کاری کنیم مردم به سریالمان بخندند نه خودمان!

نوآوران آنلاین- علی خودسیانی در گفت‌وگو با ایسنا درباره نیاز و سلیقه مخاطبان تلویزیون اظهار کرد: نیاز و سلیقه مخاطب مطرح است؛ مخاطب نیاز دارد که از سختی و مشکلات فارغ شود اما سلیقه مخاطب ایرانی به این سمت رفته که اصولا  راحت‌تر گریه می‌کند تا اینکه راحت‌تر بخندد. در واقع یک سمت مخاطب است و یک طرف تولیدکننده و سازمان صداوسیما که ارائه‌دهنده است. 

او با اشاره به سختی‌های کار طنز در کشور بیان کرد: در طنز، خنداندن بسیار سخت است چون مخاطبان ما راحت نمی‌خندند. نوشتن کار کمدی با موقعیت‌های کمدی کار دشواری است و محدودیت‌های بی‌شماری در این راستا وجود دارد و ممکن است برخی احساس کنند که به آن‌ها توهین شده است. برای همین صداوسیما و عوامل یک سریال به دنبال دردسر برای خود نیستند. گاهی سریال طنز که به سمت خنداندن می‌رود، به لودگی تبدیل می‌شود چون موقعیت کار طنز تکراری شده و مسائلی که باعث خنده است، ممنوعیت دارد؛ بنابراین به سمت برنامه‌هایی می‌رویم که محتوای غم و اندوه دارند.

نویسنده سریال‌های «خواستگاران» و «نوعی دیگر» اضافه کرد: انتهای سریال‌هایی که محتوای غم و اندوه دارد، ممکن است مخاطب را به گریه بیاندازد اما یک سریال کمدی از ابتدا تا انتها باید بخنداند و این مساله سخت است. بنابراین برای عوامل یک سریال هم راحت‌تر است که به سمت غم و اندوه بروند. کدام یک از برنامه‌سازان و نویسندگان ما شرایطش را دارند که کار کمدی انجام دهند؛ همه دچار هزار دغدغه و مشکل هستند.

خودسیانی بیان کرد: برای مثال در یک سریال، بازیگری حق خود را مطالبه می‌کند و می‌گوید اگر حقم را ندهید بازی نمی‌کنم و به او می‌گویند بازی نکن. بنابراین سریال را خراب می‌کنند و در نهایت هم بازیگر مقصر می‌شود، در صورتی که بازیگر قرارداد بسته و اگر عوامل نمی‌توانند هزینه پرداخت کنند یا برنامه‌ریزی کنند چرا با او قرارداد بسته‌اند. در واقع هجمه علیه بازیگر درست می‌کنند اما چرا سازمانی که وظیفه تامین بودجه را دارد زیر سوال نمی‌برند یا تهیه‌کننده‌ای که نمی‌تواند بودجه را تامین کند. بازیگر می‌تواند بازی نکند اما نویسنده مجبور است ادامه دهد و کارگردان هم اگر بخواهد نیاید، تهیه‌کننده کارگردان دیگری را جایگزین او می‌کند.

او تصریح کرد: با این وضع چه کسی می‌تواند کار کمدی بنویسد و چه کسی در آن بازی کند. تنها دو یا سه نفر از افرادی که در گذشته برای تلویزیون کار کمدی می‌کردند، موفق بودند مانند رضا عطاران. اما در حال حاضر عطاران هم حاضر نیست به تلویزیون بیاید به دلیل اینکه در سینما قرارداد می‌بندد و دستمزد می‌گیرد؛ بنابراین چه لزومی دارد با تلویزیون کار کند. می‌گویند کار کمدی بنویس، می‌گویم باشد. اما باید حداقل درصدی از پول کار قبلی که باقی مانده یا کار جدید را بدهند تا دغدغه نداشته باشم.

نویسنده سریال‌های «فصل زرد» و «من نه منم» اظهار کرد: اوضاع روحی، روانی و اقتصادی هنرمند خوب نیست، هنرمند خارج از مردم نیست. به نظرم سازمان صداوسیما فقیر نیست. من به عنوان یکی از اعضای این کشور اعتماد ندارم به این حرف که می‌گویند سازمان پول ندارد. می‌گویم اگر پول نداری آیا این مسئله که پول هنگفتی بابت تبلیغات کنکور گرفتی دروغ است؟ این پول‌ها را چه کردی؟ چرا این همه پول حیف و میل می‌شود. بنابراین وقتی کار جدید می‌دهند می‌گویم تا مقداری از دستمزد را ندهند کار را شروع نمی‌کنم.

خودسیانی در پایان گفت: می‌گویند برای نوشتن متنی که ۱۰ میلیون دستمزد دارد، پنج میلیون تومان بگیرید. اما من زمانی می‌پذیرم که بازیگری که ۵۰ میلیون می‌گیرد نیز ۲۵ میلیون دریافت کند. اما وقتی می‌بینم دستمزد بازیگر را می‌دهند، من هم می‌گویم برای چه دستمزد نویسنده که یک دهم هزینه‌های دیگر است را نمی‌دهید. همه سریال‌ها و برنامه‌های ما با اسپانسر پخش می‌شود و سوء مدیریت وجود دارد. اگر با این وضعیت کار کمدی تولید کنیم مردم به ما می‌خندند و می‌گویند از درد مملکت و مردم خبر نداری. مگر اینکه کمدی سیاسی و جنسی کار کنیم که آن هم ممنوع است. بنابراین از کمدی چه می‌ماند جز اینکه همدیگر را مسخره کنیم؟ چه نوع کمدی کار کنیم که مردمی که صورتشان را با سیلی سرخ می‌کنند، بخندند؟ امیدواریم وضعیت بهتر شود.