنتی خلق می‌شود اما چنگی به دل نمی‌زند. برای سروسامان یافتن موسیقی سنتی و ردیف‌دستگاهی کار و تلاش جدی لازم است.
از سوی دیگر باید بدانیم در موسیقی، دیگر مرزی وجود ندارد. تاکید می‌کنم هیچ مرزی. وقتی به پروژه‌های مهم موسیقی در سطح جهان توجه می‌کنیم، درمی‌یابیم کسانی که آگاهی موسیقایی‌شان بالاتر است، به تلفیق ساز و محتوا فکر نمی‌کنند. اما متاسفانه در ایران موسیقی تلفیقی تا حدود زیادی تبدیل به یک پدیده نمایشی شده است. معتقدم موسیقیدان هرچه آگاه‌تر باشد، تلفیق‌هایش نسبت به موسیقی اطرافش بهتر می‌شود. این ملغمه‌ای است که باید به طور مداوم هم بخورد تا به یک چیز جدید ختم شود و همه ما می‌دانیم که سبک جدید به این راحتی‌ها خلق نمی‌شود.