پولشویان و دلالان دست از سر تئاتر بردارند

نوآوران آنلاین- آرش دادگر مدرس،کارگردان و بازیگر تئاتر درباره‌ی مخاطب‌شناسی تئاتر امروز گفت: سالن های تئاتر آزاد همواره تماشاگر دارند. در این ژانر، هیچ تئاتری نمی خواهد بگوید که هنری تر است و همه در سطح موضوع،متد و فرم اجرایی قرار دارند اما در این طرف تئاتر هنری قرار دارد و وضعیت متفاوت است در نتیجه بحث مخاطب نیز داستان دیگری دارد.نتیجه این می شود که کارگردانان برای جذب مخاطب به تئاتر صرفا قصه گو و سرگرم کننده روی می آورند در نتیجه تئاتر ما صرفا تجاری می شود. زمانیکه بحث ما تنها تامین گیشه می شود،عوامل و عناصر بر این اساس انتخاب می شوند.یکی از تهیه کنندگان تئاتر که بسیار در این حوزه معروف و مطرح است می گفت «لبخند فلان بازیگر چهره تا 50 درصد فروش را تضمین می کند» اگر کارگردانان مولفه های هنری را در تئاتر خود لحاظ کنند از سوی تهیه کنندگان حمایت نمی شوند.تهیه کنندگان تئاتر بر روی پروژه هایی که تضمین فروش ندارند سرمایه گذاری نمی کنند. دادگر می افزاید: چه اشکال دارد تهیه کنندگان اگر بر روی پنج تئاتر تجاری سرمایه گذاری می کنند،یک تئاتر هنری را نیز به روی صحنه ببرند.تئاتر به سه دسته آزاد،تجاری و هنری تقسیم می شود خلط مبحث زمانی در زمینه تئاتر پیش می آید که به نام تئاتر هنری،تئاتر تجاری کار می کنند.در این میان هنرمندان تئاتر با این مساله کنار می آیند و یا صلاح می دانند تئاتر تجاری کار کنند در نتیجه ریزش تماشاگر در تئاتر هنری اتفاق می افتد چرا که تئاتر تجاری تماشاگر خود را دارد.من کارگردانانی که به خاطر گیشه از بازیگران سینمایی و تلویزیونی استفاده می کنند «کارگردان تئاتر» نمی دانم بلکه آنها را تاجر می نامم و معتقدم این افراد به خوبی کار خود را بلدند!تنها در صورتی به اینگونه کارگردانان می توانم بگویم هنرمند که پوست از کله چهره ها بکنند و از آنها بازی بگیرند.آنها را مجبور کنند منظم درهمه تمرین ها حاضرباشند تا ضعف هایی که سینمای سهل انگار ما از آنها چشم پوشی می کند اصلاح کنند.من برای چنین کارگردانی احترام زیادی قائلم.می خواهم رک به دوستانی که با حضور چهره ها تئاتر تولید می کنندبگویم شما مخاطبان تئاترتان را اسکناس می بینید و برای شما تنها پول معیار انتخاب است چرا که اصلا به فکر توانایی های بازیگران نیستید. این مدرس و کارگردان تئاتر نوک پیکان نقد خود را سمت مدیران سالن‌ها گرفت و گفت:از سویی دیگر مدیران سالن ها نیز باید تصمیم خود را بگیرند که کارخانه چاپ اسکناس هستند یا موسسه فرهنگی و هنری و این تصمیم خود را شجاعانه اعلام کنند! یک سری از سالن های دولتی ما خصوصی عمل می کنند. البته ما تئاتری ها و مدیران سالن تماشاگران تئاتر را تربیت می کنیم و سطح سلیقه آنها را پایین می آوریم. دادگر شمن اعلام این نکته که تا وقتی نگاه ما به تئاتر بنگاه اقتصادی زود بازده باشد،وضعیت بهتر از این نمی شود، گفت: امروزه تماشاگر بر اساس شنیده های خود برای تماشای تئاتر می رود غافل از اینکه امروز تئاتر هنری در سالن اجرا می شود و فردا تئاتر تجاری..در این میان هم دولت تاثیر می گذارد و هم مشکلات در خودمان است. قبلا عادت کرده بودیم دولت پول همه تولیداتمان را بدهد وبرایمان مهم نبود چه تولید می کنیم و نگران ریزش مخاطب نبودیم. حال که این کمک ها کمرنگ و حذف شده به جای تربیت تماشاگر واقعی وتلاش برای شکوفایی تئاتر،صورت مساله پاک می کنیم.این بلارا دولت سر ما آورده ما همان بلا را سر تئاتر آورده ایم و باز هم همان بلا را مدیران و مسئولان تئاتروهنرمندان سر یکدیگر می آورند. تا زمانیکه شرایط شترگاو پلنگی بر تئاترحاکم باشد ودائم به فکر شانه خالی کردن باشیم وضعیت بد وبدتر می شود.ان شاء اله زمانی که کوته فکران،پول شویان و دلالان دست از سر تئاتر بردارند،اوضاع تئاتر روبه راه می شود.